Iedere zondag en woensdag
van 11:00 - 13:00 uur bij
ROS-Radio/ROS-TV-krant,
ZIGGO kan. 43 en Trinet kan. 532
Iedere zondag van 13:00 - 15:00 uur
en dinsdag van 12:00 - 14:00 uur bij
Lokaal 7, FM 107.4 en Lokaal7-app
en maandag en vrijdag van 18:00 - 20:00 uur bij Streektaalradio.nl
en natuurlijk 24 uur per dag
via onze website.

Klaas van Bètte 2016 (Cor Swanenberg)

Vernaauwing

2016 - nummer 19

CorSklVan de week moes ik op kontrole in ’t ziekenhuis in Èindhove. Dè’s niks bezunders, want dè doe’k al jorre. Ze make dan ’n hartfilmke èn bespreeken efkes ’t een èn aander èn dan kreijg ik wir ’n afspraak vur ’t kommend jaor. Mar deeze keer liep ’t anders... ’t Filmke waar nie nor de zin van de cardioloog èn ik moes ’n week lòtter nuchter trugkomme vur bloewd- èn fietstest. Ik waar d’r niks bleij mi, mar ik ha wèl zóiets verwaacht, want ik ha laast van kaauw haand èn voewte èn slècht slaope. Ons Bèt wó weete wè d’n dokter gezeed ha èn of ik alle klachte gemèld ha. Toen ik vertelde wè me te waachte ston, zin ze: ‘ge moet bleij zen dè ze d’r wè òn gòn doen èn kommende week gò ik mee,’ èzzof dè d’r ok òn zó hèlpe.
D’n ùitslag van de fietstest waar nie nor wens, zin onze cadioloog. Hij stelde veur um te cathetrizeere. Ik ben daor ginne liefhebber van, mar ’t waar vur m’nen èigen bestwil. ’t Zó wèl ’n weijl kunne dure vur ik òn de burt kwaamp, waar de bódschap, want ’t waar druk in ’t Hartcèntrum. Amper thuis, gonk de tillefoon. Mi ’t Catharine Ziekenhuis! Of ik te mòndag nuchter kos komme vur de cathetrizasie! Daor hoefde ik nie over nao te denke en riep: ‘ja, daor verzet ik alles vur. Dan mar ’ne keer nie nor Uje.’ Ik kreeg te heure dè’k èiges gin auto zó meuge reijen op de trugweg. Dus ons Bèt wir mee. Dè waar gin punt èn toen ik mèldde dè’k nuchter moes komme, zin ze: ‘dan zal ik ’s lèkker bóttramme mi spèk èn èijer make vur ès ge ùit de operasiekamer komt!’ Dè liek ’n goei idee.
Smòndus gonge we um aacht uurren op pad. Op de weg van Vèghel nor Èindhove waar al ’n file, umdè ze weg vernaauwd han, mar ’t liep nog gelijk èn umdè wij d’r pas um neegen uurre hoefde te zen, makte we ons èige nie druk. ’t Rolde deur èn in Roi kwaamp ’r wir gang in. Rùim ’n ketier vur ons afspraak ware we op de hartafdeeling. Ik kwaamp in ‘de lounge’, zoowès de verpleegsters dè noemde. Daor zate meer lotgenote al bleek te blieke. Ons Bèt schoof nor de leestoffel èn ik moog nor de rèchsen hoek aachter de gerdeijne. Daor begosse ze men klaor te make vur d’n ingreep. Bloewd tappe èn zoo. Ik moes op ’n bed gòn ligge èn alles ùittrekke. ’n Blaow hemd aachterstevurre òn èn ’ne plestieken bùil over m’n haor èn waachte.
Efkes lòtter wier ik de operasiekamer ingereeje wor twee vriendeleke vrouweleke sjirurge men verwelkomde. Ze vroege nor m’n klachte en ik toen ik over kaauw haand èn voewte begos, kreeg ik ’n por deekes over m’n been. Ze gonge dalek via de slagaoier bé m’ne rèchse pols nor m’n hart, liete ze weete. Ik kreeg verdooving in m’nen èrm die wè wèrm zó prikke èn d’r wier kontrastvloeistof ingespote. De dokters ware geruststellend. Ik hurde hoe ze de dinger besprake die ze onderweeges nor men hart teegekwame. Wèl ’n wonderleke beleevenis! D’r wier gekonstateerd dè d’r ’n vernaauwing in m’ne linkse kransslagaoier zaat èn die gonge ze mee rippareere! D’r wier ’n balonneke ingebrocht èn um ’n stent geroepe. Unne verpleeger kwaamp mi ’t hulpstuk ùit ’t magazijn èn binne veijf minute zaat ’t op z’n plòts. De dokters liete men op ’t scherm de toestand vur èn nò d’n ingreep zien èn ik waar de kunning te rijk! Dè dees zoo innins mee gedaon waar, vuulde vur men zó grandioos dè’k de sjirurgevrouwkes wèl ha kunne kusse! Ik kreeg te heure dè’k ’n jaor lang ’n ekstra pil zó kreijge èn dè’k nog zeeker vier uurre zó moete bleijve vurdè m’ne pols dicht zó zen. Dè vond ik allemòl niks èrg. Ik kos dalek òn de bóttramme van ons Bèt èn ik moog ùit de keuke van de lounge zó veul eeten èn drinke ès ik dè wó. Nee, ik zó m’nen ted hèndig durkomme. Ik kos wèl nie leeze, mèrkte ik. ’t Waar nèt of alles vur m’n ooge schiemerde. ‘Dè duu de kontrastvloeistof,’ zin ’n verpleegsterke èn daor hoefde ik m’n èige gin zùrgen over te make. Ons Bèt moes natuurlek alles weete èn toen ze ’t gelijk geheurd ha, zuchtte ze: ‘wè is ’t goewd dè ge tien jaor geleejen overgestoke bent nor dees ziekenhuis.’ De bóttramme smakte goewd, mar leeze hòlde niks ùit. Dan mar wè heenesoezele. Veijf uurre lòtter dinne wij tevreeje trug nor Mirroi. Ons Bèt reej zoo wir de file in nor Vèghel.

geschreven door: Klaas van Bètte


© 2011 - 2024 'n Lutske Brabants - donderdag 28 maart 2024 - Tijd: 00:00:00 - Webdesign: Broeklandsoft - Sponsor: Frans van den Bogaard