2024 - week 7

Weg

As gullie dees leest is karneval alwir weg, mar da is nie ’t innegste.

Ok onzen Dries ister nie mer. Wij han veul op mi dieje mooie mins en da waar weederzijds. We meugen hum wel fan van Brabant en z’n taol noeme. Toen ik m’n boek ‘Hart voor de Sint-Jan’ prizzenteerde, kwaamp Dries van Agt vanùit Bèrg en Dal nor ons in Mirroi. Hij ha èiges ’n mooi stukske geschreeve vur da boek. Dries waar minister prizzidènt geweest, mar ha gin kapsones. Toen ie hier Commissaris van de Kunnegin wier, makte-n-ie Ad de Laat zón bietje tot vaasten hofnar op ’t Provinciehuis. Da getuigde van goeie smaak. Hij von ‘de Vierde Kunning’ ’t moiste Brabants kèrstliedje da oit gemakt waar. Toen onze Klaas zón dikke dèrtig jaor geleeje z’ne ceedee ‘Dik vur mekare’ gonk doopen in Stanserhorn, zin ie teege Nol van Roessel dattie Driesse wó vraogen um ’t uurste eksemplaar te ontvange. ‘Da zal nie lukke,’ docht Nol, ‘want die zit daor in de Hèilige Landstichting in ’n euwigduurend gebed mi z’n Euzjenie.’ We moessen ’r um laache, mar Nol kreeg gelijk: Dries kos nie. Gelukkig naam Gèrrit Braks vlot de honneurs waor. Toen de ceedee ‘Ode aan Ad de Laat’ gemakt wier, hòlde d’n onze Driesse mee oover um mee te doen òn de vertolking van ‘Brabant ge veraandert’. Toen onze Klaas in Nisseroi, in 2016, twentig jaor nò z’nen dood,  unnen herdenkingsaovend vur Atte samestelde, zaat Dries op de vurste rij in Nestelré, neeve moeder Stina en Willem, de bruur van Atte. Da drietal is nou hillemòl weg.

Onze Klaas hi vur tijdschrift Brabants nog ’n stuk geschreeven over Dries van Agt. Daorvur moes ie mi Henk Janssen nor Parkhotel Val Monte. Toen ie trugkwaamp, hurden ik dattie zèlde zón plezierig interview ha meegemakt. ‘Van Agt is ’ne fijne mins mi prachtigen humor,’ zin ie. M’ne mins hagget mi Driesse over de Zaachte G gehad. Da waar de innegste goei G volleges d’n Dries. De harde Hollandse G din hum alt òn unnen Arabier mi’n keelziekte denke. Dries kos ’t schón zegge. Sapristie ja!

En nou zen ze dus same vertrokke, Euzjenie en Dries. We wiesse da ze òn de sukkel waare, mar we zen d’rvan verschoote da ze beslooten hebben um bèij tegelijk te gòn himmele.

Ik moet zegge da’t wèl iets hi, as ge da zoo kunt. Heel romanties! Ik hagget ’r mi onze Klaas oover. Hij zin mee da’k vurloopig nerres op hoef te reekene umdattie nog himmòl ginnen ted hi.

Van de week laaze we da Peta, de organizasie van diererèchte, hi verkondigd da de pèrdjes, dolfijne en óllifante nie mer in de mallemeule meuge, want daorvan krijge kijnder ’t gevuul da ze baas zen over biste… As ge zóiets leest, dan denkte toch da Peta unnen behoorlijke klap van de zweefmeule mót hebbe gehad. Die moete kompleet dolgedrèijd zen. Ge makt oew èige rondùit belachelijk as ge mi zóiets op de proppe dùrft te komme. ’t Is da de karneval weg is, anders ha d’n Birrekaol hier ok nog ’n probleem mi kunne hebbe. Mi zón lam idee verraoide mee oew èigen overboodighèid. Azzof we òn de Pertij vur de Diere en ‘Wakker dier’ al nie genog ‘bistige instansies’ hebbe.

’n Kabinet mi Wilders en Plasterk lekt wijd weg. Gelukkig. Pieter zal alt Omtzigtig blijve.

geschreven door: Bèt van Klaasse