Iedere zondag en woensdag
van 11:00 - 13:00 uur bij
ROS-Radio/ROS-TV-krant,
ZIGGO kan. 43 en Trinet kan. 532
Iedere zondag van 13:00 - 15:00 uur
en dinsdag van 12:00 - 14:00 uur bij
Lokaal 7, FM 107.4 en Lokaal7-app
en maandag en vrijdag van 18:00 - 20:00 uur bij Streektaalradio.nl
en natuurlijk 24 uur per dag
via onze website.

Klaas van Bètte 2016 (Cor Swanenberg)

Noit mer

2016 - nummer 8

CorSklSommigte minse zegge dè’t hullie opvalt dè Vorstenbosch alt nor Ballekum kùmt èn daor moet ik toch op reageere, want wij gòn wèl alle weeke giends op. Misschien dè’k daor minder over schreijf, mar daor gebeurt ok zat. We hen d’r alt schik èn wij gòn d’r gèire heen. Dùrrum haauwe we dè al jorre vol.
Nou waar ’t van de week wè minder bé Tiene èn Ante, want ze han ’t bèij op ’t wòtter èn dè’s nie plezierrig. Mar Ant waar ondanks d’r ongemak druk in de weer èn ze ha gezùrgd vur vèrse èrdbizzmeme mi slagroom op kraakvorse beschuit! Dè waar smikkele, dè begrepte. Tien zaat ’n bietje te sikkeneure. ‘De ons is zó òn de kwakkel. We kunne eigelek niks mer afspreeke, want ’t is hier vort gelijk afhankelek van onze wòtterstand,’ klaagde-n-ie. ‘Ès ons vrouw nie gaauw beeter wordt, dan moete we mar ’n por weeke overslaon of d’r hillemòl mi afschèije,’ zin ie ’r aachteròn, ‘want ik zit hier vort overal alleen veur.’ Hij beklaagde z’n èige nogal. Mar daor waar ik ’t niks mi ins èn ik din ’r teegenin: ‘bende gé nou toch belazerd! Wij gòn gewoon deur; gé zùrgt vur de aardbeie, ikke vur de slagroom èn ons Bèt vur de beschuite. Èn dan moete gé ’s keijke hoe gaauw ùllie Ant wir de aauw is!’ De vrouwe keeke d’r van op dè’k zó fèl reageerde, mar ik zaag ze mi bewondering nor men kordaat gedrag keijke. Op Tiene makte-n-’t nog de minsten indruk, mar dè kùmt natuurlek umdè-t-ie èiges ok nie fit is èn nou dè-t-ie pas nor de kapper is geweest, ziet ie ’r ok mar minnekes ùit. Ze hen ’m ’n haorstukske òngemeete, mar òn de kante zó hard geknipt dè ’t lekt of z’n orren ins zó groot zen geworre. En nou is ie bé-j-ons al twee kirres mi z’n kunsthaor in ’t hout bleijve hange. De leste keer viet ie z’n haorstuk ùit de takke, daowde ’t geval in z’n tès èn greens zuchtend: ‘noit mer…!’
Ik hoop ’t van harte.
Ons Bèt ha van de week nèt zó lang gezeurd dè’k nog ’s mee ben geweest mi d’n trein. ’t Waar gin suukses. D’n trein ha z’nen besten ted al lang gehad. ’t Interieur zaag ’r verloope èn verwaarloosd ùit èn ge kost zien dè’t lang geleeje waar dè hier nog iets schón gemakt waar. Ik ha ingekalkuleerd dè’k op de reis nor Den Haag niks zó kunne doen, mar nor buite keijke nor ’n vurbeijvliegend landschap kan ok wèl ’s plezierrig zen. ’t Viel buiten ok nie mee; verreegend landschap mi veul vee wor ge milleij mi kreegt en sloote vol rotzooi. Iedereen flikkert hier alles mar vort weg langs de weeg èn in de sloote. In ons stilte coupé zaat veul volk. De minse waren ammòl in de weer mi unne laptop, ’n tablet, ’n tillefoon. ’n Por tatoegestoorde ware mi unne koptillefoon op d’r hèrses in slaop gevalle. Inne laptopper zaat nor unne film te blieke. Neeven hum waar d’r een doende mi ’ne smartphone. Ze hiel ’t ding vaast èzzof ’t ’n kerkboek waar. Wijerop ware d’r ok ’n por in de weer mi mobiele apparatuur èn die ware zó vlug mi d’r dùime dè’k m’n èige zaat te vergape. Ik vroeg m’n èigen af of die minse d’ren baas wijs makte dè ze werkten in d’n trein, mar ik ha daor netuurlek niks mi te make. Wèl vonnen ons Bèt èn ikke ’t ongezellig reize. Ge kreegt nog gin kans mer iemes òn te spreeke. Alleman waar mi zón rotding èn z’n èige beezig. In Utrècht moesse we ok nog overstappe. Toen ze daor umriepe dè d’r gin treine nor Den Haag gonge èn dè we ’n bus moesse zien te veijne, waar ’t vur men innins glashèlder. Treine waar vur men passé. ‘Ik gò nie op reis um m’n èige konstant te èrgere. Dan gò’k nog nèt zó lief mi m’nen èige wage in de file staon,’ greens ik teegen ons vrouw..
Ons Bèt probeerde de òndacht af te lèije èn zin: ‘hádde dè vandemèrge in de krant gezien!?’ Ik wies nie wè’k gezien moes hebbe èn hòlde m’n schaauwers op. ‘De probleeme bé Hout-Brox,’ zin ze um men bé d’n ted te brenge. ‘Mins, wè weet ik nou van die kleerewinkels,’ bromde-n-ik. ‘Die duur zake in Vèghel èn Uje gòn feliet,’ gonk de ons deur. ‘Dè ware toch de zake vur de elite, mènde ze zèlf, mar ze hen ’n te groote boks òn gehad èn gòn vur de bijl… Wie ha dè oit kunne denke.’ Ze waachtte efkes. ‘Ik kwaamp ’r al hòst noit mer, want d’r waar wèinig vriendelijkhèid òn de klante verlorre.’ ‘Èn nou hoefde d’r dénkelek noit mer nor toe?’ vroeg ik vol twijfel.

geschreven door: Klaas van Bètte


© 2011 - 2024 'n Lutske Brabants - vrijdag 29 maart 2024 - Tijd: 00:00:00 - Webdesign: Broeklandsoft - Sponsor: Frans van den Bogaard