2016 - nummer 11

‘Worrum moet ’t hier alt op zondag reegene?’ Dè waar de klacht van ons Bèt. We han nou al drie kirres ons plan um sondus mi Tiene èn Ante te gòn fietse ùit moete stelle. Ze han wir code oranje afgegeeve, mar dè waar hier hillemòl nie nóddig geweest. ‘Dè weerbericht makt de zaak alt vurraf veul èrger ès ’t is, mi die verdimde kleurcodes,’ vulde ik òn. ‘Ze moeten hier alt zó overdreijve, dè d’r gin man mer buite dùrft te komme,’ greens de ons. Ik waar toch al nie in de stemming, want ons vrouw ha over ’t Neederlandse wielrenne geschreeve èn al wè zé van die sport wit, hi ze van men. Een ding klopte wèl: nou ’t mi voetbal internasjonaal niks mer veurstelt, ben ik nor de hardfietsers opgedrèijd. Ik ben alt unne wielerfan geweest, mar dur dè dopinggedonder waar menne zin schón over gerakt. ’t Zen hier ammòl van die talènte die ’t nèt nie haole, bromde-n-ik, mar ’t moet toch unne keer lukke. We hen Gesink, Mollema, Dumoulin, Terpstra, Kelderman, Poels, Slagter, Lammertink… Oranje bove!
Vurrig jaor in de ronde van Spanje verspult onze Tom z’n rooi trùi innen dag vur ’t èind èn nou in de Giro gebeurt op d’n dorden dag vur ’t èind ’tzèlfde mi onze Steeve… Mar ik heb Kruijswijk vol bewondering gevolgd èn ik von ’t ok heel bezunder dè diejen beschèijen Brabantse jonge alleman overtroefde. Mar wè zunt dè-t-ie daor innins moes gòn ligge valle.
We hen zón sorte verlies al dikker meegemakt in meerdaagse rondes. Ik waar innins zó geboeid dur stèrke Steeve èn ik kos nie geleuve dè’k zó sjauvinisties waar. ‘Unnen Brabander op kop; ’t lekt wel op d’n ted van Voorting, Van Est èn Woutje Wagtmans! Steeve kùmt van Nuenen èn hij wónt in D’n Bosch nèt as Schulte vruuger..!’
Tien die hi wè dè betrèft gin spier verstand. Die hagget al mee over unnen èchte winnaar, opvolger van Janssen èn Zoetemèlk! Èzzof Steeven al gewonne ha. Daor heb ik nou zónnen heekel òn. Al die minse die mee beginne te roepe dè’t nie mer fout kan gaon, umdè ‘Kroeswiek’ al drie minute veursti… D’r kos nog zóveul fout gaon in de leste drie daag. ‘Noit de hùid verkoope vur d’n beer geschoten is,’ greens ik, ‘dè’s toch de gode verzuuke!’
Èn toen wier ons bang veurgevuul innins werkelijkhèid; Steeve reej de sneuw in èn gonk over de kop. Hij verloor z’n trùi èn wij onze trots. Mar Kruijswijk bleek ùit ’t goei hout gesneeje. Ondanks z’n kwètsure gonk ie deur èn al kukelde-n-ie van ’t poodium af, hij bleef toch onzen hèld!

Ik hurde-n-op de radio dè veul minsen ’t zó èrg vonde dè Neederland nie mee mag doen òn ’t Europees kampioenschap voetbal èn dè wij daorum de Bèlze mar moete supportere. Dè dinne wij zonder diejen oproep toch al lang, mar toen drong ’t innins tot men deur dè d’r dees jaor dus gin oranjestraote èn –wijke zulle zen… Wè zal dè veul oranjevèrf bespaore!
Nou moete ze die kleur mar rood zien te make, docht ik. D’n aauwen Driek van Lith zó dè hèndig hebbe kunne rooie. Die kleur zó dan mooi brùikbaar zen vur de Rooi Duivels.

Tien èn Ant zitte nèt ès wij in de golf van raowkarte èn begraffenisse. Tinus vertelde dè Dooven Dorrus waar begrave. Hij ha zèllef alle muziek nog mee ùitgezocht die in de kerk gezonge èn gespuld moes worre. Daor hurde ’t Wilhèlmus ok bé, want Dorrus waar alt heel oranjegezind.
‘Mar daor hurt ie èiges toch niks mer af,’ schamperde Ant.
‘Oo jawèl,’ riep Tien trug. ‘hij hi ’n ringleiding in z’n kiest laoten ònlegge.’

geschreven door: Klaas van Bètte