Auteur: Mientje Wever - Boxmeer

Verkiezinge ien ‘t dierebos

Ze kozen d’n uul as baas van de dierepartij
hèj blafte nie, was d’r mèestal nie bèj
sliep as aandere gonge graze
mâ hèj docht nô, hele lange dage.

Toen liet ie d’n ezel bèj zich komme
en zeij: ‘gullie dinkt dè’k zit te drome
te dutte, mâ niks is minder waor
‘t is ‘n beestebende gullie mit mekaar.

Gullie vrèèt ‘t gras ônder mekaars pote
gôt zo dur en d’r valle zeker dooje
gun mekaar wâ ruumte, ‘n stukske gruun
dè is wor ik as urste wâ ân goj doen’.

Hèj riep d’n haan, die docht dèt-ie kunning was
en zeij: ‘ow hanegekrèij kumt mien goed van pas
vanaf d’n urste roep tot ân d’n ôvendstônd
lève we vort as vriende, vredig en gezônd’.
zo praoten-ie mit ieder dier van de partij
laas ze de les, vuulde zich vrij en blèj.

Now de moraal van dî verhaal
hèj hieuw ze slaopend, âllemôl
d’r was en wier niks gezèt ôver de naacht
dus gong d’n uul stiekem ien ‘t duuster op jacht.

© Mientje Wever