2023 - week 43

Weerzien

Ant kwaamp hier òn op d’r fiets. Da waar wir ’n vrolijk weerzien. ’t Waar een van de leste wèrm daag van oktoober vol zon. Ik wier ’n bietje sjeloers, want wa ha’k ok gèiren efkes tusse de wiele gezeete. Mar daor hoef ik vurloopig nie òn te denke. Ant is vurgende week tachentig geworre, mar da gifde ze nie; ze ziet ’r twentig jaor jonger ùit. Ze kwaamp hier binne gelaache, want ze han zón fijn verjeurdagsfisje gehad en ’t leek wel da alleman nou innins veul meer respèkt vur heur ha gekreege. ‘Oo, hi Tinus eindelijk in de gater da-t-ie ’t mi jou gruuwelijk getroffen hi,’ vroeg onze Klaas. ‘Nee, van dieje kant he’k da nie gaauw te verwaachte,’ zin ze, ‘mar nou ik hierheen gefietst kom, heb ik bij elke kruising veurrang gekreege bij ’t ooversteeke! Da gebeurde vruuger hòst noit.’

Wij zen alt heel blij mi de komst van ons vriendin. Da beteekent veul schik. Da ze ok nog alterand lèkkers meebrengt en hier de boel mee schónmakt, is mooi meegenomme.

Over da lèkkers gesprooke; wij hen zóveul eetesgrèij gekreege van alle kante da’t hog ted is da we de geevers ’s bedanke. ’t Kùmt goewd ùit, want ik ben vier kilo afgevalle mi al m’n operasie èllènde. Da’s nie èrg en zal d’r wel wir ònkommen as de wond mar ’s dicht gonk. Genog oover men kwaol; wij hen opnijt genoote van ons Fem. Die wint d’n uurste vèldrijwedstrijd in Beringe, d’n oopeningsronde van de wirreldbeeker in ’t Ammirrikaanse Waterloo en d’n twidde in Overijse! Ze is nie vur niks wirreldkampioen. Ze liet hil ’t pilleton aachter. Benijd of ze dees dur kan zette. Fem van Empel hi nog Balkumse roots en wónt vort in D’n Dunge. Ùit ons geminte! Da’s ’n ekstra reeje um fan te zen.

Op zòtterdag kwaamp onze Jos mi dochter Belle hier um wa te hèlpe en te rùime. Wa is’t toch plezierig as de kijnder en kleinkijnder nie te wijd ùit de buurt woone. We han wir zat um bij te buurte en d’r waare karwèijkes zat. Een van de belangrijkste waar da de plante die buite nie kunnen ooverwintere in de serre moese komme. Onze Klaas hi daor steeds meer moeite mi, dus de komst van onzen oudste kwaamp as geroepe. ’t Viel eigelijk heel goewd ùit ok, want m’ne mins waar gevraogd op ’n reünie van ’n Mavoklas van 50 jaor geleeje en daor wóttie wel heen, ok al ha-t-ie z’n èigen al afgemèld vanweeges de mantelzùrg vur men. Nou krieg ie te heure da d’r ginnen inne leraar van die vruuger daag mer zó komme en dùrrum wó-t-ie dan toch gèiren efkes de leste der Mohikaane zen. Hij din vur ’n uurke nor Rósmòlle en kwaamp tevreeje trug. Hij ha d’r in de gauwighèid nog veul gesprooke en de miste han ’t prima gemakt. Ze han ok wel goei herinneringen òn school oovergehaauwe. De moiste trugblik kwaamp van Jozeeje. Da waar ’n goei leerlinge en ze vertelde da ze noit vergeete waar hoe op ’t lest van de week op ’t èind van de Engelse les de raome van ’t lokaal oopegezet wiere en d’r saame ‘Home on the range’ gezonge wier! D’r wier verteld oover de reize nor Londen en Berlijn, die m’ne mins toentertijd organizeerde. D’n onze z’n grótste probleem waar de durskes en jungskes van toen trugkennen in de pensionado’s van de bijeenkomst.

geschreven door: Bèt van Klaasse