2022 - week 08

Nou moet ik ’t toch nog efkes hebben over ‘Valentijn’. Ik heb nog noit niks gehad en dan lees ik over Sjan Kappe ùit Nualnd die in de krant ston mi’n schón foto. Die hi al vur d’n dèrtigste keer op virtien fibbrewari unnen bos blomme gekreege en wit nog steeds nie van wie die kùmt! Ik von da spannend mar onze Klaas vent hil da Valentijngedoe Ammirrikaanse middestandsklèts. Daor wor ik verveelend af. Vruuger kwaamp ik alle weeke bij Kees Verhoeve en dieje mins waar kèijnijsgierig. Um hum te pèste he’k hum oit drieterande kaarte gestuurd. Die ha’k mi verschillende pènne en in verdrèijd handschrift gemakt. Toen ik saanderdaags teegen ’m zin da’k ’n heel schón Valentijnskaart gehad ha, liet ie bloozend weete da hij d’r drie gehad ha en hij zó nie weete van wie. Ik ha wir lol nou ik daoròn trugdocht, mar m’ne mins zin mee: ‘Vandaag d’n dag stuure stommelinge vort dickpics in plòts van Valentijnskaarte.’ ‘Die heb ik ok noit gin gehad,’ klaagde-n-ik. ‘Da kan ok nie as ge nie mi d’n tijd meekunt en nie mobiel bereikbaar bent,’ kreeg ik te heure. Hij begos mee over de dickpics van Overmars. ‘Wa is de wirreld toch vort afgezakt.’ Onze Klaas hi ’nen heekel òn da Engels woord. Ik zin da we kennelijk niks beeters in ons èige taol wiese. Hij greens trug: ‘dan zeg mar vort ‘lulkiek’.’ Daor verschoot ik af. Waar da nie te grof? ‘‘Piemelplòtje’ is te lang en te lief,’ bromde d’n onze. ‘’t Is dus wel in de wirreld gekomme dur die verrèkte tillefóntjes,’ zin ik, terwijl ik hillemòl gin verstand heb van al da ‘social media’ gedonder… ‘Wa d’r allemòl vur volk mi die rotdinger in de weer is! Onderlest kwaamp ik ’r wir een op de fiets teege die een en al tillefoon waar, terwijl ze men gaar nie zaag en bekant van de weg reej.’ ‘D’r is niks mis mi die tillefóntjes as ze op de goei menier gebrùikt worre,’ kètste onze Klaas trug, ‘mar diejen Overmars wies nie da hij ‘grènze overschreed’, toen diejen opneuker z’nen onderkant fotografeerde en nor vrouwelijke medewerkers stuurde!’ ‘Da’s toch nie te bevatte. Dan bende dirrekteur bij Ajax en denkte da zoiets ongestraft kan… Ik zie hum trouws al èrremoeie um die foto te make. Zal wel erres op de pleej gebeurd zen. Vur mooi foto’s moete ontspanne, mar da zal in dees geval nie gewerkt hebbe, want mi zón klootig frommelig frutje hoefde nie vur d’n dag te komme…’ We moesse d’r um laache, mar ’t is natuurlijk dieptriest da zón dinger òn de orde van d’n dag zen. ‘We gòn ’t hier mar nie over dieje Lil Kleine hebbe. Ik heb ’t gevuul da dieje vurnaam wel de verkeerde klinker hi,’ gonk ik wijer. ‘Nee, schrijf mar nie te veul over al die ziekelijke excesse in ons maotschappij, want d’r zit ginnen innen Brugleezer op te waachte…

Wor ok gin mins op zit te waachte zen die affekaote van vandaag d’n dag. Wa die bedenke um de krimineel ùit d’n bak te lulle is rondùit èrgerlijk, Ze bedèrve de rèchtspraak en ons rèchtvèirdighèidsgevuul. De spreuk ‘affekaote kunne mi lulle goeiekoop d’r zakke vulle’ blijkt nog volleedig van toepassing.’ ‘Ja,’ gaaf ik m’n beeter helft gelijk, ‘as ik die ùitgestreeke snuujte van die Roethofs en Knoopse zie, lus ik gin affekaot mer. Ge wit gewoon da ze d’r vanalles bijhaolen as ùitvlucht en de dinger mi ’n staole gezicht òn mekare liege.’ D’n tv gi hier bij die rotkoppe ùit, want daor worre wij nie goewd af.

geschreven door: Bèt van Klaasse