‘Boommarter’

Boommarters, steenmarters, dassen en bevers waren gedurende vele jaren zeldzame dieren in ons land. Maar tijden kunnen veranderen, en de aantallen en soorten dieren in ons land dus ook. 

Deze vroeger vaak zeldzame soorten worden tegenwoordig veel gespot, en daar valt niet mee te spotten. De voortplanting bij dassen loopt als een trein, zo merkten we, en  als ik weer eens een artikel over de toename van de boommarter lees, dan denk ik altijd terug aan een bijzonder moment in lang vervlogen tijden. Heel veel jaren geleden namelijk ging ik elk jaar met mijn jonge gezin met de auto op vakantie naar Zuid-Frankrijk. Het gebeurde een keer, dat ik op de heenreis, in alle vroegte, op de vluchtstrook van een Franse ‘autoroute’ een dood beest zag liggen. Ik wilde weten wat het voor dier het was. Omdat er op dat vroege uur nog ‘geen kip op de weg was’, parkeerde ik even mijn auto op de vluchtstrook, met de alarmlichten aan, en liep naar het beest toe. Het was een boommarter. Meteen dacht ik aan een vriend van me die hier blij mee zou zijn voor zijn verzameling, en ik nam de marter mee. Mijn vrouw zei: “we gaan 2 weken naar Zuid-Frankrijk, wat moeten we dan met dat beest doen?”

Ik stelde haar gerust en zei, dat ik vast wel ergens een slager zou vinden die de marter in zijn diepvries even voor mij zou willen bewaren. Dat was ook het geval. Op de dag van vertrek ging ik de boommarter daar ophalen. Met mijn beste Frans zei ik dat ik ‘mon animal’ kwam halen. Toen de slager de ingevroren marter omhoog hield, zei ik: “Oui monsieur, c’est mon martre.” Thuisgekomen gaf ik hem als verrassing aan mijn vriend die er heel blij mee was. Ik zei: “Zet ‘m op”, en dat heeft ie ook gedaan en het beest staat nu op zijn kantoor. Het is nu ‘son Martre’.

Hij wil nu nog graag een wolf hebben. Zeven geitjes heeft hij al. 

©2023 Paul Asselbergs