week 5 -2015

Ons vrouw ha Ante tillefoonies gesproke èn te heure gekreege dè't 'r wir gestiefd ha in Vorstenbosch. Ant zaag 'r ok nie ùit, ha ze gemèld, want ze waar me toch lillek gevalle! Ons vrouw moes natuurlek weete hoe dè zoo gekomme waar. "Ja, ik kwaamp van m'ne koffiebuurt hier in de straot èn ik waar bekant thuis, toen d'r innins unne wage vlakbé toeterde. Ik verschoot zó dè'k over d'n trotwaarbaand viel. M'n kniejes kapot, m'n haand gestoote èn ok nog unne schroets over m'ne snuujt. Mar gelukkig niks gebroke." "Èn wie ha d'r zó stom getoeterd?" wó ons beeter helft weete. "Dè wies ik nie. 't Waar unne Toyota, mar die loope d'r hier zó veul èn die leijken ammòl op mekare... Pas toen ik thuis de wage vur ons deur zaag staon, wies ik dè't d'n onze zèlf waar geweest!" "Och, duu-t-ie van jou zón stom dinger ok al?" "Ja, hij hi d'r wir vur op z'n kloote gehad, ok al zal 't nie veul hèlpe..."

Toen ze hier ònkwame, ha Ant 'ne geschènde snuut èn ok nog wè pleisters op d'r lijf, mar Tien din of 'r niks òn de haand waar èn begos mee: "Gé hagget vurgende week over de paus èn dè-t-ie veul te stelle ha mi z'n kurie..." Ik knikte èn waachtte af. "Ik wies nog ginnins nie dè onze paus 'n vrouw ha!" Tsja, wè moete nou toch ònvange mi zón onbenul, wánne.

Vorstenbosch kwaamp òn mi 't bericht dè ze alwir unne neijen buurman han gekreege èn dè waar kórren op de meule. "Wij han vruuger zón goei buurt," begos Ant op klaagende toon, "èn d'r is niks van overgebleeve. Ze gòn dood èn d'r komme vrimde te wone èn die zen himmòl op d'r èige." "Ja, dè zal bé d'n ted heure," viel ons Bèt heur bé. "In menne jongen ted kende wij 't hil dùrp nog èn bé de buurt kwaamde alle daag wèl erres over de vloer. Of ik nou nor Annekes, Janse of Miete gonk, dè makte niks ùit, want 't waar gelijk nog femilie van mekaren ok. Ès ge iets nóddig hat of ge hat iets te vertelle, dan liepte daor gewoon binne èn ès ge trugkwaamt, wieste nog veul meer." Ik knikte, want ik weet hoe de ons alt op 't leste nijts zit te vlasse. "Wij overliepe mekare noit, mar we han wèl gemak van mekare," vulde ik òn, "ès ik op geridschap misviet, dan liep ik efkes nor Jowe, Janne, Hanse, Hèine of Dreeje èn een van die minse han alted iets wè ik zocht èn in de miste gevalle kwame ze hèlpen ok nog. Dè's lillek veraanderd. Van al ons aauw buurlùi is d'r mar 'nen enkelde over. Veul neijkommers zen hier ingetrokke zonder d'r èige iets van de umgeeving òn te trekke. Ze hen d'r èige dik ginnins veurgesteld èn we weete nie ins hullie name... Dè schent bé de neijen ted te heure, mar 't is gin verbeetering."

"Hillemòl waor! D'r worren hier nogal 's brieve in de verkeerde bus gedaowd èn denkte dè wij weete wie op die nummers van 't adrès wone! Glad nie, nee. De leste verkeerd bestelden brief he'k van èrremoei mar bé d'n buurman die ik nog wèl ken, in de bus gedaowd, in de hoop dè hij wit vur wie de post bestemd waar." Ik keek ons Bèt òn. Daor ha ze wir niks af verteld...

"De wirreld wordt steeds voller èn tegelijk afstandelijker," brocht Tien wijs tussenbèije. "Ge zót verwaachte," zoo gonk ie wijer, "dè de minse korter bé mekare komme, mar 't werkt krèk andersum. De kontakte verschraole... Die klótjong van ons Bianca bevubbeld, die zitte te appe èn te twittere, mar ge kregt 'r amper 'n woord ùit ès ge daor wè mi wilt buurte." "Himmòl fout," riep de ons, "die dinger moeten in de huiskamer gewoon verbòje worre. Anders zitte ze vort d'n òllingen dag vur d're kompjoeter of mi aander internet-dinger te speule. Ge wit ès aauwlùi ok ginnins nog nie mer wè ze ammòl opzuuke èn bekeijke..!" "Ja, mar ge moet ze wèl vertraowe," mènde Ant, "ès ik zeg dè ze gin rottighèid binne meuge haole, dan gò'k 'r vanùit dè ze dè ok nie doen!" "Ja, d'r zen veul onneuzel gaanze in de wirreld," kètste ons beeter helft trug.

We kreegen 't over de verdweene aauw buurplicht zówès die bé begraffenisse nog in werking kwaamp. Daor waar ok niks mer van over èn 't onderwèrp stierf ùit.

"D'r kùmt b'ons in de buurt 'n curiosa beurs, 'Tusse kunst en kitsch in Vorstenbosch'," mèldde Ant... "Dan kan Tien zèlf nog mee ès taxateur zeeker?" plaogde ons Bèt. "Hoezoo?" "Nou, ik docht hum mar 's bé de beoordeling van aauw geridschap te zette." "Ja," stemde-n-ik mee in, "unne goeien expert vur aauw tange!" Ant zaat gelukkig te giere van de laach.

geschreven door: Klaas van Bètte