Iedere zondag en woensdag
van 11:00 - 13:00 uur bij
ROS-Radio/ROS-TV-krant,
ZIGGO kan. 43 en Trinet kan. 532
Iedere zondag van 13:00 - 15:00 uur
en dinsdag van 12:00 - 14:00 uur bij
Lokaal 7, FM 107.4 en Lokaal7-app
en maandag en vrijdag van 18:00 - 20:00 uur bij Streektaalradio.nl
en natuurlijk 24 uur per dag
via onze website.

Koosje schrijft 2018

Drie dames op de platte kar

Je ziet het deze zomer meer en meer. Om me heen kijkend klom dit jaar menigeen op de fiets. Ger en Jan trapten naar Wenen, Henk en Helmi naar Zwitserland. Er dan zijn er nog enkele diehards, voor wie geen afstand te ver is. Zoals Yvon die van Den Bosch naar China fietst. Ze ontsteeg zichzelf deze week en bereikte het einde van de zware Pamir route in Tjarchikistan. En ook Gerry houdt ervan, ze bracht Yvon even weg tot aan de Russische grens. En ik? Ik fietste dit weekend samen met Gon naar Batenburg.

De fietstocht bracht herinneringen terug van mijn eerste fietsvakantie begin jaren 80. Annie, Ger en ik hadden het plan opgevat om in Italië te fietsen. We bogen ons voor vertrek over de kaart en prikten blind een plekje. Het bleek Zevio, een plaats onder de rook van Verona.
Die avond plaatsten we de fietsdrager op het dak van de rode Opel Kadett. De drager mocht ik lenen van de Mercedes garage waar ik werkte. ‘Pas er goed op, het is een duur ding,’ drukte de chef me op het hart. In eerste instantie vond ik het doodeng. Je zag nog geen dragers op het dak. Laat staan met drie fietsen. Maar uit praktische overwegingen ging ik overstag. Het bleek een hele klus om het rek klemvast in de Opel dakgoot te krijgen. Tot ver na middernacht waren we intensief bezig. Om 03.00 uur was de klus geklaard, de drie fietsen stonden erop. Uiteraard met drie extra kettingen zodat alles goed verankerd was tegen diefstal.

20180906 1Klaarwakker van dit technisch avontuur besloten we met een volle thermoskan koffie gelijk te vertrekken. We bereikten al snel de controle aan de Duitse grens. Vlot konden we door en zo rond het ochtendkrieken parkeerden we de auto op een mooi grasveld om ons ontbijtje te doen. De boter zat nog niet op het broodje of er arriveerden af en aan busjes met mannen. We bleken neergestreken te zijn op het fabrieksterrein van de Bayer.
Terug op de Duitse autobahn ging het rijden ons goed af. Bij elke raststatte checkte ik de standvastigheid van het fietsenrek. In Zuid Duitsland namen we de Romantische Strasse naar Oostenrijk. 

We genoten van de Wienerschnitzel die tot over de rand van het bord hing. Uiteraard vergezeld van bratkartoffeln. Het kleine hotelletje had een veilige parkeerplaats. Toch sliep ik onrustig. Mijn hoofd hield de wacht over de fietsen en bovenal het rek.
Onze 63-NP-33 tufte ook de volgende dag lekker door. Via de Brennerpas zakten we af richting Verona. Eind van de middag kwamen we in Zevio aan, een slapend dorpje zonder camping. We waren moe, wat nu? We liepen het bureau van de carabinieri binnen voor bijstand. Gewapend met het woordenboek -Hoe en wat in Italië- maakten we met handen en voeten duidelijk dat we voor twee weken een veilige parkeerplek voor de auto zochten en daarnaast een kampeerplek voor deze eerste nacht. Resultaatgericht belde hij direct zijn schoonbroer. Hij knikte en wees naar het huis even verderop. De Kadett konden we op het terrein van de boer veilig weg zetten en we mochten onze kampeermatjes op de platte kar in de open schuur uitrollen. Na een pizza in het dorpje lagen we bijtijds in onze slaapzakken. Slapen bleek wat moeilijker want er was die avond nog lang geloop op het erf. De boer had onze jeugdige aanwezigheid ruim gecommuniceerd. We bleken ongewild in de etalage te liggen.

