week 15 - 14 april 2021

Kemeedie 

Van Yvonne Rijk ontving ik het volgende berichtje:

Beste Jan,

Wekelijks krijg ik op straat en in de supermarkt te horen dat jouw rubriek over dialect zeer gewaardeerd wordt. Verschillende mensen zeggen de dialect bladzijde altijd als eerste te lezen. Zelf krijg ik ook veel complimenten en verzoeken om er mee door te gaan. Veel mensen zeggen er heel veel herkenning in te vinden.

Deze week kreeg ik het bijgaande briefje in de brievenbus van een onbekende afzender. Ik vind het een mooi verhaal en wilde het jou niet onthouden.

Yvonne,

Wer ’n schoon stukske over kemeedie. Ja, da was altijd ’n plezante avond. Bij Sjefke Venne. Na de kemeedie moesten oew lachspieren of traantje gesmerd worre. Wij gingen altijd naar de leste vurstelling en da was smaandagssavonds want dan gingen alle stoelen aan de kant, den orgel aan en maar dansen tot 12 u, want dan kwam de politie sluiten. Mar die mannen kregen sigaren en chocola vur un jaar en dan kwam er wer ’n half uur bij. Ne mooie tijd was da.

Blef mar schrijven wur Yvonne. Wij lezen het heel gere.

Nog veel succes.

Nou, ik weet niet hoe het met Yvonne is gesteld, maar zo'n berichtje inspireert mij weer om nog lang door te gaan met deze rubriek.

Yvonne Rijk heeft natuurlijk ook zelf weer een verhaaltje opgestuurd. Hier komt het:

Verinneweere of "renneweere" is hetzelfde als "kapot moake". Sommige kinderen waren en zijn van die "verinneweerders". Gelukkig was ik zelf niet zo "verinneweerderig". En mijn kinderen ook niet.

Ik heb al vaker verteld over de winkel van mijn tante Dien (van Noarte). Ze verkocht ook "jeel veul speulgoed." Vaak heb ik gehoord dat een klant zei: "iek moet wa demme veur zenne verjoardag, mar het maag nie te veul kosse, want ei verinneweert toch alles".

Ook na een storm, als er wat kapot was gewaaid zei men: "amai wa den rennuwaassie."

Dankjewel, Yvonne, en ik hoop dat je nog heel lang blijft doen wat de onbekende briefschrijfster je heeft gevraagd: 'Blef mar schrijven, wur Yvonne.' Onze lezers zijn daar erg blij mee.

Ook Ad Borremans voegt meestal een persoonlijk woordje toe aan zijn verhaal. Deze keer schreef hij:

'Ik heb maar weer eens gekozen uit iets van mijn jeugd jaren. Als je zo terug kijkt naar die jaren hebben we toch best veel meegemaakt. Maar het kan ook zijn dat het niet allemaal zo is gegaan zoals we het ons nu herinneren, toch blijft het leuk om het zo op te schrijven.'

En dan volgt hier zijn verhaal:

Oos boske
Verinneweere jao da doen ze nouw ok nog de jeugd, mar da deeje ze vroeger ok, toen da’k zelluf nog baaj de jeugd woorde. Niej da’k nouw zelluf ien m’n jonge jaore veel gerinneweerd eb, temienste nie da’k m’n eige kan eriennere. Dur zal best wel ies iets kepot gegaon zijn d’r mijn toedoen, mar da waore dan mar kleine diengekus en van weining wèèrde. Wa’k nog wel weet ies da wij toen ien dieje tijd ien ’t boske, dat liegt tusse, wa nouw plan Doef ies en pad 99, vuul spuulde. En ok deeje wij daor utte bouwe, der wier dan ’n gat gemokt ien de grond, van ’n paor vierkaante meeters en daoroover wiere dan takke geleed en mastespelle zouw dagge bekaant nie kon zien dat daor ooze nuut onder zoot. Mar dan kon ’t toch wel ies gebeure dagge d’n aandere dag trugkwam en da jeel ooze nuut gerinneweerd was. Daor wiere wij dan jeel kwaod van, da konde wel begrijpe, en we moesse dan ok zoow gauw moogeluk weette wie da gedaon oj. Want vur oos was da boske, oos boske en daor moog niemand aanders ienkomme, vonne wij. Dus gienge wij oos eige wegsteeke ien de boskes en op waacht liege, gewaopend meej ooze kattepulte en kiezelsteentjes, om die manne te graoze te neeme. As wij die manne dan zooge, keeke we jirst of da we ze aonkonne en teege ze te vechte., mar as ze te grwoot waore, wiere ze beschootte meej ooze kattepulte , om ze zoow weg te jaoge uit oos boske. Nouw was t’r baoj jeene kjeer meej vur oos te grwoote manne, jeene baaj die nie zoow jeel aarug sliem was. Want z’n maote gienge lwoope en ij docht sliem te zijn, d’r ien ’n bwoom te kliemme. Wij zen toen onder dieje bwoom gaon staon en emme um beschootte meej ooze kattepult., tot da tie bleitend uit d’n bwoom kwam. Nor wa schelle teege um, belwoofde ij dat ie ’t nwooit mjeer zouw doen en droop bleitend af. Mar d’n aandere dag , toen da wij ien oos boske kwamme was ooze nuut toch wir gerinneweerd.

Het nieuwe woord
Sommegte dienge vinde mwooi, aandere ljeelek. Wa vinde gij nouw schwoon? Wa vonde vroeger mwooi? En waorom? Edde da van uis uit meejgekreege? Uw reactie graag uiterlijk dinsdag 20 april 2021 naar Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. en u weet het nu: ook uw verhaaltje wordt door veel mensen graag en gretig gelezen! Mwooi toch?

geschreven door: Jan Luysterburg