week 31- 2 augustus 2023  - 246 Kuijerpadje Ziekenuis (het onderwerp van de vorige keer) Richard Musters reageert op mijn bewering, dat je tegenwoordig zo goed wordt verzorgd in het ziekenhuis:

Jan Luysterburg

'Jouwe uitspraok is jil erkenbaor wor Jan. Oons va die zee ok altij da tie in un otel verbleef attie in ut ziekenuis loog. Iek wit da veul meense klaoge over de gezondeidszurg, daggut allemaol veuls te duur is, dasse veuls te laank motte waachte of te ver motte rije, mar iek denk da we ut ier jil goed vur mekaore emme wor. Oons ziekenuize zen jil goed en da perseneel al jillemaol. Die blèève altij mar vriendeluk en lwoope ut vuur uit d’r sloffe. 

Iek em zelluf ok al diekwels in ut ziekenuis geleege. Iek em zelfs nog internasjoonaol geleege. In Bels. En altij waore die broeders en zusters eeve vriendeluk en deeje ze d’r uiterste best vur oew. 

Nouw kom iek elke week nog in ut ABG in Baarege. Daor gon iek op bezoek bij m’n ouwe burvrouw. Das daor utzelfde as in de ziekenuize. Veuls te wèènig perseneel, mar da volk da ze emme is jil vriendeluk en beülpzaom. Wa da iek wel jammer vin is da de bejaordenuize allemaol weg zen. Da leek me nouw laoter wel makkeluk. Gezellig saome meej z’n alle onder jin dak, toch ieder z’n eige kamerke, vanalles te doen, saome eete en de zurg die ter altij is. Nouw motte de meense zo laank meugeluk tuis blijve woone en mot die zurg kilomeeters laank rije om iedereen tuis te gaon verzurge. Da zou toch veul goeikooper kunne en dan zen d’r gelijk wir een aontal uize te koop.' 

Ook Monda van Diesen bespreekt haar ervaringen met het ziekenhuis:

'Beste Jan, bij deze mijn bijdrage over het ziekenuis.

Daor em iek gelukkig nie zoveul mej te maoke g’ad. Iek em wel diekwijls iemand oepgezocht. Bevurbeeld m’n klein broerke, die toen een jaor of nege was en un flienke longontsteking oi. Het was begien jaore veftig. De zusjes mochte mej van oos ma. Mar, we mochten nie naor binne! We moesse buite blijve ien de wienterse kou en dur het raom konne wai um zien. 

Iek weet nie of de kienders nou hun broertje of zusje meuge bezoeke, ze kunne natuurlijk aander ziektes mej naor biene brenge. 

Mar da ze mej spronge vuruit gegaon zèn, da’s un feit. 

Mun moeder was destijds hartpatiènt. Ze zee: ze kunne me nie mjeer hellepe. Toen kon het nie, mar da's vjeertig jaor geleje en ge moet eens kijke wa ze nou ammaol kunne. 

En toen, oep een kjeer moes iek mun man oepzoeken. Mar dur was koers in Ostrecht en de bus kwam nie dur het durp. Un auto oi iek ok nie, dus iek moes jelemaol mej mun jongste zeuntje ien het kienderwaogetje naor den Aonwas lwope, da was nie zo’n probleem. Mar naor laank wachte was t’er nog gèn bus. Iek was ten ende raod, want iek oi beloofd da’k zou komme. Iek hieuw un auto aon en vroeg aon de menjeer of t’ie soms naor Baarige moes. 

En jao wur, hij zee: stap mar ien en hij brocht me jelemaol naor ut ziekenuis. Was da d’eve boffe! Mar zoiets kunde tegeworrig ok nie mjeer riskere, want bai wie zoude terecht komme? 

Zodus, de weteschap ies veul verbeterd, mar de deugenieterai veul verslechterd. 

En alhoewel ge goed gollepe wurd ien ut ziekenuis, moette dur nie zijn vur oeuw rust. Want s'morreges ien alle vroegte be-gienne ze al rond te raije mej dur rammelende karrekes.

Da moette dan mar oep de kwoop toe neme.' 

Dat laatste klopt wel, hoor Monda. Ik werd inderdaad elke morgen rond kwart voor acht gewekt door een 'rammelend karreke', en een vrolijke stem die riep: 'Goejemorrege meneer Luysterburg, en wat wilt u eten vandaag?'

Het nieuwe woord

M'n vrouw en ikke ouwe van waandele. Fietse doen me zelde, mar waandele doen me liefst iedere dag. Zoow doen me bevobbeld de bodschappe aaltij saome te voet, da's inneweer ongeveer drie kieloowmeeter.

A ge te voet gaot, dan kunde op oew gemakske de omgeevieng bekèèke. En a't weer 'n bietje reedelek is, dan komde aaltij wir wel jin of mjeer bekende teege. Toch zeeker vanaf 't memènt da d'ik in De Halsterse Krant & De Zuidwestkrant m'n diejelektrebriek zèèn gaon schrèève, zoown zes jaor geleeje alwir, is 't aontal 'bekende' staarek toegenoome. En jeel dikkels gao g't dan oover die 'stukskes' in oons kraantje.

Zoow kwaam ik pas geleeje in de wienkel Ad Borremans meej z'n vrouw teege. Ad is nie aljeen 'n vaste leeveransier van geweldeg leutege stukskes in m'n rebriek, ij is ok aaltij in vur 'n gezelleg praotje.

'De bodschappe motte ok op tèèd gedaon woore n'ej", zeej d'n Ad. Ik zeg: 'Jao, en g'et 'r wir 'n mwooi kuijerpadje meej.' Meej da'k da gezeed ad, bedocht ik da ta wir 'n mwooi woord was vur deze rebriek: kuijerpadje.

Weet u wat een kuijerpadje is? Kuijert u zelf veel? En maakt u dan ook wel eens bijzondere dingen mee?

Uw verhalen zijn tot en met dinsdag 8 augustus 2023 van harte welkom op het bekende adres: luysterburg01@ziggo.Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. .

Geschreven door: Jan Luysterburg