Klaas van Bètte 2017 (Cor Swanenberg)

Triest

2017 - nummer 2

CorSkl

Wir hen wij dees mònd vriende verspuld. Uurst gonk Iedje dood. Ze hurde mi heure Rinus tot ons ‘Gerrit van de Campclubke’ èn ’t waar een van de mist beschèije en liefste vrouwkes van allemòl. Sommers gonge we alle jorre mi dees clubke nor ’t graf van plebaan Gerrit bé Sint Jozefoord in Nuland. Gerrit waar onze te vruug gestùrven oud-kleega geweest in Vèghel èn òn hum han we heel goei herinneringe. Iedje waar as oudste van neege keijnder opgegroeid in Machere. Ze waar schooljuuffrouw geworre en da is op z’n èige al heel knap in die daag. Ze wier onderwijzeres in Hèrpe en lòtter in Vèghel èn Vorstenbosch. Ze traowde mi heure Rinus die leraar èn conrector waar in Vèghel. Ze kochten ’n aauw boerdereijke in Vorstenbosch en binnen ’n half jaor wier da mi femilie èn vriende verbaauwd tot ’n bizunder woonhuis worrin ze mi hullie veijf keijnder heel tevreeje leefde. Fijftig jaor lang is da nou al hullie femilieplòts gebleeve. Op zondegmiddaag gongen Iedje, Rinus mi de keijnder nog nor de aauwlùi in Machere. De keijnder groeiden op en vlogen ùit over de hil wirreld, mar ze kwame gèire nor huis, nor vòdders en moeders mi hullie schón huis en d’n hof. De kleinkeijnder kwame bizunder gèire nor Vorstenbosch. Iedje hagget mee in de gater as d’r iets nie goewd zaat. ’n Por jaor geleeje vierden Iedje en Rinus hullie prachtig gaauwe traowfist in Uje. Ze gonge daornao nog mi de hil familie op vakansie in Frankrijk. Kort daorop begos Iedje te sukkele mi d’r gezondhèid. Ze bleef moed haauwe ondanks de behandelinge èn operasie. Efkes leek alles veul beeter te gaon èn Iedje genoot van ’t leeve, de keijnder en vurral de klèinkeijnder. Mar vurrig nòjaor wier Iedje wir zwaor ziek. Ze droeg heur leije en bleef tot op ’t lest volop belangstelling haauwe vur heur dierbare. Ze waachtte op heur leevesèind in heur vertraowde Vorstenbosse umgeeving in ’t gezelschap van heure Rinus die Iedjes gruuwelek zal gòn misse.

Sjef van Schalen 2Wij valle vort van de een begraffenis in de aander... Amper thuis kreijge we ’t bericht dè Sjèf gestùrven is. Sjèf waar de mins wor we heel veul mi opgetrokken hebbe vur de Brabantse Aovende. Hij èn z’n vrouw Wies hen onnoemelek veul goei wèrk gedaon vur alles wè mi Brabants te maken hi. Vur de aovende in De Gaauwe Leuw, De Guld èn Den Dùrpshèrd, mar ok vur ’t dialektefestival in Lieshout, vur de carnaval èn vur de lokale radio. Meer ès twentig jaor verzùrgde hij ’t Brabants uur! Zèllie verzùrgde samen alles vur d’n Brabantsen Aovend. Ze zetten in ’t begin zèlfs de stuul nog klaor! Ze verkochte de kartjes èn de buukskes èn de plòtjes. Ze waren in de weer vur de karneval èn vur de mjoezikul. Sjèf waar unnen èchte kaartrekker. Ès ie z’n èigen iets veurgenomme ha, dan gebeurde-n-’t, ok al moes ie ’r heel veul vur doen. Same hen ze veijfèntwentig jaor de Brabantse Aovende drèijende gehaauwe! Hij waar punktueel èn vurbildig in de organizasie. Sjèf zong gèire èn dè din ie vurral bé z’n èige muziekgroep, ‘’t Kumt vaneiges’. Hij waar unnen deurzetter; ondanks z’n kwakkelende gezondhèid gonk ie deur mi z’n ùitzèndinge en bé d’n Balkumse Kwis in Den Dùrpshèrd zong ie ondanks dè-t-ie kèijmuujg waar, ’t Balkums volkslied nog mi overtùiging. Sjèf ha ’n zwak vur Brabantse liedjes èn verhale. Hij hòlde de grótst denkbare variasie op dè gebied nor Balkum. Op z’n stèrfbed zin Sjèf dè’t op waar, mar dè-t-ie ’t ammòl heel gèir gedaon ha. D’r zen d’r wèinig die zó gedreeve vur d’n Brabantsen dialektcultuur in de weer zen geweest èn daorum zulle we Sjèffe heel hard gòn misse.
We wense de aachterbleijvers veul stèrkte.

geschreven door: Klaas van Bètte