2023 - week 25

Zommers

’t Ha jorre geduurd mar ’t waar d’r toch nog van gekomme: de tak van Piet Gurtjes, de femilie van onze Klaas, waar wir ’s bij mekare gekomme. Alle bruurs, zusters en naokommelinge ware verzocht um sondags nor de Witte Zwaan te komme vur unnen invoudige lunsj um wa bij te buurten in d’n hof. As alle neeve en nichjes mi hullie partners, naokommelingen en ònhang pozitief zón reageere, moes d’r op fijftig man gereekend worre.

Ik zaat m’n èige femiliereünie te bedenke en as ik da vergeleek, viel da hil anders ùit. Onze pap waar al d’n innegste en ikken ok. Van ons moeders kant zit de miste femilie in Ammirrika en Kannida. Nee, ’n reünie van onze kant zó nie besteed zen. Al waar ’t schón da neef Dutch wir krèk oover waar geweest. Zen bruurs en zusters hen we in gin jorre mer gezien en da gèldt ok vur onze Kannideesen tak. Oomen Harrie, tante An en hullie Net, tante Jet, oome Flip en hullie Ria zen de innegste worvan ik weet da ze oit oover zen geweest. Vur ons zó zón reünie z’n èige al hòst bepèrke tot de naokommelinge van oomen Antoon en tante Toos.

Onze Klaas hi wir hil wa te stelle gehad mi de leste familiebijeenkomst. Hij ha afgesprooke mi z’n zuster Gerrie da zèllie de reekening zón betaole en hij ha alles gereegeld mi de Witte Zwaan. D’r zón d’r firteg komme, want ja, d’r waaren onverwaachte afvallers: d’r zate d’r vur studies, stages, sessies en sport in ’t buiteland en d’r waar ok nog ’n pril relasie geknapt.

Wa han we geluk mi’t weer! Veul volk waar op de fiets nor Ballekum gekomme. De hèrbèrg ha, zowas altijd, goewd gezùrgd. Alles ston aachter in d’n hof klaor onder de ooverkapping. ’t Waar aarighèid um iedereen te zien. Sommigte jong mèide kende we hòst nie mer trug. Wa waare die groot en mooi geworre!

’t Schónste waar misschien nog wel da Harrie, d’n oudste van gelijk d’r ok bij waar. Hij hi veul te verduure gekreege de lesten ted, mar hij waar d’r mi stùkske en al en z’n naozaaten ok.

Wij genoote d’rvan um ons kijnder en kleinkijnder te zien buurte mi hullie leeftijdgenoote. Vruuger troffe ze mekaare op zondag bij hullie grootaauwers, mar die zen al lang ùit de wirreld. Dan verwòttere de kontakte en da’s euwig zund. Onze Klaas verkondigde wel da’t vur hum de leste reünie waar. Toen ’t stil wier, zin ie nog: ‘de leste die ik ik gereegeld heb.’

We zien mar of ’r nog oit ’n vervolg kùmt en of wij d’r dan nog bij meuge zen.

We waare nog bij Kaatjes en Gradjes weeze buurten oover hullie busreis nor Zuid-Engeland. Ze han ’t goewd gemakt, hoewèl ’t hotèl wel beeter ha gekunne. Veul mois gezien en Gradje ha goewd ùit de weeg gekunne. ’t Waar hullie opgevalle da de Engelsen over ’t algemeen heel vriendelijk en behulpzaam waare. Da hurde wij gèire want da waar ons ervaaring ok alt geweest en wij zen meer as twentig kirres nor Engeland geweest, mar nò d’n Brexit zen we d’r noit mer gekomme. Wij kunne diejen Trumpèchtigen leugenaar Boris Johnson wel schiete.

We han wir zat bij te praote mi ons vriende van ’t uurste uur en we wiere verwend mi alterand lèkker grèij. We mótte wir ’s unne keer saame gòn fietse, mar ’t is lastig nou iets af te spreeken umda’k op m’n rugoperasie zit te waachte. Vurloopig leeve we mar van dag tot dag en doen wa we kunne.

geschreven door: Bèt van Klaasse