De Bergse ansjovis

Welke Bergenaar heeft daar nou nog nooit van gehoord? Die moet volgens mij nog geboren worden. Daar komt zelfs het woord ‘ansjovinisme’ vandaan. De Bergse ansjovis en de weervisserij vormen samen een begrip in ons Jubelstadje aan de Schelde.

In mijn vorige column schreef ik over de Bergse asperges die nergens zo lekker is als de asperges van de Brabantse Wal. Natuurlijk vinden wij Bergenaren de Bergse ansjovis ook veel lekkerder dan die visjes uit de andere wereldzeeën. En nou laat ik de derde Bergse A, de aardbei er nog even buiten, hoewel er natuurlijk geen betere aardbei te vinden is dan de Bergse aardbei, onderdeel van de bekende Bergse drie AAA’s.

Nu even terug naar de ansjovis. Hoe het in de toekomst met de vangsten van de ansjovis in de weervisserij zal gaan, daar kan niemand een voorspelling over doen. We willen de ansjovis graag blijven eten en gunnen de familie Van Dort, onze laatste weervisser, ook in de toekomst goede vangsten. Ze doen er heel veel voor, samen met de vele vrijwilligers, want laten we die vooral ook niet vergeten!!

Er zijn intussen meerdere boeken over de weervisserij verschenen. Echt de moeite waard. Ook zijn er in de afgelopen jaren meerdere films over deze unieke vorm van visserij gemaakt. Bij één film heeft weervisser Cor van Dort (1932) mijn gedicht De Verliefde Ansjovis ingesproken. Bijzonder is dat om te horen: Cor met zijn unieke stemgeluid. Daarnaast heb ik het voorrecht én het genoegen gehad om samen met Cor, zijn vrouw en dochter Rian het Ansjovisgedicht te onthullen. Het gedicht is afgebeeld op de zijgevel van een huis in de nieuwe woonwijk De Soete Veste op het voormalige Nedalcoterrein en is nu vereeuwigd. De familie Van Dort zal ook eeuwig in onze herinnering blijven, maar ze zijn nog steeds onder ons en heel actief met hun weervisserij.

© Paul Asselbergs