Een leeg dorp …

De familie-app loopt vol. Het is weer Pleinpop in mijn geboortedorp Alphen aan de Maas. Glimlachend moet ik denken aan een jaar geleden. Op vrijdagmiddag werd ik gebeld door een mij onbekend nummer uit Wisconsin. Eenmaal thuis blokkeerde ik het nummer. Bij alles wat onbekend is, vooral Amerika, ben ik alert. De wereld hangt immers van spam en andere ongein aan elkaar. Zo kreeg ik vorige week nog een mail waarin een advocaat uit het buitenland zich meldde. Of ik kon drukken op de link zodat ik de mij toekomende erfenis van een overleden oom veilig kon stellen. Nu zijn al mijn ooms al vele jaren uit de tijd dus ik heb er hartelijk om moeten lachen.

Maar even terug naar het geblokkeerde nummer uit Wisconsin. Toen ik zag dat er een bericht was ingesproken heb ik dat wel afgeluisterd. Ik kon de naam van de man niet goed verstaan maar de beller gaf aan in Den Bosch te zijn en koffie met mij te willen drinken in het hotel waar hij logeerde. Ook noemde hij Alphen aan de Maas. Dat was toch opmerkelijk. Na een kort overleg met mijn broer Jan besloot ik zelf terug te bellen.

De man nam op, ik dacht bij de voornaam een moment aan aan lager wal geraakte Engelse Prins. Hij was voor een werkoverleg in Den Bosch en zocht zijn familiegeschiedenis uit. Vier generaties terug emigreerde een tak van zijn familie De Leeuw uit Alphen naar Amerika. De achternaam ‘de Leeuw’ zoals wij die schrijven is in Amerika door de tijd heen omgezet naar ‘Deleeuw’.

Een ver familielid?
Na wat heen en weer appen spraken we (mijn broer Jan zou meegaan) voor de volgende ochtend af in het hotel. Dat bleek hotel The Stamp te zijn. Wellicht een internationaal klinkende naam, maar afgeleid van het vroegere hotel De Postzegel. Zondagochtend kregen we in alle vroegte een appje; hij had een ontbijtje voor ons geregeld. Het ontmoeten van misschien een ver familielid vonden we spannend. We fantaseerden wat voor man het zou kunnen zijn, misschien was het wel een Trumpiaans-type, met zo’n baseballpet, of nog erger met oranje haar.

Het hotel bleek nog in ‘Postzegel’-sfeer. Met een barokinrichting, enorme trappen en veel grote lampen, veel oude grandeur dus. We namen plek in de ontbijthoek en al snel stonden we oog in oog met een sympathieke man van ergens achter in de dertig die oprecht geïnteresseerd bleek in zijn familiegeschiedenis maar ook in Alphen aan de Maas. Ik was benieuwd hoe hij aan mijn nummer was gekomen. Hij had gegoogeld op De Leeuw en Alphen aan de Maas en kwam op mijn boek uit. Daarin staat een verwijzing naar mijn website. Het wereldwijde web is toch bijzonder!

Sight seeing in Alphen
Wat hadden we een fijn gesprek. Tussen de broodjes en de eieren met spek liet hij foto’s van graven op het kerkhof in Alphen zien. Hij vertelde dat hij op de dag ervoor met de bus erheen was gereisd. Dat bleek een bijzondere ervaring waarbij hij veel van de streek had gezien. Alle dorpen langs, uitstappen in Dreumel en daarna een flinke wandeling door het polderveld naar Alphen. Het dorp vond hij prachtig, maar hij begreep niet waarom het zo uitgestorven was. We konden hem geruststellen, het was Pleinpop, dan loopt het dorp leeg en de tent vol.

We hebben hem over de geschiedenis van Maas en Waal verteld. Over de dorpen met de kleine gemeenschappen met door de ligging een wat gesloten karakter. Door de eeuwen heen de dreiging van het water. Ook gaven we duiding over de naam De Leeuw. Heel veel families hebben die naam. Maar zeker niet alle De Leeuws zijn familie van elkaar.

Om een lang verhaal kort te maken. Zijn zoektocht was nog niet klaar. Het was zijn voornemen om in de toekomst met zijn vrouw en kinderen terug te komen. Zodat ook zij kennis kunnen maken met de mooie streek waarin hun verre voorouders gewoond hebben.

Even bijstellen

Terugkijkend was het een prachtige ontmoeting. Maar misschien moet ik het wantrouwen van alledag wat bijstellen.