2020 - week 23

We zitte saoves in de laote zon buite nao te geniete van alwir unne schónne vurjaorsdag. Twee ikhorrentjes dartele boven onze kop. Da zen vaaste klante sens da Nico hier ’n por zakke note vur hullie hi bezùrgd. De veugelkes geeve ’n leste konsèrt en wij meuge da allemòl meemake. ‘Wa hen we’t toch goewd,’ zin ik teegen onze Klaas. ‘We zullen ’t wel verdiend hebbe,’ knikte m’ne mins.
We han smiddes volk gehad en ik zocht nie mer te kókkerèlle. D’n onze waar bij ùitzondering efkes ’n frietje, ’n por krokètjes en ’n ijsje weezen haole bé de Driezeeg. ’t Waar lèkker; knapperige friet en goei krokètte en unnen ijsco en da op unnen durdeweeksen donderdag!
Smiddes waar ’t hier prima verloope; we han mooi òn twee toffels buite gezeete en han schik mi Tiene en Ante en Nico’s en Fenna’s die hier kwame kwijtbuurte. Veul schón en gèkke verhale dinne de ronde. Mi koffie, thee en beschuit mi èrdbizzumme ware we begonne, mar al gaauw gonk ’t maansvolk over op triple. Da’s te zegge, onze Klaas vet alt ’n bierke zonder alkohol, want dur z’n middelseijne verdraagt ie da nie goewd. De vrouwe gongen òn sap of wòtter. Ik ha nog wa hartig grèij op toffel gezet en de tijd vloog. Teegen half zes dinne ze wir op huis òn. Ze gonge trug langs ’t Heziks kasteel en de Steeg. We plaogde Tiene dattie onderweeges zeeker nog wel ’n plaspauze moes inlasse. ‘Ja,’ gaaf ie toe, ‘ik ben ’n bietje unne zèikerd.’ ‘’n Bietje?’ bromde d’n onze…
Giestere dinne we nor Rinuzze, die z’n boerdereijke nò fijftig jaor gi verlaote. Wa waar z’nen blomhof schón! Rinus wónt as weuwer alleen en ’t wier vort teveul um alles bij te haauwe. Hij von ’t gruuwelijk moeilijk um afscheid te nimme van dinger. Zund; ’t kos nie ammòl mee nor z’n appartement. Onze Klaas en ikke kenne da; wij kunnen ok hòst nerres af schèije. Da zal nog oit wa worren as wij ons groot huis ùit moete, mar d’n onze zi: ‘Men moete ze hier mar ùit drage.’
We rieje nò’t bezuuk same deur nor de Bedafse Bèrge en alwir waar de natuur overdonderend mooi. Gin man te zien; ’t liek wel da we alleen op de wirreld ware. Toen we op ’n bènkske bé de Leygraaf nirstreeke, kwaamp daor warèmpel innins de schónvòdder van onze Gurt òngefietst! Op kontrole geweest in ’t Ujes ziekenhuis, hij zaag ’r goewd ùit en buurtte z’n best.
Wijerop kieke we ons oogen ùit op de bloeibèrme bé Slaobroek. ’t Zal mi dees hèt zuutjesòn gelijk gòn verdreuge en da’s zund, mar ’t zonnig weer blef ons aauw knoke welkom.
En toen moes ik innins wir òn Tiene denke. Die ha hier dreugweg zitte vertellen over ’t vruuger cafévoetbal in Skééndel. Zen club waar Duperko. Nou wó ’t geval da Albertje en Kareltje, twee bruurs daor ok spulde. Kareltje, unne skonne kop haor, Albertje, al vruug kaol. Ze moesse voetballen in Den Bosch op ’t vèld van Hertogstad. 35 grade en Albertje ha pas ’n neij toepetje. Gruts mi da ding op, mar zweeten as unnen otter! Onder de rust hattie ’t afgezet. Nò zón tien minute in de twidde helft wier ’t spèl stil geflote. D’n aonvoerder moes kommen en de scheids vroeg waorum de neije spulder z’n èige nie gemèld ha. Consternasie; ùitgeleed da’t dezèlfde spulder was, mar Albertje moes nor de kleed kamer, z’n toepet wer op! Anders moog ie nie mer mee doen. Allemaol nie zo èrg, mar ze verlore mi 8-0!

geschreven door: Bèt van Klaasse