Iedere zondag en woensdag
van 11:00 - 13:00 uur bij
ROS-Radio/ROS-TV-krant,
ZIGGO kan. 43 en Trinet kan. 532
Iedere zondag van 13:00 - 15:00 uur
en dinsdag van 12:00 - 14:00 uur bij
Lokaal 7, FM 107.4 en Lokaal7-app
en maandag en vrijdag van 18:00 - 20:00 uur bij Streektaalradio.nl
en natuurlijk 24 uur per dag
via onze website.

Klaas van Bètte 2015 (Cor Swanenberg)

Mankemènte

Ster inactiefSter inactiefSter inactiefSter inactiefSter inactief
 

week 3 -2015

CorSkl2Toen wij vurgende week bé Tienen op de thee ware, zaat ie af èn toe te piepe èn te hoeste dè we d'r van verschote, mar hij is nogal unnen tèije èn hij hi hil z'n leeve al geblaft ès unne kaoien hond, dus veul acht hen we d'r toen wijer nie op geslage. Mar nou bèlde hullie Bianca te zondaggenaovend toch innins dè Tien in 't ziekehuis laag! Ze han 'm krèk opgehòld mi de ziekewage. Ons Bèt verschoot van kleur. "'t Zal toch nie," zin ze steeds mar èn ze makte men wir kèijnijschierrig. Ik kreeg te heure dè Tien z'n èige d'n hille zondag al slècht ha gevuuld èn dè-t-ie dùrrum mar vruug in z'nen immer wó krùipe. Dè's eigelek niks vur hum. Mar nou waar ie bove èn Ant gonk toch mar efkes keijke of ze'm erres mi moes hèlpe. Èn ja, dè kwaamp wèl van paas, want Tien kos innins niks mer. Hillemòl niks. Ant bèlde mee nor hullie Bianca want die is verpleegster èn wit mi zón zake 't beste um te gaon. Bianca bèlde aachtermekare 't ziekenhuis, want òn de beschreeve symptoome te heure, waar 't iets mi 't hart. Aaachtermekare 1-1-2 gebèld. De wage waar d'r zoo. De uurste ingeeving van de minse van de ziekewage ware hart of tia... Ant waar natuurlek kaol over de flos. Bianca bèlde gaauw de femilie- èn vriendekring rond èn zódoende zate wij ok mee in onze rats. "Hoe kan dè toch? Te vreddeg waar ie nog zó hèl!" "Nou hij hagget toen nogal te pakke," reageerde-n-ik. "Mar toch nie dè ge zót gezeed hebbe dè-t-ie zó gaauw al nor 't ziekenhuis zó moete," streej ons vrouw. "We worren oud," zuchtte-n-ik.

We zate bèij de zaak van te overdenke èn rakte daor terneergeslage van. We wieren ùit ons gemijmer gehòld dur de tillefoon. "Oe, nog zó laot! Ès dè mar gin kaoi bericht is," jammerde de ons. 't Waar Bianca. Ze wó nog efkes durgeeve dè Tien niks òn 't hart ha èn denkelek waar 't ok ginnen tia, mar wèl 'n zwaor longontsteeking... "Gelukkig," zuchtte ons Bèt, "bleij dè ge bèlt, want dè stelt toch 'n bietje gerust! We hope mar dè't goewd kùmt."

Saanderdaags han we 't over de islam, ons Bèt èn ik. De krante stonne vol van 't triest gebeure in Parijs. Wij wiere d'r nie goewd van. "Wè zen d'r in de wirreld toch al veul minse gesneuveld dur de religie," klaagde ons beeter helft èn ik kos ze enkel mar gelijk geeve. Ik vertelde dè'k krèk 'n schón spotprènt ùit Kannida ha binnegekreegen op de kompjoeter. Daorop stonne de paus, de moefti èn de rabbijn afgebild èn de paus zin: "Manne, we goien 't gelijk bé mekare èn dan doeke we hil de zaak op!" "Ja, dè zó wèl 's de beste oplossing kunne zen," gniffelde de ons.

Ik kreijg gereegeld schón dinger ùit Kannida. Die kommen alted van Brabantse emigrante die ons mail adrès ùit d'n Brabantse spreukekalènder kenne. Umdè't deeze keer goewd besteed waar, mèldde-n-ik ok mar dè'k nèt 'n bericht over aauw minse in de Inbox ha staon.

"De Inbox," schamperde ons Bèt, die niks van kompjoetertaol moet hebbe, mar ze wógget wèl heure. "Nou 't gonk zoo: de hèrses van aauw minse werke langzamer, umdè ze vort zó veul weete. 't Is nie zoo dè wij op hoggere leefted aachterùit gaon, nee, we moete allennig wè langer waachte um de paassende feite ùit alle opgeslage informasie bove te haole. Ge zógget kunne vergelijke mi unne kompjoeter worvan de harde scheijf bekant vol zit, die werkt ok langzamer.

De geleerde denke dè 't b'ons eer 'n proces is van vertrage dan van kennisafname... De hèrses werke gewoon langzamer, mar dè kùmt dus enkel dur d'n ballast òn boord. Aauw hèrses zen nie zwakker, inteegendeel, ze weete veul meer! Ge zógget kunne vergelijke mi aauw minse die nor 'n aander kamer moete um iets te gòn haole." "Ja ja," kwaamp de ons d'rtusse, "èn dan stòn ze in die aander kamer èn dan weete ze nog ginnins mer worvur ze daor kwame...!" Ik din onverstoorbaar deur: "Dè is hillemòl gin kwestie van geheugeverlies... 't Is gewoon 'n dur de natuur afgedwonge manier um aauw krùiers wè meer lichaamsbeweeging te bezùrge!"

De ons keek ongeleuvig menne kant op èn riep: "Èn gé geleuft dè ècht!?" "Jazeeker, èn d'r zulle d'r veul èn veul meer zen die daor gèire in gòn geleuve èn die gò'k dalek allemòl ònschreijve... Ès ik hullie adrèsse teminste nog gevonde kan kreijge." 't Ha goewd gewerkt. Ons vrouw waar efkes de trieste bódschap over Tiene vergeete. Mar innins schoot ze wir trug in d'r zùrg èn klaagde: "Ès ie nou mar gin komplikasies kreg daor gienswijd. Ge hurt nog dik dè ze 'n bacterie oploope èn de ziekenhuize hier hen al lang ginne goeie naam mer."

 

geschreven door: Klaas van Bètte


© 2011 - 2024 'n Lutske Brabants - donderdag 28 maart 2024 - Tijd: 00:00:00 - Webdesign: Broeklandsoft - Sponsor: Frans van den Bogaard