2023 - week 03

Eindelijk ware Tien en Ant hier wir ’s op d’n bottram. ’t Hi dees jaor lang geduurd vurda we mekaren ’s in leevende lijve zage. Ik heb tussendeur wel wa bijgebuurt òn de tillefoon mar da telt nou nie mee. Tien zaag ’r grieperig ùit. Hij hoeste, niesde, bulderde en blafte nogal, mar hij zin steeds dattie ’t èrgste ha gehad. Da’s te hope vur ’m, mar ’t zal wel kloppe, want hij begos mee te mèlde dattie de leste week veul pèch ha gehad. Daor moes ik meer af weete. ‘Nou,’ zin ie, ‘ons Ant hi d’r orren ùit laote spuiten en nou hurt ze alles wir. Da waar ik nie mer gewend en ’t waar zeeker zó hèndig da ze sommigte dinger nie hurde.’ Wanne klippel, docht ik, mar ’t is ècht ’n teeken da hij òn de beeterende haand is, want zón opmèrkinge heure bij hum. Ant gaaf toe da ze nò de schonmaak van d’r orre wir alles hurde wa ze wó heure...

Tien ha ok nog gespaord vur de kalènder: ‘Minse weeten alles van ’n aander, mar as ze over d’r èige moete praote, zen ze zoo ùitgepròt.’ hattie opgeschreeve. ‘Ja, da’s ’n goei wijshèid vur de kalènder,’gaaf onze Klaas toe, ‘mar de ùitgaaf vur ’24 is al bij d’n drukker. Dees zal dus vur de zesendèrtigsten Brabantse Spreukekalènder van 2025 worren as ik ’t nog maag beleeve. Mar toch bedankt, want ge zet ’t jaor hiermi goed begonne.’

Mi ‘Over goewd beginne gesproke. De planning van ons fietsweekend dur de duine, wanneer en wor?’ kwaamp Ant op de proppe. Ja, da waar vurrig jaor wir zó goewd bevalle, da’t van men grust wir in Noordwijkerhout mag,’ zin ik. ‘Nou,’ reageerde d’n onze, ‘’t mag van men ok grust wir ’s in Noord-Holland zen, want Schoorl, Egmond of Bèrgen òn Zee zen ok harstikke mooi. Da fietsgebied vervilt ok noit.’ ‘Ja, witte nog de Hondsbosse Zeeweering,’ vroeg Ant. ‘Da vergeet ik noit mer,’ riep d’n onze, ‘we wèijde zoo nor Petten, mar oeioei, toen we teege dieje wend in trug moesse!’ ‘Toch waar ’t veul moier um langs die aauw Zeeweering te fietse, mi de zee vlak langs oe,’ vond Ant. Daor ware we’t ammòl over ins.

‘We spreeken af da gullie de ònbiedinge in de gater haauwt en ’t mag in mèij, juni of juli, as we ’t mar bijteds weete, want onze Klaas z’nen agènda lupt al wir arig vol. Hij moet mi Henke nor Gimde, Oss, Eersel, Ballekum, D’n Dungen en Heezik.’ ‘Nou nou, ge hegget nog druk op oewen aauwen dag,’ knikte Ant. ‘Ja,’ gaaf m’ne mins toe, ‘’t is ’n luukse probleem; we doen allennig nog de krinten ùit de pap, mar ik ha noit verwaacht datter vur ons nog zóveul pap ston te waachte. ’t Schónste is misschien wel ‘Berne anders’. Vur die organizasie meuge we de kommende mòndag zèlfs optreejen in de Abdij! Henk en ik hen ’n spissjaal programma gemakt: En gij geleuft dè! Ammòl geloofsgebonde liedjes en verhaaltjes in ons èige taol. ’s Kijke wa de minse nog weete van ’t aauw rijke roomse leeve. D’n titel van de veurstelling is ok d’n titel van ons nijste boek. Veul zal d’r truggaon nor d’n ted da’t hier nog gelijk kèijkatteliek waar. We hen d’r veul herinneringen òn overgehaauwe. Profèssor Verhoeven beweerde oit da hij ‘ongeneeslijk katholiek’ waar. Ik denk da’k weet wa hij bedoelde.’

‘Och, ons geloof..,’ zuchtten ik, ‘daor zó’k ’n boek over kunne schrijve.’ ‘Da hen wij umdùrrum dus ok mar gedaon,’ riep ons beeter helft.

geschreven door: Bèt van Klaasse