2019 - week 47

Wa die banke toch klaor make… Uurst hen ze alle gèldzake van de minse nor d’r èige toewgetrokke. Alleman wijsgemakt da ge daor goewd zaat mi gespaorde cènte en dan gòn ze vort gèld vraoge vur al die dinger. Kunde toch beeter trug gaon nor diejen aauwe sok vur oew spaorcènte. Vandemèirege ston ik hier alwir vur de pinautomaat wor ‘buiten werking’ op ston. Dan mot ik òlling nor Miekes boekewinkel um daor te pinne, want anders he’k gin dùbbeltje mer te makke. Da’s wel ’n plezierrige zaak. Goeie sfeer en ’t pèrsoneel is heel vriendelijk, da mot gezeed. Ik buurtte daor nog efkes mi ’n aachterneef van onze Klaas. Hij ha unne stok mi alterande ùitgesneeje drèijkes en d’n handvat waar ’n hundje. Zund, zin ie, da z’n stèrtje waar afgebroke… ‘Kek mar ùit,’ snèpte-n-ik ‘da aow stèrtje nie afbrikt.’ Daor wier um gelaache en da waar de bedoeling. D’r mot meer gelaache worre in dees wirreld.
De twidde zondag in novèmber waar ’t machtig mooi weer. ’n Èike locht zó laot in ’t jaor! Wij moesse smiddes nor ’n gaauwe brùiloft in Vèghel. Dree, vriend van onze Klaas, en z’n Annemarie ware fijftig jaor getraowd. D’n onze ha ’n prachtig liedje en veurdracht gemakt en de zaal wier muisstil. Hij vertelde da ’t fistvèrreke op ons fisje in d’n Balkumse Gaauwe Leuw nog ha gedanst mi de knapste vrouwelijke kleega ùit die daag. Dree is nie groot en zij waar da wel. Nie alleen groot; ze ha ok schón kumkes op de kaast en da waar te zien, want ze ha ’n diep ùitgesneeje bloeske òn. Dreeke ha al wa cola tic gepruufd en hij danste mi z’n neus bekant tusse heuren boezem. Onze Klaas beschreef da bild en de jubilaris riep onverwaacht: ‘Ja, zachte berm!’
M’ne mins makte Annemarie groote komplimènte umda zij zó goewd zùrgt vur heuren Dree. D’r ware twee bevriende vrouwkes ùit Ammirrika overgekomme spissjaal vur dees fist. De fistelinge han vurraf gezeed da ze ’n hotel in de buurt moesse boeke, want ze kosse hullie èiges gin onderdak bieje. De vrouwkes han de raod ter harte genomme en han ’n hotel geboekt in… Amsterdam! Vur Ammirrikaanse begrippe is da ‘vlakbij’. Onze Klaas moes natuurlijk efkes teege die wefkes ùit Cleveland Ohio klètse um te laote heure dattie goewd Engels kan. Mar ’t waar d’r heel gezellig en goewd van eeten en drinke en d’r waar mooie muziek worbé ge mekares ok nog kost verstaon as ge buurte wót. We dinne heel voldaon en tevreeje op huis òn.
Van de week moes d’n onze alwir trug nor Vèghel um daor de gaauwe pare te gòn vermake. Da hiet vort Meierijstad en da is zón groote geminte da d’r dees jaor zón dikke driehonderd gaauwe pare ware. D’n bùrgemister ontvangt die allemòl op innen dag en die kreijge ’n fistelijk programma mi hapjes, drank, muziek en humor veurgeschotteld. ’t Waar deeze keer in de Koekbouw. Mi Anneliekes en de Sik same ha d’n onze heel groot suukses en da al vur de virtiende keer. D’n onze is ok ècht ‘ervaringsdeskundige’; wij zen 53 jaor getraowd!
En nou hen wij de kommende weeke nog twee gaauwe brùilofte en ’n 85-jorrig fist vur de boeg. We zen wel bleij da al die fistelijkhèid overdag gevierd wordt, want saoves gòn wellie nie gèire mer in d’n donkere ligge valle. Wor we vruuger ons haand nie vur umdrèijde, daor zien we nou vort teegen op, mar ’t kos veul koier. We zen d’r bèij nog en geniete van ons jong en de klèinkeijnder. We telle ons zeegeninge.

geschreven door: Bèt van Klaasse