week 48 -2015

Ès ik oit ’s niks heb um over te schreijve, dan gò’k mi d’n hond kùire dur de bosse èn dan probeer ik te geniete van de natuur; van de beum èn de vogels èn de luchte…. Dan is ’t dik krèk of de onderwèrpe èn verhaaltjes innins ès rijpe vruchte ùit de beum valle! Unnen enkelde keer werkt dè nie, mar ge denkt toch nie dè’k iets òn ons Bèt zal vraoge sens dè zé vur d’r èige begonnen is… Nee, daor ken ik m’n èige toch hil wè te groot vur..!
Mar nou moet ik ’t toch wèl wir over heur hebbe. Ons vrouw wil namelek ’n ballonvaart gòn make ès wij ons gaauwe brùiloft gevierd hebbe….! Dè vertelde ze van de week toen Tien èn Ant hier ware. ‘Zedde gé gèk òn’t worre?’ vroeg ik, toen ze mi die meededeeling op de proppe kwaamp, ‘we zón toch ’n weekend Bèls doen!?’ ‘Nee, ik weet ’t zeeker; ik heb pas wir iemes gesproke èn die vond dè de moiste beleevenis in hil d’r leeve…!’ ‘Nou ik zó d’r nie òn beginne,’ kwaamp Tien mee tussembèije, ‘zeeker nie ès ge laast het van hogtevrees nèt ès ùllieje Klaas.’ Daor vuulde ik m’n èige wir niks vereerd. Èn daor kwaamp Ant ok nog òn. ‘Onzen Bèrt hi oit ’ne keer ’n ballonvaart van de keijnder gekreege. Ze steegen op bé Boerdereij De Pettelaar in D’n Bosch èn ze landde nò veul turbulènsie bé z’n schónmoeier in d’n hof in Gimmende!’ ‘Nou,’ zin ik, ‘dè zó ik nie èrg gevonden hebbe, want ik ha ’n heel goei schónmoeier… Mar die is d’r al lang nie mer, zund zat. Mar die ballonvlucht zal d’r wèl nie komme, want ze moet uurst mar ’s zien goud te haole… Dè’s nog wijd zat weg.’
‘As ge mi zónnen ballon mee gòt, moete alt zùrge dè ge de zwarte doos kregt,’ onneuzelde Tien innins. ‘Tjonge, jonge, hurt ’s,’ greens ons vrouw, ‘hoefde nie te vraogen of hij oit ’n ballonvaart gemakt hi… Kent ginnins nie ’t verschil tusse unnen ballon èn ’n vliegtuig!’ ‘Nou,’ verweerde Tien z’n èige, ‘ge moet men toch nie onderschatte, hoor. Ik heb van hulliejen Bèrt geheurd dè-t-ie in Gimmende um de zwarte doos ha gevraogd, mar daorop ha d’n ballonvaarder geantwoord: ‘Gé het al lang ’n zwarte doos, gaperd.’ Daor moesse we wèl efkes laache. Allennig Ant twijfelde of ze’m snapte, zin ze.
Tien zaat op z’ne praotstoel: Hij ha pas wir iets schóns meegemakt. D’r zaat ’r inne vur de rèchter èn die zin: ‘Ik beken nie dè’k ’t gedaon heb, mar ik zal ’t noit mer doen…’
Nou we al nor ’t èind van ’t jaor op gaon, kreege we’t onder de koffie innins over karneval.
‘Wè trekte gé òn mi de karneval?’ vroeg ik Tiene die hòst alt in dezèlfde kiel vur d’n dag kùmt. ‘Och, denkelek zoès alle jorre, wir lillijke wijve, schat ik…’ zin de smiekerd. Daor moese we efkes van bekomme, mar de stilte wier gauwzat onderbroke. ‘Ik gò ès Pleejopatra!’ krèijde Ant. ‘Cleopatra zulde bedoele’ reageerde ons Bèt. ‘Nee, ik gò ès toiletjuffrouw bé de pleej zitte!’ ‘Oo ja, èn d’r nie op!’ snèpte de ons die ’t nie zó orizjineel mer vond.
We kreegen ’t over de onzinnige ònslaag van de lesten ted. ‘Die stom smerlappe laoten ’t gelijk de locht invliege,’ greens Ant, ‘dè ze d’r èigen opblaoze, alla, mar ze probeere zóveul meugelek minse mee de dood in te jage… Ze moesse ze gelijk oprùime.’ ‘Ja dè ze die jong gaste zó hèndig kunne hèrsespuule…,’ overdocht de ons. ‘Die jong minse hen hier niks èn zien ok himmòl gin kansen op verbeetering,’ brocht ik tussembèije. ‘Mar dè ze d’r èige dan dur zónne stommen imam wijs laote make dè ze 72 maagde kreijge ès ze d’r èigen opblaoze. Ès ge dè geleuft, bende toch te stom um vur d’n duuvel te danse…! Zóveul maagde, die kunde in hil Neederland nog nie mer veijne!’ Bé die riddeneering van Tiene viele wij efkes stil.
‘Oew èigen opblaoze, dè’s toch ’t leste wè ge moet doen. Ik mèin ammòl dè zón zèlfmoorde nie eer in de geschiedenis zó veul zen veurgekommen ès de lesten ted,’ mènde Ant. ‘Nou, dè’s toch wèl iets van alle tijde,’ verbeeterde-n-ik heur, ‘waar ’t nie Van Speijk, die zin: ‘Dan mar liever de locht in!?’
‘Toen zate ze ok al in Bèls,’ riep Tien, ‘nou moete we de grótste raddrèijers schenbaar in Molenbeek onder Brussel gòn zuuke.’ ‘Ja, mar dè’s toch wè anders,’ gaaf ik geschiedenisles, ‘Jan van Speijk waar op de Schèlde in haand van de Bèlze opstandelinge gevalle toen ie z’n sigaar in ’t kruitvat staak èn die èrm oningebùrgerde jong Bèlze zen alted al de sigaar…’

geschreven door: Klaas van Bètte