Onder grote belangstelling werd op zondag 10 maart 2024 in MFA De Snoeck te Lith het negentiende Brabants boekske, ditmaal met de titel 'Bij ons in de femilie' gepresenteerd. Tevens maakte de onafhankelijke jury de prijswinnaars bekend van de Willem Ivenprijs, de prijs voor het mooiste verhaal of gedicht in het boekske. Deze jaarlijks verschijnende uitgave, die tot stand is gekomen onder redactie van Yoïn van Spijk en Jan Luysterburg, verschijnt met als titel ‘Bij ons in de femilie’. 

Foto's: ©2024 Frans van den Bogaard

De Willem Ivenprijs, met bijbehorend beeldje, is uitgereikt door Burgemeester Wobine Buijs-Glaudemans aan Toon van Boxtel

Een aantal verhalen uit het boek waren genomineerd voor de Willem Ivenprijs. Toon van Boxtel uit Schijndel werd met zijn prachtige verhaal "Oôme Jas" tot winnaar uitgeroepen! 
Volgens juryvoorzitter is het verhaal waarschijnlijk fictie. Een beladen onderwerp met een zelfgekozen einde van een heel bijzondere zondeling met een bijzondere hobby..Door de opbouw en het bijzondere taalgebruik en verteltrand is het een prachtig verhaal met een even verrrassende als ontroerende puente.

Het eerste exemplaar van het Brabants boekske is in ontvangst gemomen door de Osse Burgemeester Wobine Buijs-Glaudemans

Het eerste exemplaar van het Brabants boekske is uitgereikt door Jan Luysterburg en in ontvangst gemomen door de Osse Burgemeester Wobine Buijs-Glaudemans.

De presentatie vond plaats in een volle zaal van gemeenschapshuis De Snoeck in Lith. Aan de achttiende editie van deze Brabantse literaire traditie werkten meer dan vijftig auteurs mee. Zij publiceren in deze bundel nieuwe verhalen en gedichten, die stuk voor stuk geschreven zijn in het dialect van hun woonplaats of geboortestreek. Ook staat er een verhaal van Willem Iven in. Het boek is verder fraai geïllustreerd door Iris Bongers.

Geluidsfragmenten

De volledige middag is te beluisteren via Uitzending gemist 'n Lutske Brabants 1283.

Toon van Boxel - "Oôme Jas" winnaar Willem Ivenprijs 2024

Onzen ome Jas waar unne rustige, stille mins; ‘n bietje truggetrokke ôk.
Ès jongste van de elf waar ie bè z’n aauwlui blève wone tot dè die doad ginge.
Hij blihf allihn aachter in ‘t hûske aon de raand van ‘t bos.
Veul hattie nie nôddig.
Hij hiel ‘r ‘n por mèstkalvere, wè kiepe, ‘n por vèrekes en un höfke mì gruuntes.
De prei waar zunne trots: die waar zo skôn, strak en zò groat “dègge d’r oew fiets tegen òn kont zette”.
En zo af en toe struptenie ‘n stukske wild.
Ôk skarreldenie wè bè in d’n bouw wor ze ‘m overal vur inzetten. Ome Jas din ‘t gelijk.

Mar van vrouwe hattie gin kaas geëte. Doar waar ie dan ok mar noit on begonne.
Hij zocht ‘t in un hihl aander sôrt van passie: blonvoaren . Mì zônne groate hìhteluchtblon. Dor waar ie van jongs af oan dur gebiejologeerd.
Dor besteede ie ok al z’n geld en zunne tet ôn.
Z’n oudste bruur, onzen oamen Harrie, die ‘t goewd gemakt hà, gaaf ‘m op unne keer de road um zellef unne blon oan te skaffe. Dan kon ie gôn wanihr dèttie wô en zo veul ès ie wô. “Ik zal oe wèl sponsere” stelde oamen Harrie veur.
Ome Jas moest ‘r urst ‘s ‘n lutske over noadenke. Zônne stap zette nie zomar ifkes tussen de soep en de èrpel dur. Mar teslotte din ie ‘t toch mar.

