Siri is de spraakassistent van Apple die je op de iPhone kunt gebruiken om iets op te zoeken. Mijn kleinkind Rowan heeft sinds kort de functie ontdekt en heeft een gesprek met deze vrouwelijke spraakassistent, gemakshalve noem ik haar Siri.

‘Oma als ik praat dan heb ik het tegen deze mevrouw,’ zegt hij tegen mij. Hij wijst naar de IPhone als teken dat ik vooral geen storende opmerkingen mag maken.

‘Ik zoek een filmpje,’ spreekt hij in.

‘Dit heb ik voor je gevonden!’ meldt Siri met een opgewekte stem.

Rowan scrolt door het ruime aanbod met filmpjes .

‘Super Mario die is heel leuk,’ roept hij tevreden.

Siri blijkt van het behulpzame soort; ‘Ik vind het heel leuk om jou te helpen,’ zegt ze vlotjes.

‘Heb jij ook een kerstboom,’ vraagt Rowan.

‘Dit heb ik voor je gevonden.’ Een eindeloze rij plaatjes van opgetuigde bomen opent zich op de IPhone.

Rowan is onder de indruk en vraagt: ‘Zijn die allemaal van jou?’

‘Ik wil je graag helpen en zoek graag dingen voor je op,’ zegt Siri.

‘Ik vind het leuk dat jij zoveel tegen mij praat,’ spreekt Rowan haar glunderend toe.

‘Ben jij eigenlijk verliefd op iemand,’ vraagt hij met verdergaande interesse.

‘Dit heb ik op Wikipedia voor je gevonden.’ Op het scherm tovert Siri een tekst over verliefd zijn.

Rowan zucht. Hartjes kent hij wel, maar het lezen van liefdeswoorden met meerdere lettergrepen is nog een stap te ver.

Dit is mijn zusje, ze is zes, roept hij in de telefoon. ’Kijk hier is ze. Trots houdt hij het scherm voor het hoofd van Malou. ‘Kun je ook tegen haar praten? Misschien?’ vraagt hij vleiend aan Siri.

Zoveel aandacht kan Siri niet aan. Het gesprek valt stil.

Met een ‘Dan ga ik nu verder met mijn spel, tot straks,’ neemt hij afscheid.

Maar Siri blijft gedienstig. Ze is kunstmatig intelligent en blijft vragen: ‘Hoe kan ik je helpen.’

‘Zullen we maar een gewoon spelletje doen,’ vraag ik Rowan zodat hij verlost wordt van zijn stalkende Siri.

Hij legt de mobiel aan de lader en we gaan over op quizjes. Ook leuk.