2024 - week 17

Bet City

‘Da gij oew neeveverdienste noit op het gegeeve, lekt nerres op,’ zaat Tien de leste keer hier bij ’t ontbijt te vrèile. Wij wiese glad nie worroover hij ’t ha. ‘Kekt mar nie zó onneuzel,’ riep ie, ‘alledaag in de reklaames op tillevizizie en mi ons daoroover noit ’n woord gewisseld.’ ‘Op tillevizie ben ik al ’n por jaor nie mer geweest en da’s mar goewd ok,’ verweerde ik m’n èige. Tien wies ’t beeter en da wóttie weete. ‘Ik heb ’s oit van aow geheurd da Frank Lammers meer verdiende mi z’n Jumbo-reklaames as mi z’n filmrolle. Nou dan zal ’t hier nie anders zen.’ Onze Klaas zaat nèt zó verbaasd te blieken as ikke. We wiesse van de prins gin kaod en snapte gaar nie worroover ’t ging. ‘Dan kekt ’ne keer nor Eurosport,’ riep Tien, ‘wèl tien kirres per dag kùmt daor in groote letters ‘Bet Shitty’ vurbij en dan denk ik mee òn Mirroi. Ge wilt ons toch nie wijs maake da zóiets niks opleevert!’ Efkes moese we prakkezeere. ‘Ooh ja,’ gaaf ik toen gulzig toe, ’Bet City’ bedoelde gij natuurlijk! Shitty en City makt in aow Engels amper verschil; ’t is één pot nat. ‘Bet City’, da spult al lang bij ons. Da is d’n innegste reklaame die we gèires ònkijke en worroover we tevreeje zen umdattie zóvvel sport sponsert. Daor denke wij nog nie mer bij nao, mar ja, daor zen wij heel goewd mi. We waaren ok alt blij as we hurde da gullie wer ’s mi ’n gruupke nor ’n casino gingt. Èiges zen we daor noit heene geweest, want van gokke worde nie rijk as ge zèlf gin èigenaar van de zaak bent. ’t Werkt verslaavend zoowas ge wit. En toewgegeeve; we zen d’r noit  slèchter af geworre. Wor denkte gij da wij ’t ammòl van doen?’

‘Ja, mooi meegenomme,’ greens Ant, ‘’t lekt nerres op! Òn zónne gokverslaavenden handel zó ik toch niks wille verdiene.’ ‘Tja,’ kwaamp m’ne mins tussembèije, ‘’t is da gullie ’t nou ontdekt het, mar daor hi noit gin haon nor gekrèijd. Allennig slim volk kreg zóiets in de smieze en as da ècht intelligènt is, dan haauwt da wijer z’ne kop, want wij zón ’t èiges gèire stil haauwe. As gèllie ’t nou òn de groote klok gòt hange, weet ’t daalek alleman en dan ister de arighèid vur ons wel vanaf.’

Um de zaak af te sluite, vertelde ik gaauw da d’r pas ’n vrouwke bèlde um te vraoge wa da krèk beteekende wa d’r ston bij men teekening in de Brug: ‘ze hen onder d’n draod durgefreete’. Ik lin ùit da die gezegdes ùit ‘Èige grèij’, ons Meierijs woordeboek, komme en da dees ‘spreuk’ wó zegge da ’n stelleke moes traowe. Diejen draod waar zoogezeed ’t huuwelijk. Daornao moeg ’r pas spraake zen van seks. ‘Oo,’ klonk ’t, ‘ik ha al zóiets gedocht. Moet ik ok mee vertelle van Janne, unne freete vrijer. Die z’n vrouw waar ooverspanne en opgenommen in Coudewater, mar Jan kos z’n vrouw hillemòl nie misse. Hij stapte nor de pestoor mi’t dringend verzoek of hij wó zùrge da z’n vrouw rap trugkwaam. ‘Zoiets heeft tijd nodig,’ zin de pestoor. ‘Da kan goewd zen, meneer pestoor,’ próttesteerde Jan, ‘mar dan moe’k oew toch laote weete da’k genódzaakt ben vort op ’n aander wèij te gòn graoze.’

Ik waar heel blij mi de tillefooniese reaksie. M’ne mins ok. Hij heeget mee opgeschreeve.

geschreven door: Bèt van Klaasse