Na een roerig jaar waarin Hans een zware rugoperatie goed had doorstaan, vlogen we met Ger en Jan op 23 december 2001 naar Egypte. Met als bestemming Hurghada, een toeristenplaats ingeklemd tussen de Rode Zee en de woestijn. Direct bij aankomst was het duidelijk, we hadden hier te maken met ‘galante’ mannen. Onze koffers, met in elke koffer een pak rode wijn van de Hema, verschenen al snel op de transportband. Net toen ik de mijne van de band wilde halen, tilde als uit het niets een bruingebrande hand ongevraagd mijn koffer van de band. Zijn vrije hand hield hij op. Voor de baksheesh. In Egypte is het gebruikelijk om letterlijk en figuurlijk voor elke scheet fooi te vragen. Van de bediening tot het kamermeisje en de boy van de strandstoelen. Fooien hoe groot en klein ook zijn een soort aanvulling op de lage inkomenstandaard van de gemiddelde Egyptenaar.

We checkten in bij het Zahabia resort, een leuke accommodatie tegenover het strand. De twee appartementen waren royaal, het balkon klein. Bij Ger en Jan ruim genoeg voor het tweepersoons matras van het bed . De zon gloorde, de wijn klokte, het dinerbuffet was rijkelijk. We kwamen wat bij van de reis.

De volgende dag verkenden we de buurt en liepen we het stadje in. Dit onder begeleiding van een stoet zichzelf aanbiedende taxichauffeurs. Bij een van de vele kleine winkeltjes klampte de eigenaar zich aan ons vast: ‘You are from Holland?’ Vol trots haalde hij een foto van de muur. Je denkt koningin Beatrix, maar nee hoor hij showde ons een foto van Leontien, zonder haar Marco. We kochten wat fruit en flessen water, we konden vooruit.

Bij terugkomst waren de bedden strak en gedienstig opgemaakt. De handdoeken bleken omgetoverd in zwanen en harten. Dat schiep een verwachting. De dag erna gingen we naar het strand. Het warme zand, de heerlijke ligbanken, het zonnetje; de dag kon niet meer stuk. Een overijverige bediende snelde in hoog tempo met dikke kussens op ons af. Het was een mooi snorkelgebied. Terwijl Ger, Jan en Hans de onderwaterwereld verkenden dobberde ik op een grote autoband wat in de rondte en hield vooral mijn haar droog.
We wisselden onze Hollandse guldens om in een chique hotel. Dat was een aparte ervaring. Vijf balies met evenzoveel bedienden, allemaal met een potlood in de aanslag. Niemand iets te doen. En dan kom jij daar binnen met je portemonnee en kijk je naar de baksheesh in hun ogen. Een ongemakkelijke situatie.

Zahabia bleek een prima bestemming. Met kerstavond was het dinerbuffet nog hoger opgetast dan normaal. Een buikdanseres deed haar best en zwierde soepel met Jan in het rond. Hans vierde enkele dagen later zijn 17e verjaardag. Twee gasten namen hem mee naar het dakterras van het complex. Ze lieten hem lurken aan een waterpijp. Ik was niet zo weg van dit rokerige cadeautje. Ik sliep die nacht slecht en voorzag een verslaving.

Onze zwakke Nederlandse darmen raakten overbelast. Jan en ik kregen last van de Vloek van de Farao. De wc kon het geloop niet aan. De spoeling werd dun. De bediende werd gebeld en al snel stond hij voor de deur. Met twee halve rolletjes. En zijn hand in de aanslag.

We kochten ter plekke pilletjes en na wat nabubbelen boekten we een tweedaagse busreis naar Luxor. Een belevenis, we reden midden in de nacht in konvooi met de bus dwars door de woestijn naar de Nijl. Naar Luxor, het kloppend hart van het Oude Egypte. Het is de stad van farao’s. Er is ongekend veel te zien, het duizelt van alle handel en wandel op straat. We bezochten in de Vallei van de Koningen o.a. de opgravingen. Temidden van 64 graven ligt hier het graf van Toetanchamon. In de avond lieten we ons in een calèche rondrijden door de stad. Het paard zakte daarbij door de oude hoeven. Dat was wat minder.

Na een boottochtje over de Nijl en een bezoek aan Karnak reden we terug naar ons resort. We kochten nog wat souvenirs en maakten een wandelingetje. En net als je denkt alles gehad te hebben struikel je bijna over een BN’er. En niet zo maar een, Willibrord Frequin met een toenmalige nieuwe vlam. Na thuiskomst kopte de grootste krant van Nederland dat hij geveld was. Ook door de vloek. Je ziet, het kan de beste overkomen.

Op 30 december vlogen we terug, net op tijd om ons Nederlandse geld voor de Euro in te wisselen. Met verse platgestreken biljetten gingen we het nieuwe jaar en een nieuw tijdperk in. 

Ook graag eens naar Egypte? Dit zijn de fooinormen anno 2021:

• De badhanddoekenjongen aan het zwembad: 10 EGP
• Het dragen van 2 koffers: 5 EGP
• Hotelreceptie: 10 EGP per persoon per nacht
• Dineren in een restaurant, de verwachtingen kunnen oplopen tot 25% fooi.
• Neem altijd in je koffer toiletpapier mee.