2022 - week 07

Hedde gullie ok zón laast van stijf botte mi dees nat weer? Men òlling lijf krakt en piept. Wa za’k blij zen as de zon wa meer vur d’n dag kùmt en ik wir mi onze Klaas kan gòn fietse. Daorvur moet ’t uurst wel zón 15 grade worre, want ik kan nie teege de kaauw. As ge ons nou ziet loope, zódde nie zegge da wij vruuger gesport hebbe en toch is da zoo. Ik heb volop getennist en gebasketbald en m’ne mins hi gevoetbald en gebasketbald. Swinters hen we, zoowas ge al wit, veul geschòtst. Ginne wonder dus da wij de lesten ted veul vur d’n tillevizie zitten um ons schòtsers te zien winne. Gewèldig wa die jong gaste van ons presteere! Daor gòn we gruts op en ’t is toch bizunder da zón klèin lèndje zóveul medòllies binnehòlt. Hard schòtse hen wij vruuger eigelijk noit gedaon; wij han gin hardrijers en die zaagde ok amper op de Wambèrg. Wij han holgesleepe kunstschòtse nèt as onze pap die tot z’nen dood op ’t ijs hi gestaon. Hij kos vergimmes goewd ùit de voewt op de schòts. Alterande jong mèidjes kwaame vraogen of ie hullie wa kunsjes op ’t ijs kos leere en da din ie mar al te gèire.

We hen van ons klèindochter ’n voerbèkske gekreege da ge op de raom kunt plèkke. Da’s me toch ’n arighèid! D’n hillen dag vliege de meesjes af en òn. Ze eete z’n best, mar knoeien ok nogal en daor komme de malders en de roodborsjes op af. Wij kunne da mooi vanùit onze ligstoel bekijke. Wa zen da ammòl schón beesjes! ’t Is ’n sport um bij te haauwe hoevel verschillende veugelkes we alle daag zien. D’n ikhorre is ok al weeze kijke, mar die dùrft ’r nie òn. Gelukkig, want da bèkske zal d’r nie teege bestand zen.

Te zòtterig he’k al gepronkt mi m’n neij gewaad da’k ùit de prachtige lap van Giny’s heb gemakt. ’t Is unne rok mi schaauwerlap geworre. Bij de Silva in D’n Bosch keeke ze d’r van op. Ik kreeg komplimènte van unne mins die d’r mee bij zin dattie m’n boek ‘D’n Allemantel’ thuis alted op toffel ha ligge. Daor keeke z’n gasten alt gèiren in en ze ware vol lof. M’n neus krulde; ’t din men deugd. Ik wier nog meer gepreezen um m’nen outfit. Vurral de schitterende borduursels makten indruk. Onze Klaas vijn ’t geheel zó schón dattie zi da’k ’t bij ’t volgend fist mar moet drage.

Ik ha pas in Ballekum unne lippestift gekocht van ’n por tientjes. Daor kreeg ik unnen twidde bij vur de helft van de prijs. Dieje lippestift zó gegarandeerd unnen hillen dag blijve zitte… Nou, hier dus nie. Nò ’n half uur waar d’r al niks mer van de ekstra kleur te bekenne. Ikke trug um te klaage. ’t Mèidje van de zaak waar vriendelijk; ik moeg wa anders koope vur da gèld. Da wier nagellak. Ik ha m’n nagels daor giesteren ’s mooi mi opgeschilderd. Felrood, bij m’n trùi paassend en witte wa! Vandemèirege waar d’r ok alwir zówa alles van verdweene. Zógget òn men ligge? Misschien is mennen houdbaarheidsdatum in die opzichte vort over ted.
Onze Klaas vijnt da’k ’r ok nie mer mi moet gòn leege kloote. Hij hi de schùrft òn die rotlucht van dieje cheemiesen troep. ‘Haauw ’t mar op naturel, daor zen wij ’t beste mi en kekt mar nie te naauw,’ grijnst ie. Mar ’t is vur men nou nèt de sport um nie toe te geeven òn de slijtaazje.

geschreven door: Bèt van Klaasse