Er was een vogeltje, het beestje kon niet kakken,
er was een veertje aan zijn poepertje blijven plakken,
het zei: potdie, het zei potda, het zei potdomme,
hoe is dat pluimpje aan m'n poepertje gekommen.

Het arme vogeltje dat raasde door de takken,
en hoopte zo ’t lastig ding te kunnen pakken.
Dit kon niet doorgaan zo, er moest snel iets gebeuren,
ze kon met zo’n schandaal de lucht niet in.

Zij schudde met haar kontje en huppelde een rondje,
vroeg iedereen: hoe vond je, zo’n kontje met een veer?
Ging zitten op haar matje, zei: kreng ik vat je,
had gauw toen op d’r gatje, geen veertje meer.

ik vond een vogeltje, het beestje kon niet kakken,
er was een veertje aan zijn poepertje blijven plakken
het zei: potdie, het zei potda, het zei potdomme,
hoe is dat pluimpje aan m'n poepertje gekommen.

Gelukkig dat bij haar geen pluim meer zit te klieren,
zodat ze weer opnieuw volop kan tierelieren,
om de verlossing van haar pluimpjesplaag te vieren,
het was nu onderhand genoeg geweest.

Zij schudde met haar kontje en huppelde een rondje,
vroeg iedereen: hoe vond je, zo’n kontje met een veer?
Ging zitten op haar matje, zei: kreng ik vat je,
had gauw toen op d’r gatje, geen veertje meer..