Hil ‘t dörp kwaam kèke noar d’n urste keer dè Ome Jas opstihg. En same mì omen Harrie stond ie d’n volgenden dag op de vurkaant van de krant, trots pozerend vur dieje reusachtige, felgekleurde blon met daarop in mihtershoge letters:
Tjongejonge, dè waar wè, nuttuurlijk.
En van toen af ôn zwihfde Ome Jas, elke keer dèt mar kon, hoag dur de lucht. Doar hattie ‘t nor zunne zin: mi gin mens iets te make; niemes die oan zunne kop kwaam zeure of iets van hum gedôn wô hebbe.

En zoa hielt ie dè tevreje joarrelang vol. Tot dèt noadlot toesloeg. Hij vuulde z’n ège al ‘n tetje nie zô goewd. En ‘t ging steeds kojjer met ‘m.
En op unnen dag krihg ie van d’n dokter te heure dè z’n daag ware geteld.
Ome Jas hoefde ‘r nie zô hihl lang over noa te denke hoe dè dè weier moes mì z’n lihve. Hij waar d‘r vlug mì kloar.
Hij regelde ‘t ihn en ‘t aander mì de notares en op unne mooie zondege mèrege roldenie zunne blon ût, hing de maand eronder , staak ‘t gas ôn, en stihg op.
Hij zette de gashendel vaast in d’n hogste stand, naam unne stevige borrel en kroap onder de deke op de bojjem van de maand.
Sinds dieje tèt hebbe we noit mir iets van onzen Ome Jas geheurd.

‘n Por joar lotter makten wellie ‘n skôn rondreis dur Marokko.
Op ‘n gegive moment hàn we unne tussenstop in zo’n aauw, bietje èremoeiïg dûrpke in de woestijn. ‘t Waar d’r bloedhiht. En t waar allihn mar zand, harde lihm en stilte. En wè speulende kiendjes die ons neiskierrig kwame bekèke.
We scharrelenden ‘n bietje rond dur ‘t plôtske en kwamen ût op ‘n sort van hihl klèèn pleintje mì in ‘t midde unne put en un bènkske. Op elken hoek van dè pleintje stond ‘n treurig olijfbumke. Tussen die bumkes waar bove de put en ‘t benkske unnen doek gespanne um ‘n bietje skaduw te krège.

Um wè bè te komme en um ‘n slukske wôtter te drinke gingen we ifkes op dè benkske zitte, in de skaduw van ‘t doek.
Oggottegot wè waar ‘t hiht. Bloedhiht. En zò stil degge de bìsjes kont heure ritsele en zoeme.
Tot dè ons vrouw zin: “zie’k dè nou goewd doar?” en ze wihs bove durre kop, nor ‘t doek wôr wellie onderzate.
Urst kon ik m’n èige oage nie gleuve.
Mar op ‘n gegihven oagenblik ware we ‘t ’r allebèi over ins:
Op dè skaduwdoek ware, hihl vaag, nog nèt de verkleurde letters te lihzen: HBA – Harrie bouwt Alles.

< In het dialect van Schijndel (Skendel)>

Brabants boekske

Het Brabants boekske, met als ISBN/EAN 978-90-9038142-8 NUR 303, is een uitgave van de Minerva Pers en is vanaf heden in de boekhandel te koop voor € 18,00. Het boekje is een regelrechte aanrader voor iedereen die van lezen houdt en de Brabantse dialecten een warm hart toedraagt.
U kunt ook een mailtje sturen naar Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken..

Tijdens het programma werd namens de gemeente Oss door een jury, bestaande uit Riny Boeijen (juryvoorzitter), Cees van Broekhoven en JACE v.d. Ven, de Willem Ivenprijs toegekend en uitgereikt voor het beste verhaal of gedicht. De prijs bestaat uit een kleurrijk beeld van een haan, die vervaardigd werd door Jenny Derksen. Deze haan is onder de Brabantse dialectauteurs inmiddels een felbegeerd object.

Zes inzenders en de winnaar hebben deze middag hun verhaal mogen voordragen.

Hier kunt U de fotoreportage bekijken en op deze pagina kunt u de deelnemers en het juryrapport beluisteren.