Klaas van Bètte 2016 (Cor Swanenberg)

Fiducie…!

2016 - nummer 5

CorSklDè ziede zèlde: unne fietsemaker die same mi z’n vrouw sti te sleutele in de werkplòts. Toch is dè zoo mi Janne en Miranda’s! Hij waar oit automonteur mar wó iets anders en zé werkte bé de supermèrt. Jan begos ’n fietsezaak vur z’n èige in de Lithsestraot èn Miranda bleef gewoon d’r èige superwèrk doen in ’t dùrp. Mar nò zón jaor of tien kreeg ze d’r ok keijk op èn van diejen ted af zen ze same in de fietsewirreld gedoke. Zódoende kunde in D’n Dunge zówèl vrouwe- ès mannehaand vakkundig in de weer zien rond oewe tweewieler! Prachtig veijne wij dè! Ok schón is ’t natuurlek dè we unne neijen bisschop hebbe, die wil luistere nor èn meedenke mi de geloovige. Dè zal al die kerkeleke hardzakke daor in Oss en Wolk èn umgeeving zwaor op de maag zen gevalle. Wè ons betrèft, is hullie dè gegund. Ik geleuf trouws ok nie dè d’n hulpbisschop bleij waar mi z’ne neijen bós, mar dè hij d’r veul van kan leere, is zeeker. Wie d’r wèl bleij mi waar èn dè koste zien, waar d’n aauwen bisschop. Èn lót dieje goeie mins nou toch nèt de deur van z’n bisschoppelijk paleis opedoen vur z’nen opvolger Gerard de Korte ès ons Bèt daor langs gestaaid kùmt. Kunde’t oew èige veurstelle! Zón de gode dè nou zoo beschikke? De ons waar de uurste die de neijen bisschop buite ’t paleis òn de Parade wèlkom hiette… Dieje mins moet toch mee gedocht hebbe dè-t-ie ’n verscheijning zaag… Ons Bèt kwaamp op tillevizie in ’t zjoernaal èn op Umroep Brabant èn ze ston ok wir in de krant. Ze vertelde alles hier zó ùitgebrèijd dè’k bekant nie kan geleuve dè’t toeval is geweest. Ze kan goewd bé de Silva op de loer geleegen hebbe… Nee, striej ze men teege, ze ha ècht nerres op gereekend. Ze waar enkelt nor de mèrt geweest èn ha in de Sint Jan ’n karske òngestókt… ’t Waar heur wèl opgevalle dè de klokke van de kattedraol innins zó plezierrig gelùid wiere…
Wè gebeurt ’r de lesten ted veul in D’n Bosch, wánne! Over de Jeroen Bosch tentoonstelling komme we nie ùitgeprót. D’r zen volop stadswandelinge, boottochte èn neeven ekspozisies. Ze hen nog wèl gebouwe in laote storte um ’t pand worrin Jeroen gewerkt hi beeter ùit te laote komme… D’n ùitgestelden optocht op Halfvaaste ston hillemòl in ’t teeke van Bosch. Èn wè han ze’t deeze keer getroffe mi’t weer! ’t Waar ’n fist vur ’t oog. Wè’n gewèldige wages, wè’n schón vrolek volk! Ja, karneval viere, dè kunne ze in Oeteldonk! Ik weet nie of bisschop De Korte d’r nou al iets van meegekreegen hi, mar ’t zó wèl ’n hil arige kennismaking vur hum hebbe kunne zen.
Tien èn Ant kwame hier òn. Ze han d’r nie veul van meegekreege in Vorstenbosch. Tien onneuzelde mi: ‘De Korte… Zó d’r dè inne zen van Gradje de Kort?’ Ons Bèt hielp ’m ùit d’n droom: ‘Hij kùmt van Grunninge, mar is orspronkelek van Vianen; dieje mins moete ’t vurdeel van de twijfel gunne.’ Ge kost heure dè ze de neije prelaat al gesproke èn ’n bietje in d’r hart geslote ha èn ès de ons zó goewdgezind reageert is dè dik ’n goei teeke. Ant goide-n-’t op unnen anderen toer: ‘We moete nou datums afspreeke worrop we kunne gòn fietse, want ’t vurjaor brikt irdaags los èn dan moete d’r vur klaor zen.’ Kik, zón dinger heur ik gèire, want dan weet ik ècht dè’t de goeie kant op gi. ‘We zulle mar nor Noord-Holland gaon,’ ha Ant beslote, ‘want de zee blef toch een van de alderschónste trekpleisters.’ Daor waar ik bleij mi, want de Veluwe is mooi, mar ik fiets liever dur de duine ès ’t weer mee wil werke. ‘Zón we nog nie efkes de kat ùit d’n boom keijke?’ treuzelde Tien, mar hij wier mee ondergesneuwd dur z’n vrouwke: ‘Nee niks, dalek zen al die ònbiedinge bezet èn komde daags nò de mèrt.’ Teege zónne kordate praot ha niemes verweer. Tien moes nog mèlde dè d’r wir zónnen Islam-fanaat z’n èigen opgeblaoze ha. Bove bé Allahs vroeg ie mee um z’n 72 maagde. ‘Daor hedde’t wir,’ greens Allah, ‘dè hi dieje profeet òlling verkeerd opgeschreeve. Ik heb hier enkelt mar een maagd van 72!’ We brulde van de laach. Saoves bèlde Ant op. Ze ha vur drie daag geboekt rond de Zaon. ‘Kunne we alle kanten op,’ krèijde ze tevreeje. ‘De fietse van stal èn alles naokeijke,’ riep de ons. Ik ben d’r mee òn begonne. Vur ’n por klèinighèidjes zal ik nog nor de vaklùi in de Lithsestraot moete. De fietsen op orde èn ik begin d’r in te geleuve.

geschreven door: Klaas van Bètte