Auteur: Mientje Wever - Boxmeer

Carnavalsmis 2024

Hier zien we now wèr
gewoon gèj, ik, wèj
en zo as 't ien 'n liedje klinkt
kiekt 's um ow hin, dan staode nie âlleen.

Same, 'n heel belangriek woord
dè duut mien dinke ân 'n verhaal lâtst geheurd
ôver dè keuterboerke lang gelèèje
hèj haj twee koei en 'n pèrd um mit te rèèje.

Ooit haj èges mî de Metworst mitgedaon
'n jaor lâtter was ie vader geworre van unne zoon
zien vrouw haj al 'n kieltje vur 'm gemakt
mar 't lève haj aanders vur hun uutgepakt.

's Mergus lag 't keltje lèveloos ien zien bedje
niks hielp mer, zelfs gèn gebedje
de vader timmerde 'n kiesje van rèsjes hout
hun kunningske ien 'n blauw kieltje, zien liefke zô kouw.

Carnavalsmôndag, 'n vader mit 'n hart dè snikt
eenzaam op 't kerkhof, âlleen de wiend huulde mit
'n ongedupt kiendje, hèj mos 't èges begrave
dan heurden ie stemme, heurden ie pèrde drave.

Ruiters ien 'n witte boks en blauwe kiel
stoere kels mit leed ien hun ziel
kwame de vader trooste, dicht bèj 'm staon
same, zo as 't altied zoj blieve bestaon.

'n Verhaal van manne, van troost, unnen baand vur 't lève
ze dankte God vur de vriendschap hun gegève
Ja, same zien, dan ziede nie âlleen
zo is 't ok vandaag, kiek mar 's um ow hin.

© Mientje Wever