Auteur: Mientje Wever - Boxmeer

't Kerstkiendje

't zal 't jaor nô d'n oorlog zien gewèst
ons durp vierde vrij wer Kerst
en inkele katholieke gezinne
hâlde 'n pleegkiend binne
ge wet wel, een van foute ouwers
't kiend kon d'r niks ân doen, trouwes
mien vader en moeder begrepe dè goed
't ware dan ok minse mî moed
zo kwaam d'r bej ons thuus
ok zô'n menneke ien huus

hej was klien, mager, zien bukske veul te groot
zien vader ien de gevangenis, zien moeder dood
d'n dag vur Kerst, de stal hân we al staon
vertelden ik 'm van 't Kerstkiendje, hoe 't was gegaon
van pleegvader Jozef, die nèven 't kribke stond
't kèltje luusterde mî natte eugskes en ope mond
en 's ôvends toen ie ging slaope
stonden d'r ien de stal alleen nog Maria, Jozef en de schaope

ons moeder ging nog iefkes nô bôve en
zei 't kèltje welteruste
en kiek, 't Kerstkiendje leij nève 'm op 't kusse
“och” zei mien moeder, “we hân 't al gemist”
en toen ze 't pakke woj, zei 't kèltje beslist
“laot d'm mar ligge, ik dink dè't mien bruurke is”

© Mientje Wever