2019 - week 13

Da’t bé ons in d’n hof nou zón overweldigende blommeweelde is, kan ik nie genog vermèlde. Da hi onze Klaas toch mar mooi vur mekare gekreege mi al die bloeiende fruitbeum en bloeiheesters die hij èiges hier hi òngeplant! ’t Is arighèid um ’r nor te gòn zitte blieke. D’n ikhorre kùmt van d’n bloesem snoepe en de kóldùive kunne d’r nie afbleijve. Ok ons sèrre is een en al blom in alle klurre mi de lèkkerste rùik van roos, hyacint en stefanotis. Ammel gekreege. D’n overgehaauwe klivia, nog van onze Klaas z’n moeder, spant de kroon mi aacht groote oranje kelktrosse.
Te zòttereg hen we menne verjeurdag gevierd. Onze Klaas vond da’k m’n zeuvenèndèrtigste nie zoomar vurbé moeg laote gaon en dùrrum dinne we nor de bioskoop um ‘Bohemian Rhapsody’ te zien. Overdonderend schón. Wa hi dieje Freddy Mercury toch schitterende liedjes naogelaote! Bekant drie uurre zèldzaam genote. In de pauze hurde we d’r inne ‘thee zonder smaak’ bestelle…
Onderweeges trug plaogde-n-ik da’t toch beeter klonk as da onze Klaas zingt. Daor waar ie niks mi vereerd. ‘Hoe dùrfde!’ laachde-n-ie , ‘ik heb meegezonge in de opera Tralalaviata!’
Nou moet ik toch ok mar efkes zegge da d’n onze mi z’ne mònnikamins hier in de Moerkaol in de Bres moeg springe vur de zestigjorrige KBO en da-t-ie daor gruuwelijk z’n best vur gedaon hi. Bekant twee uurre hi-t-ie òn een stuk deurgewerkt mi verhale en liedjes en da bekant gelijk ùit z’nen bloote kop. ‘Wa’n goei publiek vur men! Ons doelgroep! Veul aauw bekende; d’r zate nog wèl oud-leerlinge in de zaol!’ riep ie tevreeje toen ie thuiskwaamp. Nòdderhand heb ik verschèije minse van de ouderevereeniging gesproke en die ware wel zó vol lof da d’n onze d’r gruts op zó zen geweest as ie ’t èiges geheurd ha, mar ik vertel ’t lèkker nie teegen hum, want dan gi-t-ie dalijk nog neeve z’n klompe loope.
Mistal kreg ie blomme nò afloop, mar deeze keer ha-t-ie ’n schón neij buukske gekreege: ‘Krabbels, rimpels en gedichte’ en daor is ie al daag mooi zuut mi.
Sondus zen we nog weezen eete bé de Silva, ik waar nog ’n bietje jarig, zin m’ne mins. ’t Waar d’r kèijdruk, mar we han fijn ’n tùffelke vur onzen twit.
Te mòndeg moesse we ons petekeijnd gòn fieleseteere in His. Madeleine ha heel goei taart gebakke en die gonk ’r goewd in. Mar goewd da’k m’n rokke mi veul illestieke rek maak…! Ik kreeg blomme mee, umda’k èiges jarig waar geweest.
Giestere wier ik opgehòld dur Eef. Die organiseerde unnen Brabantsen aovend vur de leerlinge van de HAS. ’t Waar vur men mi m’ne kaoie rug ’n hil begènkenis um in ’t lokaal te komme, mar ze han al unne mooie zeetel op ’n verhoog klaor staon. Ik ha op verzoek ’n Brabants diktee samegesteld en da moes ik komme veurleeze. Wa han ze ’n plezier mi m’n verhaal mi alterande aparte aauw ùitdrukkinge! ‘Ons tante Tónna hi heel schón kumkes op de kaast, mar ok ’n flinke batteréij…. Ze din unne kwak romme in d’re koffie’ en zoo meer.
’t Waren ammel vlotte jonglùi en ik ha d’r grif schik mi. De organizasie ha overal prijze opgedaon en toen de briefkes naogekeeke ware, gonge d’r veul mi unne schónne prijs nor huis toe. Twee jong kèirels kwame men nog efkes kusjes brengen as dank vur de bonten aovend. Da bekwaam me goewd op menne leefted! Ik wier nètjes thuis afgezet mi m’n haand vol prachtig blommegrèij. Da kos d’r nog wèl bé in ons zonnig zommervertrek!

geschreven door: Bèt van Klaasse