2016 - nummer 16
Och, wè hen wij van septèmber gepróffiteerd! Zèlde zóveul schón weer gehad nò de schoolvakansies. We zen mi Tiene èn Ante nor ’t Ujes Slingerpad geweest wor de hèij bekant ùitgebloeid waar. Bé ’t Boomepark in His hen we op ’t terras zitte geniete èn we zen nog mar ’s langs ’t Maximaknaal nor de Blaow Sluis gefietst. Daor ziede de Maos mee op z’n moist. Inne keer zen we zó strant geweest um hillemòl nor Heusde te drùlle! In Bokhove han we onzen uurste stop gemakt, mar wijer zen we nò nog inne stop in Heusde zonder onderbreeking hillemòl truggetrapt nor huis! Zegt dè’t goewd vur de kondisie is. Ons Bèt klaagde wèl over ’n zeer battereij, mar daor kan die volges ons hèndig teege.
We zen op unne mooien dag ok nog nor Lith gedaon. Daor zage we òn de Mòskant ’n woonwagekamp. Ons viel op dè die kampe overal dezèlfde ùitstraling hebbe! Van die sjaletèchtige anderhalf villa’s mi van die witte kampsteen. Zón die kamplùi allemòl dezèlfden èigen arsitèkt hebbe? Wè ok opvalt, is dè de minse die daor wone gin baon hebbe, mar wèl heel rijk wone. Ze meuge dè van ons, mar hoe zó dè nou toch meugelijk zen? ‘Die mense hen ‘t ‘drugs’,’ zin Tien veulbeteekenend. ‘Af èn toe kregt ’r inne unne pinantie èn die mag efkes d’n bak in, mar hij is t’r zoo wir ùit, want hij kan mi gemak d’n besten avvekaot betaole..’ Onderweeges hurde we van Tiene dè ze bé hullie in ’t dùrp mi de zangvereeniging beezig ware mi ’n neij opera vur aauw zangers. Hij zó daor denkelijk ok nog unne rol in kreijge. Ons Bèt trapte d’r wir in èn moes d’r meer van weete. Toen grinnikte Tien dè de modèrn opera ‘Il Rollatore’ moes gòn hèite! Mar d’r schent ècht wèl iets van òn te zen, want we han ok al iets over opera-aspirasies geheurd van onzen Harrie. Hij wies de rolverdeeling nog nie, mar hij docht mi z’n 93 toch nie mer in ònmèrking te komme…
’t Zal gaon ès mi die mislukte pinanties van PSV, docht ik stiekem. Kanse zat gehad, mar d’r niks van gemakt. Locadia, De Jong, Guardado, Pröpper… Is daor nou bé die te dik betòlde miljonèirs, die niks anders hoeve te doen ès te voetballe, gin man mer die nog kèijhard op goal kan schiete!? Dè ze daor in Èindhove toch ’s unne keer trugdenke òn Neeskens. Die nèijde ze d’r alted in. De kiepers krope bekant aachter de paol ès de Nees ònliep èn ze ware bleij dè ze nie gerakt wiere! Potverdorie, zón schot van elf meeter, dè nimde toch mi alle kracht èn nie mi dè slap geplòtst gedoe dè steeds mislukt! Ge zieget al mislukke bé d’n ònloop… Zónne peegel moet mi overtùiging èn kracht genomme worre. Dus ginne pingel, mar ’n poeier of unne peegel! Unne pinantie mót al ès ’n doelpunt getéld kunne worre. In onze jongen ted, toen we èiges nog in de wèij liepe, wiese we dè al. Wij trèiterde de Skèijndelse teegestanders wèl mi ‘Avanti, Avanti, drie korners pinantie!’ mar wij reekende pinanties alt ès goal vur ze geschote ware, want die wier d’r ok ècht alt in gepeerd. Jo de Groen poeierde èn punterde, mar hij schoot de strafschop wèl oit zó hard dè d’n bal dwèrs dur ’t net heene din! Nou ware de nette van Nulandia in die daag misschien nie de beste, mar toch. Zó wijd ik weet hi Jo mar inne keer gemist. Hij poeierde d’n bal al wè’t-ie kos over de lat. Ze hen nor halfweg Geffe gemoete um d’n bal trug te haole…!
Ik denk dè Tien dalek, ès ie ècht vur ’ne rol in de opera gevraogd wordt, wèl ’n tóntje ligger zal gòn zinge, want hij is vruuger ok al noit goewd geweest in pinanties nimme.
geschreven door: Klaas van Bètte