2022 - week 21

Te zondeg op de fiets nor de Sint-Jan en onderweeges veul herinneringen opgehòld. De zeer voewte - want toen liepe we op ons neij schoewn – de afgelaoie vol kerk, de krumkes mi prèntjes, krùiskes en medòllies onder de beum op de Parade… Wa goewd da we de mèijmònd op onzen aauwen dag nog ’n bietje in eere meugen haauwe! Nòdderhand mi vriende van vruuger afgesproke bij de Silva. ‘t Waar ’n fist um mi onzen allen òn een toffel te geniete van ’n bèkske en unnen Bossen bol. Cees en Petra Holtkamp ware d’r, de beste bèkkers ùit Mokum, en Ad Boogers, de wèrmsten bèkker van Brabant, en Co en Emily. Cees en Petra hen ons oit bij hullie van zóveul verschillende taarte laote pruuven en daornao kriege we ok nog unnen boottocht òngebòjjen over de grachten en ’t IJ. Unnen onvergeetelijke zonnigen dag hen wij daor toen meuge beleeven in ’t gezelschap van Gradjes en Kaatjes. We han afgeloope zondeg dùrrum zat verhalen op te haole en kwame nie bijgebuurt.

Denzus han we wir unne zalige, wèrmen dag mi ’n gaauw rèndje. Dur ’t schónste weer van de wirreld dinne we op ons fietskes nor Skeijndel. Ons roete liep onder de fris gruun beum van De Steeg en ’t Wijpesbroek nor ’t Jan Heestershuis. Wij zen vriende van da museum. D’r waar ’n prachtige expozisie te zien: ‘De kleintjes van Kleijn. Realisme op klein formaat’. We bezaage de zaake mi veul plezier. ‘De stilte’ van Gerrit de Vries trof ons rècht in ons hart. Zoo han wèllie ’t landskap rond Skeijndel nou krèk tevurren ondervonde! We wiere d’r stil af, umda’t zo raak getroffe waar, mi gezeefd licht en al. We dronken ’n bèkske en kochten ’t buukske. De vriendelijke gastvrouwkes raoiden ons òn um ok efkes nor ’t ‘Raadhuis’ te gaon. Da dinne wij en stonne stomverbaasd over wa da allemòl te biejen ha. Hier han ze nou ’s gin appartemènte gemakt zoowas bekant overal in de samegevoegde gemintedùrpe. Nee, hier waar de bieb gehuisvest en ’t geheel waar wijer vurral ’n rùimte vur kunst in alle vùrme. ’t Kostte nog niks ok nie en alles ston goewd en duidelijk òngegeeve. ’t Waar dik de moeite wèrd! We kosse d’r ronddoole zonder ons èigen ok mar een momènt te verveele. We moegen ’t depot zien en alles!

Nou ’t wa gereegend hi, is onzen hof innins bekomme. Gelukkig is hier gin donderschaoi geweest. Ik heb nou overal vaasjes staon mi bluumkes, geplukt ùit èigen hof. Wij hen unnen aauwverwetse roozenbos mi d’n dèftige naam ‘Honorée de Brabant’ en die blomme rùike wèl zó vergimmes lèkker da’k ’r wa afgedaon heb. Ok d’n boerrejasmijn he’k binnegehòld, de kamperfoelie en de leliekes van dale... ’t Geurt hier in huis da’t grif arighèid is.

Onze Klaas en Henk hen ’n drukke week aachter de rug. Ze moessen opdrave bij ’n 70-jorrige KBO, ’n 50-jorrige Zonnebloem en ’n 20-jorrig Brabants dikteej. Alle aovende kwame ze muug mar voldaon op de klep gevalle. De minse han schik gehad en z’n best mee gezonge, en da ha vur prachtige veurstellinge gezùrgd. ’t Waar nogal wijd van huis en sommigte verstonne gin Brabants, liete ze vurraf weete. D’n onze ha gezeed da ’t verstaon van dialekt ’n kwestie van intelligènsie is. Nou hen ze d’r èige veurgenomme da ze’t rustiger òn gòn doen èn wa veurstellinge betrèft, enkel nog mar de krinten ùit de pap zulle visse. Da kùmt goewd ùit, want we moete wir ’s op de fiets same mi Gradjes en Kaatjes en natuurlijk ok mi Tienen en Ante.

geschreven door: Bèt van Klaasse