‘’t Is weer voorbij, die mooie winter’ 

Sneeuw, gladheid, files, ongelukken enz. Daar houden we niet van hè! Veel verkeersregelaars kwamen nauwelijks aan slapen toe. Veel automobilisten stonden uren in de file. Vroeger waren er natuurlijk ook sneeuwrijke winters, maar toen was er veel minder verkeer.

Ja vroeger, daar denken we allemaal wel eens aan hè? Ik had het laatst met mijn vriendenclubje (we zijn niet zo jong meer) over de winters vroeger. Natuurlijk kwam ‘de Wei van Bastiaansen’ (thans onderdeel van ons mooie stadspark) ter sprake. Daar schaatste half Bergen, en de andere helft schaatste op het Groote Meer in Ossendrecht. We genoten er van heel veel ijspret. Het verliep allemaal gladjes. Sommigen reden een scheve schaats, maar dat was meestal in het bos, grenzend aan het Groote Meer, samen met een leuk schaatsvriendinnetje. Mijn vriend vroeg: “Paul, kon jij eigenlijk goed schaatsen?” “Nee”, was mijn antwoord, “ik schaatste op botjes, maar na een paar slagen moest ik meestal botje bij botje leggen”. 

Ik heb al eens vaker gezegd: “bestaat toeval?”

Ik had het op een dinsdag over ‘botje bij botje leggen’, en de dag erna zag ik een filmpje op tv  over het Verdronken Land van Reimerswaal. Daar kwam een ‘archeoloog’ aan het woord die daar al zeer vele jaren onderzoek doet, en veel historisch materiaal verzamelt uit het slik in de Oosterschelde. Hij liet een botje van een heel oud beest zien en vertelde: “hier werd vroeger op geschaatst”. Niet te geloven hè, maar het is echt waar. Ik zag in die dagen op tv ook nog mensen schaatsen in de Amsterdamse Wallen. Ik dacht gelijk: ‘Die volgen een ‘slipcursus’ zeker in de aangrenzende panden?’

Maar er waren ook veel mensen blij met de sneeuw. Mijn zoon b.v. Hij maakt het hele jaar door prachtige foto’s van de natuur, ‘maar in deze dagen maakte hij bijzondere plaatjes van reeën in de sneeuw. Niet in zwart-wit hoor, nee, in kleur. Twee reebruine ogen, die keken mijn zoon toen aan! Weer een liedje dus!

©2024 Paul Asselbergs