2022 - week 32

Bea en Chris zen b’ons op ’n bèkske geweest. De kwijtbuurters vonnen ons raow gedoentje de moeite wèrd en toen ze binne d’n aauwen toei zage die noit veraanderd is sens da onze pap, Jòs de Laot, tachentig jaor geleeje dees huis bouwde, zinne ze da’t ok z’n sjarmes ha. Chris vertelde da zèllie vruuger bij de Wambèrgboerderij op de Loffert èipel verkochte. Ze han veul klante ùit de Malliskamp en D’n Bosch. ‘Die Bosse klante kochte nogal gèir op afbetaoling en da liep nie alt goewd af, want onze vòdder ha d’r inne klant bij die al vier kirres èipel gehòld ha zonder af te reekene. Nou kwaamp ùit diezèlfde Bosse wijk ok Mie de Kindere as vaaste klant en zij zin teegen onze pap: “Boertje, als er klanten uit onze wijk zijn die je niet betalen, moet je het zeggen, want dan ga ik ze erop aanspreken.”’ Toen vertelde vòdder Roelef mee da d’r inne waar die al lillijk in de schuld ston. Mie wies mee wie tie bedoelde. ‘Kom,’ zin ze, ‘we gaan er samen heen.’ Toen ze bij de wanbetaoler binne stonne, kriege ze te heure da-t-ie niks te misse ha. ‘Nou,’ riep Mie teege Roelve, ‘kijk dan maar of hier iets staat wat je kunt gebruiken.’ Roelef zaag unne pick-up in d’n hoek staon en da waar eigelijk ’t innigste wa-t-ie wel hebbe wó. Hij naam de plaotendrèijer mee. Thuis wier ie mi gejuubel ontvange; ze han unne pick-up! D’r wiere twee daag plòtjes gedrèijd da’t ’n lust waar, mar ’t plezier waar over toen d’r innins unne waage van Dodemont ùit D’n Bosch de missen opgereeje kwaamp. Die naam de pick-up mee, want die waar nie afbetòld!

Kik, zón verhaaltjes heure wij nou gèire. Die spaort onze Klaas al vijfendèrtig jaor mi veul plezier vur d’n Brabantse Spreukekalènder. Zón dinger paasse bij de aauw spreuke die op de vurkant komme, zoowas bevubbeld ‘unne klèinen èipel moete nie te hard schelle’. Da beteekent da ge klèin jong nie te hard moet ònvatte.

Wij zen zó dapper da we op de wèrmsten dag van ’t jaor mi Tienen en Ante gefietst hebbe! We wón wir unne keer de Maashorst-roete doen. Onze Klaas hagget gelijk zoo ùitgestippeld da we veul onder de schadoew van de beum reeje. We vertrokke smèires getwit rond tienen richting Uje, dinnen aachterdeur nor de Rooie Sok en drùlden hil d’n Heiblomsendijk af en fietste via d’n Bèrkevenseweg nor Vorstenbosch. Daor riepe we ons vrienden òn. We dinne langs Bedaf af nor ’t Slingerpad. Op Slòbroek bij ’t Cèntrum gonge we vur anker. We han vort zeer bòjems. Onze Klaas lin z’n fiets òn ’t infuus en wij buurtte lèkker onder de beum bij d’n drank van ’t huis en de lèkker dinger die Ant gemakt ha. Tien vertelde da zwaoger Mies in Skendel pas wier òngeschote dur ’ne mins die de weg wó weete. Mies lin ’m ùit hoe tie ’t beste kos rije: ‘Rèchtdeur, links langs ’n wit hùiske en tèinenòn rèchs.’ De mins vroeg: ‘Kunt u dat ook in ’t Nederlands zeggen?’ Daorop griens Mies trug: ‘Ik praot zoowès ik wil en zuukte gij ’t mar ùit. Gij bent zó verwaand ès unne rèchte vèrkesstart!’

We dinne langs bloeiende hèij nor ’t Boomepark in His en daornao langs de Geffese buskes en de Naolense hèij dur ’t Krùipgat nor de Malliskamp en via de Loffert en d’n Beuzingsendijk nor De Poeling in D’n Dunge. ’t Maansvolk gonk daor vur ’n drieluik, mar Ant èn ik wón èipel. We kriegen ’n kijnderfrietje mi ’n krokèt. ’t Smakte verrèkkenis!

geschreven door: Bèt van Klaasse