2023 - week 46

Supries

Van de week twijfelde-n-ik òn m’n èige. Onze Klaas ha de vuilesbakke òn de weg gezet en toen die geleegd ware, ok wir opgehòld, zin ie, mar toen ik m’n dagelijkse vurzichtige stèpkes nor buite din, ston daor onze zwarte vuilesbak toch wir gewoon òn de weg! Ik waar d’r niks blij mi en gaaf d’n onze op z’n kloote umda-t-ie tege men gelogen ha. ‘Ik weet zeker da’k alles opgehòld heb,’ klonk z’n verweer en hij din sjegrennig nor buite. Efkes nòdderhand kwaamp ie laachend trug en makte men nijsgierig. ‘Kabouterkes bestòn dus toch ècht wèl,’ riep ie, ‘ze hiete denkelijk Wim of Hanneke, of Jan of Anja’ en hij vertelde da onzen bak in gin jorre zó mooi schón waar gemakt as nou. D’n bak waar leeg gespoote en liek splinternijt. Onze Klaas ha al dik geklaagd da d’n bak vort stonk en ’s grondig schón gemakt moes worre, mar umda wij gin buitekraon òn dieje kant hebbe, heeget denkelijk unnen buurman ongevraogd prachtig opgelost. We zen bang da zullie ’m van de zommer misschien ok gerooke hebbe…

Nou ik m’n twidde kuur afgewerkt heb, wil ik ’r vort meer ùit ok al is m’n wond nog lang nie dicht. Efkes weg van m’n ziekenhuisbed duu me heel goewd. We zen al op verjeurdag geweest en zèlfs bij Gradjes en Kaatjes, Tiene en Ante en bij Keesjes hen ze ons wir efkes gezien. Ik vuul m’n èige ’n stuk beeter nou blekt da’k da òn kan en de minse die ik in gin zeuve weeke gezien heb, kijke blij verrast. Wel benijd wa de sjirurg de kommende week van men uurste stoute stappe zal zegge. Zal hij ok zó ingenomme zen mi men ondernimming?

Onze Klaas waar van de week ok nog bij de Silva geweest en daor ha-t-ie de Telegraaf wir onder ooge gekreege. ‘Wanne lillijke walgkrant is da toch,’ riep ie, ‘daor ston wir zón ongenuanceerd haatstuk over Palestina in van diejen Hoogland, de misselijkste miezerman van de krante wirreld. D’n dieje han ze al lang moete wegjaage.’ Ik lees dieje rotkrant noit en van alle berichten over Israël en de Palestijne wor ik vort strontziek. Wa’n rotte wirreld is ’t toch mi die orlooge. Ze hen de mond vol van klimaatveraandering en duurzaamheid en dan ziede wa ze in Oekraïne en de Gazastrook kapotmaake… Wa moet da toch worre vur ons naozaate.

Onze Klaas is al ’n week doende um z’nen account van d’n innerzjie-leverancier in te zien. Hij hi vanalles gedaon um in te logge en dur de mislukkinge wier ie steeds sjegrenniger. Dùrrum ha-t-ie ouwerwets opgebèld en ha-t-ie da nou mar nie gedaon, want nò ’n ketier òn d’n horre krieg ie te heure da’t zó druk waar da-t-ie ’t beeter op unnen andere dag kos probeere… Pisnijdig is ie geworre.

Hij waar toch al nie al te vrolijk, want hij ha vur men ’n afspraak moete maake mi’t ziekenhuis vur bloedafname. Daor kreeg ie de mededeeling ‘Om u nog beter van dienst te kunnen zijn, komt u in een menukeuze.’ ‘Da’s de grótste leuge van de leste daag,’ greens m’ne mins.

Hij hi bekant ’n uur òn de tillefoon gehange. Toen ie eindelijk òn de burt waar, wier de verbinding verbrooke. Dur die  verrassende wending wier ie witheet en ik kan en mag hier nie opschrijve wa-t-ie ammòl riep; ’t waar taol wor Suntreklaos van zó verschiete.

geschreven door: Bèt van Klaasse