Het is een tijdje geleden dat ik een blog plaatste. Ik kwam met een nieuwe blog maar niet op dreef. Dat komt doordat ik al een tijd niet lekker ben. Ik ben uitgeput en moe, misselijk, hartkloppingen, klotsende oksels en ga zo maar door. Meten is weten en inmiddels blijkt dat het ligt aan mijn op hol geslagen schildklier. De klachten waren dermate dat ik vreesde long-covid te hebben. Gelukkig is dat niet het geval.

Een van de klachten is dat ik sneller overprikkeld ben. Ik kan moeilijk omgaan met de ellende in de wereld. Ik hoef het eigenlijk niet te duiden, je begrijpt het denk ik wel: Covid, de oorlog, de economie, de boeren, het milieu en ga zo nog maar even door. De wereld lijkt, net als mijn schildklier, op drift geraakt te zijn. Dat merk je op televisie en in de media. Het gaat in de programma’s over niets anders. Bij de verschillende praattafels zie je veel kwekkende gasten, die vaak niet eens deskundig op de onderwerpen zijn. Ik voel me meer en meer thuis bij het Jeugdjournaal.

Minder ellende
Ik wil minder ellende, en dacht aan iets leuks voor mezelf. Ter afleiding om deze vermoeide tijd toch een beetje gezellig door te komen. Netflix leek me wel wat, vooral nu de serie De Borgen weer is gestart en natuurlijk ook The Crown.

Zoon Hans werd mijn vraagbaak. Hij is vast een beetje simpel geworden van alle infantiele vragen rond zo iets eenvoudigs. Een dongel of chromecast, hoe dan? Werkt zo’n streaming dan ook op de mobiel, tablet en laptop? Draait het op mijn eigen wifi in huis, kan mijn oude tv dit aan, enzovoort. Hij deed warenonderzoek en legde twee opties aan me voor, ik bekeek de reviews kritisch. De vertaling die erbij zou zitten kon buitenlands zijn. Spaans, Frans of Duits, het was afwachten. Dat werd misschien een uitdaging.

Om kort te gaan, ik bestelde een Google Chromecast via Bol.com. Aan transparantie geen gebrek. Het regende mails, van Bol alsook ook van de vervoerder. De volgende dag, zo tegen de avond kon ik het pakketje verwachten. Wachten daar ben ik niet zo goed in. Ik bekeek op You tube alvast een filmpje over het installeren van het product. Nerveus deed ik een toiletgang en ja hoor midden tussen mijn ‘drukwerk’ werd er indringend op de bel gedrukt. Ik veegde me sneller dan snel af en deed opgelucht de deur open.

Slecht weer
Met ‘Wat brengt u slecht weer mee,’ dacht ik het gesprek met de bezorger te openen. Maar de meneer had nog meer pakketjes te bezorgen en geen zin in mijn slechtweer gesprek. Voordat ik ‘dank je wel,’ kon zeggen rende hij door de plenzende regen naar de bus.

Weer binnen startte ik met de unboxing van het pakketje. De Chromecast was netjes ingepakt, in een kartonnen doos met daarin een kleiner doosje. In dat doosje weer twee kleinere doosjes. Ja, er was echt werk van gemaakt. Het zag er compleet uit, een dongel met een kabeltje om in te pluggen. In de kleur wit (jammer maar geen andere keuze). Een verbindingskabel, en ja gelukkig net lang genoeg, En een kleine afstandsbediening met zelfs twee batterijen! Dat heb ik wel eens anders meegemaakt bij een niet nader te noemen bedrijf uit Zweden. En wat fijn, een boekje met een summiere Nederlandse uitleg.

Ik ging op zoek naar de HDMI-ingang en deed de stekker in ‘t contact. Daarmee was ik er niet, eerst via de mobiel de Google Chromecast app downloaden en alle vragen doorwerken. Wachtwoord van Google, geeft u toestemming voor dit en dat. Allerlei keuzes dienden zich aan. Wilt u een aparte ingang voor de (klein)kinderen? En voor enkele euro’s meer krijgt u ultra scherp beeld. Nee, goed is goed, de tv mag dan wel ouder zijn, mijn bril is nog goed op scherpte.

En ineens zat ik in het menu
Stomverbaasd keek ik naar het meerkeuzescherm op mijn televisiescherm. Netflix, Videoland, HBO+, NPO+, een scala aan andere mogelijkheden. En een bijkomend prettige constatering, ik ben van Ziggo en heb Ziggo Go. Met die app kan ik alle programma’s bekijken en terugkijken. Mijn dag was helemaal goed.

Om kort te gaan, ik zit er goed in. Ik heb de eerste aflevering van serie 1 van de The Crown gekeken. Elisabeth die haar man levenslang zal gehoorzamen, het knikkende hofpersoneel en de stiff upper lips van de ouderen.

Ik kijk al weer uit naar vanavond, naar de volgende aflevering en hoop met een vinger aan de pols in mijn enthousiasme niet op hol te slaan!

foto: eigen beheer

Wil je ook een dongel? Lees dit Volkskrantartikel.