week 25 -2015

Ge het van die daag dè de dinger nie wille… Slècht geslaope, kneup van oew hemd, sokke verkeerd um òn… Dan twijfelde: wèffer boks zó’k òndoen? Och, lót mar unne keer ’n lichte vatte, want mi dè somber weer is dè misschien al ’n lichtpuntje… Komde òn toffel wor oew gebrùikelek ontbijt klaor sti, zit ’r d’n hillen ted ’n vlieg te verveele. Ons Bèt hi al ’n por kirres mis geslage èn ’t kreng kùmt alle kirres trug. Nou zit ze bé mennen bottram. ‘Pas op,’ roep ik nor ons vrouw, ‘nou gi ze d’r òn!’ Ik haol ùit èn slò de vlieg zó plat ès ’n dùbbeltje.., mar ik heb te veul geweld gebrùikt, want m’nen thee tùimelt um èn jawèl alles over m’n lichte boks… Verdimme, dan wor ’t nog ’n donker boks vur deeze zondag.
Wij hen unne fietsdag geteijd, ok al is d’r nie veul soeps òn weer beloofd. Èn wij hebbe goewd gekoze! ’t Begint smèires graow, mar ’t wordt steeds beeter. We zulle wir ’s nor Mieke Vingerhoeds doen, want ès ’t meezit, zal daor buite gedanst worre. We hen Tiene èn Ante mi d’r illektrieke fietse op sleeptaauw èn we kreijge steeds beeter zin, umdè de natuur èn ’t weer al mar schónder worre. Ès we onder Liempd komme, mèldt Tien innins: ‘Dees waar vruuger ’n èijerfabriek èn moete nou ’s keijke! Muzeejum, winkels, restaurants, terrasse.., hier doen ze vort sjimenéézen èn alles!’ Daor moet ik meer af weete. ‘Sjimenééze!? Z’ne wage sjimenééze, dè din schónvòdder bekant elke mònd…’ Ik lees ‘Classic Park’ èn iets over old-timers. ‘Och, wènnen Tinus toch wir,’ schaotert Ant, ‘hij bedoelt seminars,’ èn ze hòlt mee nog ’n aauw herinnering op. ‘Vrimde woorde, daor is ie goewd in! Toen wij vur ’t uurst dur Pole reeje, stonne d’r bé al die orlogskerkhove bordjes ‘Cemetry’. “Wè zen hier toch veul cemèntfabrieke” ha de gaperd gezeed..!’
We drùlle mooi langs de meanderende Dommel nor ‘Knus’ wor we òn d’n uitsmijter gòn. Ons vrouw d’r fiets kan òn ’t infuus èn de lunch is klasse. De zon geleuft ’r in; ’t wordt ’nen heele schónne zondag! Voldaon doen we deur nor Miekes, mar och jee! Nou duuget de accu van Ante fiets innins nie mer. Dè zen die duur neij fietse die ze pas hebbe èn wor ze zó hog over op gegeeven hebbe… Tien zet zen fiets in ’n hogger ondersteuning èn zal Ante vortdaowe. Nò wè teegegesputter geuget prima. Bé Miekes zit ’t bekant vol èn de muziek is al beezig mi d’r uurste nummer. Zes man stèrk mi de naam ‘Mix’. ’t Rippertwaar is zestiger jòrre, krèk iets vur ons. ’t Wordt ’n mengeling van Engels, Frans, Duits èn Neederlandstalige nummers wor wij vruuger nog volop op gedanst hebbe in de tènte van toen. Hier zulle wij ’t mi ’ne lèkkeren trappist wèl ùithaauwe! ’t Is zó schón um al die aauw krùiers vrolek te zien schùiven op de dansvloer. Ge hurt wèl ’s ’n gebit klappere èn soms denk ik zèlfs unne schurende neijen heup te heure, mar dè mag de prèt nie drukke. ’t Geheel duu men ’n bietje òn de tafereelen op de volksfistschildereije van Breughel denke. D’r straolt blijhèid vanaf èn ze hen allemòl d’r best gedaon um zó goewd meugelek vur d’n dag te komme. Goewd in de plamuur èn de tekstiel. Somteds nog op hoog hakke…! ‘Ès ge hier zoo de grijze golf ziet, kunde nie zegge dè we nor Jong Neederland zitte te keijke,’ konstateert Tien. ‘Nee, ik denk wèl dè wij hier de jongste zen,’ mènt ons Bèt. Ze heeget kwèllek gezeed of daor komme Sjaak èn Ria bé geschove.
'Ja, nou zen wij de jongste nie mer,’ denk ik hardop.
We zitte in de zon èn geniete. Prachtig: minse die schik hebbe! D’r wordt volop meegezonge. Af èn toe ziede zèlfs ’n vunkske overspringe… Èn daor innins wordt de tango ingezet die ik mi ons Bèt danste op onzen uursten dansaovend bé Anna van Zuijle! Ik kan ’t nie laote èn roep: ‘Kom op!’ Èn ons vrouw, die alt klaagt dè ze slècht ter been is, makt ònstalte! Wij doen d’n dans van ons jeugd èn wanen ons èige fijftig jaor jonger! ’t Duter nie toe dè de tekst Duits is. ‘Tanze mit mir in den Morgen!’ Tien danst nie. Hij moet z’n èige dénkelek spaore vur de trugreis. Wij gòn tevreeje nor huis èn plaoge Tiene die Ante wir vort moet daowe, dè-t-ie wèl mi opzet zón kaoi fiets gekocht zal hebbe vur heur. ‘Dan meugde ze nog ’s ònrake… Mar ès gé zoo dur Vorstenbosch moet, zal d’r wèl kaoie praot van die valse witteghèid komme,’ schiertst de ons streijlek.

geschreven door: Klaas van Bètte