2024 - week 19

Inspirasie

Òn ’t schaamel schón weer van dees vurjaor hen we goei herinneringen oovergehaauwe. Alle daag in de zon gefietst dur ’n blommeweelde! Ik docht da’k daor mar mi moes beginne, want we wille pozitief ingesteld zen. We troffen ’t bij ’t bos van De Gruyter; daor liepe vier hèrtjes in de wèij doodgemoedereerd te snoepe van ’t jong gras. Wijerop waar Brabants landschap nog steeds beezig mi z’n grof vernieling van ’t Bosse Broek. We schudden onze kop.

We drùlde D’n Bosch in en zaaten op ’t terras te geniete van de bedrijvighèid bij de Sint Jan.

We kriegen ’t over onze ‘column’; wor moes ’t dees week over gaon? Volges men kùmt de miste inspirasie ùit bewondering vur mooi dinger. Onze Klaas vijnt da èrgernis alt ok um  weerwoord ruupt. ’t Is wel gevorlijk um mi kritiek te komme. We han pas geschreeve da d’r hillemòl gin entertainment waar bij de lintjes. Da bleek nie waor, want nò ons vruug vertrek waar d’r nog ’n prachtige zangeres en ’ne goeie muzikant op de proppe gekomme! Excuus òn die minse, mar worrum waar da vurraf nie òngekondigd in ’n programma ooverzicht?

Trug nor D’n Bosch; we laazen ons krante en bestelden onze lunch bij de Silva. Onze Klaas wier nie goewd van de dinger die tie leezend onder ooge kreeg, zuchtte-n-ie. D’r waar vort ’n leeger van Russische trolle die vur nèpnijts zùrgde um de Europeese verkiezinge te versteere. ‘Fake news,’ riep d’n onze, ‘kekt ’s korter bij; wij hen gin Russe nóddig vur al die virale leuges. Mevrouw Plas beweert da ons boeren ons voedsel produceere. Nou dan hisse hier de  bódschappe noit gezien. Ons fruit kùmt ùit India, Zuid-Afrika, Chili, Marokko, Portugal en Spanje um mar ’s wa te noeme. Wa de boere hier teule is nie vur ons, mar vur d’r vee; ze produceere voeier vur al d’r èige grèij. ‘t Is hier vergeeve van biobedrijve: we hen 100 miloen henne, 11 miljoen vèrkes, 4 miljoen koei, ’n half miljoen gèite… Die produceere genog stikstof um bouwstops te veroorzaake. Daor hi Plas-BBB niks zinnigs oover te mèlde. Wel hurde we heur zegge da vur elke koew die d’r wordt opgerùimd d’r erres anders twee  trugkomme.

Yesilgöz makte ons wijs da d’r honderde migrante-‘naoreizigers’ binnekwaame. ’t Waare d’r tien op ’n hil jaor! En Wilders, d’n hoofdtrol van ons laand, wó de kiezer laote geleuve da hij ’t migrasieprobleem wel efkes op zó losse. Al z’n beloftes liggen in de ijskaast, ondertusse zó groot as ’n koelcel. Hij moes efkes nor z’n boezemvriendje Orban vur meer rèchse inspirasie en oprùiende praot.’

‘Póllitiek gif èrgernis, mar daor wordt gin man vrolijk af,’ zin ik. ‘Lót mar ’s iets anders heure en toen deklameerde m’ne mins ’n gedichje dattie krèk ha bedocht: ‘Zummet van nou af mar simpel houwe / en mekaare vort jije en jouwe?’/ ‘Ja, da klinkt wel hil wèrrem en vertrouwd.’ / Toen hen we mekaare mee ùitgejouwd. /

We reeje trug langs de Zuiderplas. Gin hèrtjes mer te bekenne. Ginne wonder; mi lompe knotsmesiene mi veul hèrrie wiere d’r sleuj getrokke. In Haonwijk dook ’r innins toch ’n inzaam hèrtje op. ‘Kik daor! ’t Leste reetje in ’t Bosse broek! Daor moet ik nog ’s iets oover maake.’ Ik ben benijd.

geschreven door: Bèt van Klaasse