Blijf kalm, neem een Dr. Dushkind. Die slogan sprak mijn vader in de jaren 50 aan. Hij had zes kinderen en dan is kalmte bewaren immers een zaak van de eerste orde. Mijn vader overleed 1 maart 1965 aan longkanker. Dr. Dushkind verliet daarna definitief ons huis. Er werd overigens in die tijd geen koppeling gelegd tussen longkanker en het roken van sigaretten. Ook na de begrafenis kwamen de glaasjes met sigaretten en sigaren ruimhartig op tafel. Peter Stuyvesant, Roxy, Lexington, Gladstone, Pall Mall, dat waren zo de merken voor de ultieme liefhebber.

Vroeger werd lang gedacht dat roken gezond was. Met de North State sigaret werd je gegarandeerd 100 jaar. In de jaren 50 rookten vrijwel alle mannen boven de 16 jaar. Artsen adviseerden longpatiënten om van sigaretten de overstap naar sigaren of de pijp te maken.

Soms werd de tip gegeven om bij een verkoudheid het merk Alaska te roken.
Met Miss Blanche, Belinda en Belga trok de tabaksindustrie ook de vrouw aan. Belinda kwam bij ons in huis rond 1967. Mijn moeder vond dat ik de leeftijd voor een sigaret had en zo kreeg ik wekelijks mijn Belinda’s.
Een maagdelijk wit doosje met 25 menthol sigaretten. Menthol deed denken aan een gezonde fresh air. Op het doosje een leuke blonde vrouw, die fris de wereld inkijkt. In haar hand een sexy ogende sigaret. In mijn omgeving rookte iedereen en het was eigenlijk vrij ongezellig als je zonder sigaretten door het leven ging.

Geleidelijk aan ging de sigarettenprijs omhoog, de rook steeg me naar de lippen. Ik stapte over op Winner tabak. Met behulp van een apparaatje rolde ik mijn eigen sigaretten. Een aangename en veelvuldige bezigheidstherapie.
Het apparaat kon mijn snak naar het roken moeilijk bijhouden. Ik rookte bij alles wat ik deed, direct bij het opstaan, tijdens de toiletgang, bij het autorijden, bij de strijk en de afwas. Om kort te gaan, ik was een notoire verslaafde geworden.

Op 1 februari 1979 liet ik me, na mijn verhuizing naar Den Bosch, bij een nieuwe huisarts inschrijven. Ik leverde bij hem mijn laatste sigaretten in. Op mijn patiëntenkaart kruiste hij het vakje rookt ‘niet’ aan. Het afkicken was meer dan een uitdaging. Maar terugkijkend was dit een goed en wijs besluit. Want ik ben er van overtuigd dat ik mijn persoonlijke strijd met de huidige, nog meer verslavende tabak, niet zou kunnen winnen.

Ik wens iedereen die nu start met Stoptober veel doorzettingsvermogen toe.
Wil jij stoppen? Klik hier: Stoptober

Gepost door Koosje de Leeuw