2024 - week 4

Op nor de vastelaovend

Ze zaate d’r gelukkig wijd neeve mi ’t weerbericht; ze han ons bang gemakt vur ’n sneuwbom die hier nie gevallen is. Die bangmakerij wordt de lesten ted nogal overdreeve. Vanweeges sneuw en glattighèid waarschouwe is natuurlijk goewd, mar ge kun ’t ok te bont maake. As ge ziet wa d’r vur codes oranje en geel over ons worren ùitgestort, denkte wel ’s da’t nogal overdreeve wordt.

Wij han d’r ùit veurzùrg ’n por dinger vur afgezeed worvan we nòdderhand spijt han.

Zoo zate we te dubben of ik ’t òn zó kunne en we op de ùitnoodiging ùit Uje zón ingaon. Gelukkig hen we da wel gedaon. Want ik zógget nie gèire gemist hebbe. Wij ware verzocht op d’n eet dur de Ujese Knoerisse in restaurant Cusco bij theater Markant. Da kùmt umda onze Klaas zón klèin dèrtig jaor geleeje daor tot Knoergoeien Brabander is benoemd. Hij hi daor ok twentig jaor lang as Vader Abt de scepter gezwèijd over alle aander Knoergoei. Ik heb daor zón goei herinneringen òn! Toen onze Klaas daor òn z’n k’rwèij begon ware daor Nol van Roessel, Ad de Laat, Jan Naaijkens, Gèrrit Braks, Harrie van Raay, Dien Cornelissen en Willem Iven onder de knoergoei onderdane en zeg da daor plezier gemakt wier mi da schón volk! Die prachtige minse zen d’r al nie mer, mar d’r zen nog alt veul mooi minse bij betrokke.

Toen we nor Uje reeje, vroege we ons èigen af wie d’r ammel zón zen. ‘Nou,’ zin m’ne mins, ‘ik heb zoomar ’n kaoi veurgevuul. Ik denk nie da Joost Prinsen, Frits Spits, Guus Meeuwis of Frank Lammers d’r zulle zen’, mar we zulle zien. D’n onze krieg gelijk: ze ware d’r gin van alle. ‘Veul afzegginge, vurral weeges ziekte,’ klaagde de sikkretaris en d’n opper. D’r waar ginne Gerard Rooijakkers en ok gin Karin Bruers, mar Klaas Dijkhoff, Peer Swinkels, Leon van Liebergen en Martin Jan van Mourik mi hullie mooi vrouwkes en Lya de Haas mi d’re vriend en Rob Schepers ware gelukkig wel van de partij, want zèllie doen alt iets onder ’t eete, nèt as onze Klaas.

De ontvangst waar wir bizunder hartelijk. Ge vuult oew èige ècht vereerd. Da kùmt zeeker ok dur ’t prima dinee da zó ekskluzief waar da’k nie weet of ik ’t nou goewd naovertel. We han ’n veurgerècht mi koolvis en pòlling, ’n tussegerècht van kalfsvlis, ’n hoofdgerècht van bief mi zuujte èipel en truffels en ’n toetje van mandarijn ijs en seklade.  Ge kost ’r bij drinke wa ge wót, mar wij zen al jorre van d’n alkohol af en zitte dus tevreejen op wòtter. Ik mót zegge da’t ammòl verrèkkes smakte.

En nou he’k nog nie verteld wie de belangrijkste persoon van hil dees samekomst waar… Niemand minder as Sanne Voets, de multikampioene pèirdedressuur, die al olympies goud gehòld hi en da in Parijs wir hoopt te doen. Sanne is geborren in Rósmòlle en wónt in Bèrge. Onze Klaas waar dik tevreejen over de ùitverkiezing. Hij zit ’r al jorren op te hamere da ze  meer vrouwe moete kiezen as Knoergoei Brabanders, mar de leste tien jaor wier d’r toch steeds wir maansvolk òngezocht.

’t Waar ’n fistelijke bijeenkomst wor lèkker gelaache wier um de toffelpraot tusse de gange. De ònsluitende pronkzitting hen we nie mer òngedùrfd.  Zund zat.

geschreven door: Bèt van Klaasse