week 27 -2014

Hamsters, juichpakke, oranje pètte èn nie te vergeete d'n orandress, ammòl vur de fun èn de kommèrcie... Èn wijd winne van Spanje, wánne! Goewd vur 't volk. "Den koo-oo-oonink van Hispanje heb ik altijd geëerd...!" Ja ja, mar wè hen we dè laand gèiren op z'n lazerus gegeeeve. 't Laand dè ons in de vurrige finale versloeg..., 't laand wor de klubs zitte mi de grótste skulde, mar die wèl overal de beste voetbalders weg bleijve koope. Èn daor hoefde van bloody Blatter gin veraandering in te verwaachte... Ons Bèt zó ok gèire zón 'dressje' van Bavaria ònschafte, mar ik ben bang dè ze dan te veul in de keijk lupt... Dè zó ze zèlf toch noit nie wille..? Èn dan die billeneijperswedstrijde teegen Australieje èn Chili. Gewonne mi dank òn onze Memphis...

Over oranje han wij 't vanèiges ùitgebrèijd gehad mi ons vaaste vriende, mar Tien moes hier van de week ok opbiechte dè't 'r bé hullie wir gestiefd ha. Dè zaat zoo: Ant waar op rak geweest èn ze waar veul lòtter thuisgekomme dan 't thuisfront ha verwaacht. Tien ha daorover gegreenze dè't nerres op stòlde èn dè hij èn de jong vort blafte van d'n honger. "Nou," snèpte Ant getròje trug, "ik ha de mik toch nie meegenommen, is't wèl!?"

Wij zagen 't hillemòl vur ons èn moesse daorum wèl laache. Ant zaat 'r 'n bietje blomzuut bé te blieke èn veraanderde gaauw van onderwèrp. Ze moes mèlde dè ze 'n week nor Egmond dinne zonder ons. Eigelek telde wij dè wèl wèinig, mar we lieten 't mar op z'n beloop.

Toen Vorstenbosch vertrokke waar, kwaamp ons Bèt op de proppe mi heur plan vur de zondag. D'r waar wir goei weer vurspèld èn dùrrum moesse we mar 's gaauw ons fietsplan bepaole. "Lót mar wir 's dur Hèrperduin fietse," zin ik, "dè is alt 'ne prachtigen tocht èn dan kunne we mooi durdoen nor Demen." Dè waar dus afgesproke èn wij dinne sondagsmèires vol goeie moed op Oss òn. Onzen uurste stop waar de Willibrordusput. Daor kosse wij òn d'n drank èn de fietsen òn d'n illéktriek. Wè han we't goewd! De zon wèrmde de wirreld èn de lendebeum zette de umgeeving in de lèkker lucht. D'r kwaamp unne render ùit Rósmòlle langs die efkes wè bé moes buurte. Hij moes laote weete dè-t-ie irdaags z'n gaauwe brùiloft gonk viere. Toen de fietser vertrokke waar, reekende-n-ik af. Teege twèileve drùlde we Hèrperduin deur. Ons vrouw ha wè eetgrèij meegenomme èn d'r moes op de bank bé 't Gaanzeven gepicknickt worre. Daor stonne twee toffels, mar een waar d'r al bezet. Wij dus òn de leeg toffel. Wij wón bèij òn inne kaant zitte, zódè we mooi op 't wòtter kosse keijke. We han krèk de wèrmen thee ingeschonke, toen we bèij gonge zitte èn daor innins dinne we aachterover mi toffel, thee èn al. Die toffel van ons ston hillemòl nie vaast èn we gonge zó onverwaachs te heuj dè we ons èige mi thee overgote. Dè plèkte natuurlek lillek toen we in 't zand terèchte kwame. Mar we mankeerde gin van bèije wijer iets èn dùrrum moes ik ondanks 't verschiete gruuwelek laache. 't Moet vur de minse die d'r zate ècht 'n afleevering van Comedy capers geleeken hebbe, toen wij, aauw gaanze, daor mi ons stèkkers de locht in stake. De Schotse Hóglanders keeke d'r van op! Ik waar wèl bleij dè ons Bèt vanweeges 't fietse heur boks òn ha, want anders zón die biste nog lillek verschote zen...

Toen wij van de alteròzzie bekomme ware, dinne we dur de polder nor de Maosdijk èn daor waar unne macht volk op de been. D'r wier de Maosmarathon gehaauwe! Bé 'de Drie Stèrre', ons vaaste ravitailleering, ston schón blaow volk op d'n dijk te speule: de Blue Band ùit His. Unnen hoop muzikante van 'beiderlei kunne' die 'n lèkker stukske weggave. Wij viele mi ons kont in de bótter èn zate bé unnen uitsmijter èn trappist te geniete van alle vroleke note. Unne schónne spreeker, 'n in't geheur liggend rippertwaar èn muzikante mi dorst. Zonder drank gin klank! Wij han nerres af geweete, mar we han ok nerres beeter terècht kunne komme.

Trug dinne we dur Bèrge, Oss, Geffe èn Nuland. "Wor zulle we onzen dag af gòn sluite," vroeg ons vrouw. "Ge kunt nou nerres lèkkerder in de aovendzon zitten ès op d'n hoek van Bikvèld," mènde-n-ik. "Dè doen we dan toch," stemde ons vrouw mee in èn zódoende gonk 't over de Veedijk Ballekum in. "'t Zal d'r druk zen," schatte-n-ik in. Èn jawèl, alles vol, docht ik van wijdaf te zien. Mar dichterbé waar d'r nog krèk een tùffelke vur ons! We zate prinsheerlek ons avontuure te overdenke onder 't genot van alwir 'n goei glas èn 'n lèkker burd.

geschreven door: Klaas van Bètte