2019 - week 42

Oei oei, diejen Tinus toch! Hij heeget zó begaoid da-t-ie vort alleen mót slaope. Ik heb ’t ùit betraowbare bron, want Ant wies te mèlde da-t-ie zó wijd verlorre ha mi biljèrte da-t-ie d’r snaachs vort van wakker laag. En ’t èrgste waar da-t-ie Ante dan ok nog wakker hiel dur over z’n onkunde te gòn ligge maauwen en sèmmele en as ie dan eindelijk ’s in slaop viel, din ie niks mer as gòn ligge te stoote! Azzof ie aachter ’t biljèrt ston te driebaande… Hij ha Ante al ’n por kirres lillijk in d’re rug gerakt toen ze kwèkte da-t-ie mi z’n stom kuure mar nor de lozjeerkamer moes vertrekke. Èn daor kan ie nou mooi allennig gòn ligge te losbaande. Toch eigelijk te gèk vur woorde, wánne, da ge oew èige op oewen ouwen dag op gòt ligge nèije over zón stom spèlleke mi balle…! Mar nou hi-t-ie onderweijl de oorzaak ontdekt, mènt ie. ’t Li òn de pommerans van z’ne keuj..! Da wit ie zeeker. Ja, iemes mót natuurlijk de schuld kreijge. Hij hi al ’n afspraak gemakt bé de biljèrtfebriek in Ballekum. Dus ’t zal nou wel gaauw over zen mi z’n gepoedel op ’t biljèrtlake en in bed. Vur Ante en hum is da zeeker te hope, mar as ’t verval deurzet, ister ’n groote kans da de biljèrtfebriek dalijk de schuld kreg.
Nou snappe wèllie da z’n biljèrte aachterùit gò, want hij is de veijfenzeuventig gepasseerd en dan ziede nie zó schèrp mer. Ge bent minder stabiel.
Onze Klaas en ik hen ’m al ’s streijelijk ingeflùisterd da-t-ie over ’n por jaor nie mer biljèrte kan, mar da waar teegen ’t zeer been. Wij moesse nie mèine da-t-ie zónne stumper wier as menne mins!
Da telde-n-ik wèinig, want d’n onze duuget nog goewd op z’nen aauwen dag. Daor is niks gin gestumper bé. Hij wil allennig noit mer biljèrte of kaarte. Da hittem te veul ted en gèld gekost in z’ne jongen ted, zi-t-ie alt en da geleuf ik ok wel. Toen wij òn ’t vreije rakte, waar kaarte een van de vaaste spèllekes as ter genog volk thuis waar. En al ging da in die daag mar um unne sènt de slag, nog kóste d’r flink mi verspeule. ’t Vermaak van vruuger hi b’ons plòts gemakt vur buurte, vertelle, zinge, leeze, schreijve, teekene en schildere. Da doen we hòst alledaag en we kunne bekant nie mer zonder. Wij hen d’r arighèid in en ’t schónste van gelijk is da aander minse daor nòdderand ok plezier òn beleeve. Da gif voldoening en dùrrum heure wij ’t gèire as minse reageere op de liedjes, verhaaltjes, gedichte en stukskes in De Brug. Da gif d’n aauwen bùrger moed.
Um op Tiene trug te komme: ge wit da-t-ie kieper waar. (Ze zetten nie de beste voetbalders in de goal, wánne.) Mar nou hurde we da diejen droomerd ok nog oit mènde da-t-ie ’ne goeie wielrender kós worre. Dùrrum ha-t-ie alle benóddigd grèij mar mee òngeschaft. Ant ha ’n dik stuk zeum in z’n onderboks genèijd en daorover trok onze ‘vizionaire matador’ z’n wielrenpak òn. Ziedet vur oe? Zón fietsboks wor ge alles kunt zien zitte… Unnen helm op en ’n fles drinke op de stang van z’n reesfiets. Zonder training gonk ie mee mi de sondusse fietsclub die ’n rit van honderd kielemeeter op ’t program ha. Ze kwamen in Roi en daor kos Tinus innins niks mer. De vurlooper van Mathieu van de Poel ha z’n krùit gelijk verschote. Ze hen ’m nor huis mótte daowe. De renfiets kwaamp saanderdaags te koop.

geschreven door: Bèt van Klaasse