't Pad tusse de Vilt

Loop ik ôver 't pad dè de Vilt ien tweeje spiltst
dan zoj ik wille zinge, ôver 't water, de schitteringe
ik zoj d’r wille wandele ied’ren dag
en de zon vule as 'n werme lach

As kiend kwaam ik hier al duk
miene vrijen dag kos dan nie stuk
ik zaag pimpelmeze, valke, unnen ooievaar
en soms luusterde ik nô de nachtegaal

’s Winters gonge we schâtse as ’t kon
’t ies glanzend en zwart, dè zong
stemme van kiender, klaor en hoog
toekomst en natuur same ien dialoog

Now kuier ik mit mien klènkiend ân de haand
wies hör de bluumpkes langs de waterkaant
't pad tusse de Vilt al generaties lang belope
't houwt dizze en d'ôverkaant vör ons ope

Alles veraandert en ok ik bin aanders gôn dinke
ik laot me verrasse ôver wâ de Vilt ons wer zal schinke
’n natte natuurparel schrieve ze, zinge ze now
en loop ik ôver 't pad tussen de Vilt wer trug nô huus
dan fluuster ik, 'Vilt mien Vilt, ik hou van ow'