week 24 -2015

Ès de zon schent, zet ik ons fietse buite èn doen wij d’r ùit. Mar de wend deugt dik nie èn ons vrouw klaagt. Toch wille wij de schónne natuur nie misse die nou op z’n moist is. Lest dinne we over de neije fietspad langs ’t Maximaknaal. Die ònwinst hiet ’t Mariannepad. We kwamen onzen aauwen dokter èn z’n vrouw teege. ‘Ha, die wil zen vrouw dees pad natuurlek laote inweije,’ gniffelde de ons èn ik snapte heur nie. ‘Bè, zé hiet toch Marian, man!’ ‘Ja, dè is zoo, mar dees neij verbindinge zen wèl allemòl nor koninklek volk vernoemd,’ docht ik. We drùlden over strak asfalt. ‘Zoo ziede Rósmòlle hil anders,’ stelde ons Bèt tevreeje vaast.
‘’t Wil mar nie mi ’t weer dees jaor,’ ging ze klaaglek wijer, ‘dan is’t innen dag troopies èn kreijge we onweer èn wir kaauw gekwakkel.’‘Dùrm moete wij profiteere ès de zon schent…’
We zagen in Ballekum wir ’n beachvolleybaltoernooi op de mèrt…. Prachtig zoowès ’t hil plein dan in bedrijf is. Mar ès ge ziet wè daorvur ’n zand versjouwd moet worre, vraogde ’w èige toch af: “Zón ze dè nie kunne doen op ’n plòts wor al dè zand van nature al li?”
‘Ons Ballekumse kerk wordt dus afgebroke,’ zuchtte ons Bèt, toen we d’r op de trugweg langs kwame. ‘Ja,’ gaaf ik heur gelijk, ‘nie te redde.’ ‘Alles is te redde ès de minse mar wille,’ kètste ze trug. ‘Ja, mar dan zón we wèl allemòl sondus nor de kerk moete gaon èn de ‘kerkelijke bijdrage’ moete bleijve betaole. Ge kunt gin gebaauw ope haauwe vur volk dè nie kùmt.’ ‘Ze zón veul meer reklame moete make,’ sputterde de ons teege. ‘Ja ja, zoo van ‘twee begraffenisse vur half gèld’ of ‘bij bestelling van ’n mis gratis weijwòtter èn wierook’. Nee, ’t is ’n verlorre zaak, ben ik bang. ’t Jong volk is mi gin geweld mer nor de kerk te kreijge…’ ‘Ze zón daor de muziek ok ’s òn moete paasse,’ verweerde ons Bèt d’r èige nog ’s. ‘Ja, unne swingende gloria, zeeker!’ plaogde-n-ik. ‘Um ’t jong volk ’r bij te haole moet de pestoor gòn internette, maile, feesboeke en smartfoone,’ docht de ons. Ik wies nie wè’k hurde van onze kompjoeter onkundige. ‘De pestoor moet meer bij de tijd zen,’ zin ze ok nog. ‘Misschien kunde gé’m kompjoeterles geeve,’ riep ik streijlek. ‘Ge kunt dè gebaauw nie ’t hil jaor open haauwe vur een karnevalsmis.’ ‘’t Ziet ’r slècht ùit vur de kattelieke kerk,’ besloot ons beeter helft, ‘bekant nèt zó slècht ès mi de banke.’ Diejen overgang viel me teege. ‘Hoezoo?’ ‘Nou die banke gòn ok overal op de dùrpe weg.’ ‘Ja,’ gaaf ik heur gelijk, ‘sluiten èn afbreeke, dè is hier zund zat wèl overal òn de orde, mar jong volk zal toch nie zonder bank kunne…’
Thuisgekomme gonk de tillefoon. We hurde dè Tinus ’n neij bed ha gekocht. Ant ha al zó dik geklaagd dè dè bed van hullie bekant vort ouwer waar ès zèllie zèlf. Èn nou waar d’r oog gevallen op ’n ekstra dik bed. ’t Vurrige waar mar 16 sèntimeeter èn ’t neij bekant dùbbel zó dik! Dè laag nog ’s lèkker! Mar d’n uurste mèirge nò de vernieuwing waar Tien ùit bed getùimeld mi z’n stram knoke èn hij waar onverwaachs zó diep umblig gevalle dè-t-ie mi z’n neus teege de muur waar geklapt! ‘Hopelek toch niks beschadigd òn ons neij behang?’ waar de uurste reaksie van Ante geweest…. Nou daor waar de kiet te klèin natuurlek. ‘Zé ok alt mi d’r veraanderinge èn d’re zeever…! In plòts van te vraoge of ’t zeer din…’
Hier waar ok ’n ùitnoodiging van Henke in de bus gekommen um op zondag nor de kerk in Dinther te komme vanweeges de zilvere mis van ’t gildekoor Sint Barbara. ’n Bizunder muzikale beleevenis, dè’s zeeker. Èn of de duuvel d’r mi spult; dan kunne we nie..!
Daor heure we op de radio dè Albert dood is. Onze grótste zanger! Dieje jonge hen we alt heel hog gehad. Prachtige stem, overal èn alted eeve vriendelek. Noit kapsones. Mi de Shuffles hi-t-ie nog bij ons op stal gerippeteerd! Cha-la-la…! Miljoene plaote verkocht. Prachtige hits! We hen we ’m verschèije kirres op toneel meuge ontmoete. Steeds ’n groot genoege. Hij wier èrnstig ziek, mar waar wir zó wijd truggevochte dè-t-ie mi unnen driewieler op pad kos èn wir òn opnames docht èn dan kreg ie zón ongeluk. Verschrikkelek! Ons Bèt docht ’tzèlfde, ze knikte èn zin: ‘Wè goewd dè d’r mi Albèrte nog zón mooi boek over de Shuffles gemakt is…Hij verdient ’n standbild.’ ‘Zoo geuget nou alted: de goei die gòn èn de kaoi die bleijve,’ zuchtte-n-ik, die meer òn d’n dood docht. ‘’t Moes nie meuge.’

geschreven door: Klaas van Bètte