20180906 2De volgende ochtend bepakten we de fietsen. De tent, de matjes en de slaapzakken kregen een plaatsje boven op onze fietstassen. Zo ook de pannenset. Uitgezwaaid door de boer fietsten we met een vrij gevoel in de richting van de Povlakte. Het zeemleer van de fietsbroeken was even wennen. De zon stond al snel hoog, het was warm en er was weinig schaduw. Ruim smeerden we met zonnebrand. De billen kregen een flinke lik vaseline, dit om zadelpijn voor te zijn. Annie en Ger konden de warmte redelijk hebben, maar ik liep al snel aan. Mijn bloeddruk steeg, mijn gezicht werd ossenbloedrood. Ik baalde, ik had geen pet meegenomen, dat vond ik behoorlijk onvrouwelijk. Toch was ik al snel om, ik kocht het eerste het beste exemplaar. Om wegwaaien voor te zijn een model met een striklint onder de kin. Hoe vrouwelijk is dat? 

We zochten koelte in de rivier. Een zwaaiende man liet weten dat het verboden was om in de Po te baden. Huidproblemen konden we ervan krijgen, maar soms moet je iets. We kampeerden, maar als we erg lang gefietst hadden trakteerden we onszelf op een kamer in een hotelletje. Uitgeput inspecteerden we de bedden. Daarna was er een run op de handdoeken. Vaak lagen er twee grote dikke rulle exemplaren en een in het formaat van een gastendoekje. Ik trok vaak aan het kortste eind. Uit venijn hing ik mijn fietsbroek uitgebreid te luchten voor het raam. In het zicht van mijn medereisgenoten. Tja, je moet iets om het zeemleren kruis okselfris te houden. 

20180906 3De Apennijnen kwamen in zicht, daar zagen we letterlijk en figuurlijk tegenop. We zetten de fietsneuzen richting de zee en bleven onderaan de flanken van de bergen rijden. Daarbij werden we soms begeleid door een open sportwagen gevuld met hunkerende Italianen. Op zoek naar contact vond men het een uitdaging om vlak voor onze wielen langdurig stapvoets te rijden. Daar maakten zij geen goede beurt mee. Heetgebakerd zwaaiden we met de pompa da bicicletta. Dat maakte indruk, we kregen weer vrij baan.

De mondaine drukke boulevard van Rimini lieten we weer snel achter ons. We fietsten door naar San Marino, een oud middeleeuws vestingstadje. Op de hielen gezeten door donkere wolken zagen we het vrijstaatje hoog op een berg liggen. Plotseling brak het noodweer uit, hagelstenen zo groot als eieren spoelden het fietszweet van ons lijf. We vluchten het eerste het beste hotel in waar we ondanks alle meegebrachte nattigheid hartelijk werden ontvangen. Terwijl we net aan een vino tinto zaten viel de hotelverlichting uit. Bijgelicht met kaarsen werden we naar onze kamer gebracht. Een feeërieke herinnering. 20180906 4De volgende ochtend deden we ons tegoed aan het ontbijt. San Marino, de top, het kon ons gestolen worden, we zoefden de berg af in de richting van het treinstation. Fietsen mee op de trein? Nee, dat ging niet lukken. In de ochtend vertrok de eerste trein naar Verona. Er werd gewezen op de wachtruimte van het station. We rolden ter plekke de matjes uit. Annie en Ger sliepen als een os. Ik bracht halfwakend de nacht door met de bagage onder handbereik. Vanuit Verona fietsten we terug naar Zevio, terug naar de Kadett en de fietsendrager. We werden warm onthaald door de boer en zijn familie. Zijn zoon, die voor arts studeerde, bleek ingevlogen te zijn om te tolken. De logeerkamers stonden welkom voor ons klaar. De vrouw des huizes was om onbekende reden afwezig. De boer stond erop dat we voor ons vertrek, met hem nog iets dronken op het lokale terras. De volgende ochtend schoven ook de vrienden van de boer al snel aan op het terras. In alle vroegte gingen ze aan de borrel, wij hielden het bij cappuccino en een sigaret. Ze zwaaiden ons met een adios hartelijk uit. 

Op maandagochtend ving het arbeidzame leven weer aan. Opgelucht leverde ik de ongehavende fietsendrager bij de garage weer in. 

Tja, deze fietstocht en onze jeugdigheid, het is alweer een tijd geleden.
Maar Batenburg smaakte naar meer. Voor de volgende fietstocht even een nieuwe oplader voor de Sparta zien te scoren.

Gepost door Koosje de Leeuw

 


© 2011 - 2024 'n Lutske Brabants - vrijdag 29 maart 2024 - Tijd: 00:00:00 - Webdesign: Broeklandsoft - Sponsor: Frans van den Bogaard