2023 - week 34

Planne

’t Leek wel afgesprooke wèrk: in men stukske in De Brug van vurrigen donderdag geef ik af op klootekrant De Tillegraaf en prijs ik Tonny van der Meulen umda hij een van de wèinigen is die de misselijke rioolzjoernalistiek van da skandaolblad òn de kaak stelt. Op deeze zèlfden dag trekt Tonny in onze krant van leer teege De Telegraaf! Da wij fan zen van Tonny’s hedde al eer kunne leeze, mar afspreeke doen wij niks. Ik ha allang ’t plan ’s over de heksejachte van d’n Amsterdamsen bùil te schrijve. ’t Bleef hange, mar nou gò’k ’r gruts op da hij ’t ok wir ’s tijd von um iets van die miezermènnekes van krantschrijvers en d’r aftands blad te zegge. As minsen ’t mi oe ins zen en da laote weete, duu da altijd goewd. As goei columniste dezèlfde ideejen hebben as wij, streelt da ons ego en gift da zèlfvertraowe.

Nog meer instemming mi ons schrijverij kwaamp afgeloope week ùit onverwaachsen hoek: Onze Klaas en ikke zaate nò ’n week vol reegen eindelijk wir op ’t terras van de Poeling in D’n Dunge. Op ons af kwaamp innins ’n vriendelijk vrouwke da riep: ‘Gullie zult men nie kenne, mar ik ben Sjan en moet efkes zegge da onze pap fan van ùllie is. Hij leest alle weeke ùllie stukskes in De Brug. Onze vòdder is Jòs van de Veerdonk. Die kende zeeker wel, want hij fietst nog bekant alle daag dur ’t dùrp...’

‘Oei, zin onze Klaas, ‘ik kan nie zegge da’k ’m ken en da kùmt umda’k ginnen Balkummer ben, al woon ik hier meer as 55 jaor,’. ‘Hoe oud is oew vòdder?’ ‘Die is 102, nog rillijk goewd hèl en kan mooi vertelle!’ Misschien ’s opzuuke, docht ik.

Vurgende week zen wij op de vurspèlde wèrme zondag wir ’s nor Mieke Vingerhoeds in Orschot gefietst. Fijftig kilemeeter! ‘Daor kùmt ’ne schónne country-middeg,’ zinne Tien en Ant. Vantevurre ware we bij hullie verzocht op d’n brunsj. Ant ha opnijt gezùrgd da’t gelijk kèijlèkker waar. We gonge mi aacht man, want hulliejen Erik en z’n vrouwke Jacqueline en Tiene zus, Fenna, en d’re mins Nico waaren mee van de partij. De schón ònlooproute liep gediltelijk langs de Dommel en deeze keer ha Tien gin een fout gemakt as gids! (Da mag ok wel vort, want we hen zoo al tig kirres gereeje.) ’t Blef schón. We waren ’n ketier vur ’t offisjeel begin bij Miekes, mar de naam van de ùitspanning is veraanderd en da nie alleen… We moesse dur drie wèije fietse vur we òn d’n aachterkant binne kosse. Daornao waar ’t nog wijd loope tot d’n ingang. Daor moeste drie en unnen halven euro intree betaole. Toen we da gedaon han, kwaame we in unne mierenest terèchte wor ginne stoel mer te bemachtige waar. Alles waar enkel gericht op gèldklopperij. Gin bediening. In de rij vur ’n drènkske in ’n plestiek glèske en betaole mi muntjes…

’t Volk van line-dancers ha z’n èigen ùitgesloofd: bloote naomaak-indiane, koiboys mi kijnderrevolvers en vrouwvolk mi huuj en lang rokke. Efkes han we zat te kijke, mar de muziek viel zó teege da we’t gaauw vur gezien hiele.

We drùlde trug dur Liemt over de schón Dommelbrug nor d’n Ollandsen Toel wor we onzen countrydag smakelijk afsloote. ’t Gezelschap waar prima, mar ‘Mieke’ is vort ùit ons planning geschrapt.

geschreven door: Bèt van Klaasse