2016 - nummer 13

Ik waar nor de móddesjoow van Addy’s geweest in ’t Casino. Daor zaat ’t kèijvol en da’s gin wonder, want de sympathieke ‘couturier’ timmert nogal òn de weg. Ik loop zoo wel ’s bé’m binne as ik in de Vèrwerstraot langskom en ik zie’m beezig in z’n zaak en ik volg ’m somteds ok op tillevizie as ie wir iets nijts te mèlde hi vanùit Milaan of zoo. Ik bewonder da mènneke wel. Hij kan nog goewd zingen ok nog…
De módde van de lesten ted mi al da zwart-wit en grijs bevalt men hillemòl nie. Nou is da gelukkig ok zoo mi Addy’s as ik teminste nor zen leste creaties keijk. Hij ha in D’n Bosch vurral veul kleurige ontwèrpe gebaseerd op Jeroen Bosch en da beviel men goewd… Veul van die dinger paasse prachtig in menne kraom. Ik heb al iets van z’n neij wèrk gedrage, umda’k ’t zó schón von kleure. ’t Paaste mooi bé ’t vurjaor. Nou moe’k aachteraf zegge da’t nie prakties is, want ’t kreukt en verkronselt gruuwelijk. Da zal ik ’m zeeker nog laote weete.
Mar trug nor de sjoow. De muziek waar veulste hard vur men en de modèldurskes veulste mager. Da is zund zat ok in de módde. ’t Zen ammòl zón mager scharminkels da ge verwaacht da ze nò de ‘catwalk’ aachtermekare van de graot gaon. Ze hebbe van die bleeke bloote rugskes, wor ge de schaauwerblaojer ùit ziet steeke. Alle kirres moes ik denke: meid dalek brikte boven oew enkels af; zùrgt toch ’s da ge wa beeter it en ’n bietje ònkomt. Ik von ’t ’n mirakel da ze op de been bleve, want ’t moet ’n opgaaf zen um te loope mi wa ze òn d’r voewte hebbe! Vur die dinger zal ik te oud en te stijf zen. Ik weet ok wel da ik nie bepòld tot de uurste doelgroep van Addy’s heur…
Ik ha m’n èigen op d’n aovend goedzat vermakt. Ik heb zo veul bekend volk gezien en wir zat ideejen opgedaon ok. Ik denk aachteraf da d’r misschien toch te veul grèij gesjoowd wier, want op ’t lest waar ik ’r ’n bietje tuureluurs af. Da he’k al dikker gemèrkt da de móddekunninge te veul op innen aovend wille laote zien…
’t Waar mar goewd da onze Klaas d’r nie bé waar, want die hagget noit volgehaauwe tussen al da vrouwvolk. Ja, van d’n andere kant ware d’r ok ’n por maanskèirels, mar die sjarmanterikke zón zeeker nie òn d’n onze besteed zen geweest…
Toen ik thuis vertelde da’k veul mois gezien ha en da’k nie te spreeke waar over de klurre van de lesten algemeene módde mi al die graowgrijs en zwarte tinte, zin m’ne mins: ‘Gé moest eigelijk bleij zen mi die kleur, want ’t lekt wel of ze de módde òngepaast hen òn aow haor.’ Da-t-ie zóiets toch dùrft te zegge, wánne… Bé hum bleijve die streijleke dinger in de mòdde èn dè ammòl in de week nò Pòsse, ok nog. De sjarmante klippel dè-t-ie is, wánne.

geschreven door: Bèt van Klaasse