Foto: Beeldbank Amsterdam

Vaak dacht ik deze week terug aan de grote schoonmaak thuis. In alle vroegte dienden de hulptroepen zich aan. Gezamenlijk werd inboedel naar buiten gedragen. Het waren dagen waarin de groene zeep de hoofdrol speelde. Alles kreeg een beurt. De mattenklopper vierde hoogtij. De vliegenvanger werd vervangen door een nieuw uittrekbaar rolletje met een krachtige plaklaag. 

Lang rook het daarna in huis naar boenwas. Totdat de stooklucht van kolen, maar ook de sigaren-en sigarettenlucht weer de overhand nam. Ambu Pur kenden we niet, geurstokjes van Rituals al helemaal niet. Eau de cologne wel, maar die lucht paste meer bij de bedevaarten en andere kerkelijke dagen.

Ook ik moest er aan geloven
Ik weet niet hoe het met jou is, maar hier heb ik de gewoonte van een jaarlijkse meer dan grote schoonmaak niet overgenomen. De laatste jaren hikte ik tegen de vloer aan. Mijn beuken parket was ernstig vergeeld, de vloer was een speelveld van krassen geworden. Zoiets als een ijsbaan waarop dagenlang geschaatst is. Lang heb ik gedubd. Toch maar een laminaatvloer? Maar het voelde niet goed om het op zich nog goede hout naar de stort af te voeren. Daarom bestelde ik een parketteur die de vloer schuurde en van nieuwe lak voorzag.

Voorafgaand waren ook de muren aan een vers sausje toe. De kamer moest leeg. Een extra logistiek probleem diende zich aan. De zware bank en de lange tafel konden niet via de tuinkant naar buiten. Maar om die meubels nu enkele dagen op de stadse stoep te parkeren leek me geen goed idee. Immers mijn zinken teil met bloemen was eerder door een bloemenliefhebber meegenomen. Gelukkig reed een kennis zijn busje voor en kregen de bank en tafel een veilige opslag in zijn garage in Rosmalen. Het servies, de boeken, cd’s en de losse frutsels kregen een plek boven en in de schuur. De eetkamerstoelen, fauteuils en kastjes stonden in de tuin, afgedekt met plastic. Door de behandeling van de vloer kon ik hier niet in huis blijven. Ik had een schrijfhuisje om de hoek. Heerlijk rustig, het bracht nieuwe inspiratie.

De opslag buiten was niet handig. De harde wind en regen kreeg vat op het plastic, doorlopend zorgde ik voor noodverbanden. Ik voelde me een verpleegster met ducttape!

Weer spic en span
Bij de schoonmaak vroeger was er vaak familie in huis om te helpen, zo-ook nu. Enkele broers en mijn zoon ontfermden zich samen met mij over de latex. Kennissen ruimden mee uit en in. Het ziet er fantastisch uit,

Vele handen maakten net als vroeger licht werk. Wat heerlijk om mee te maken.