week 32 - 9 augustus 2023  - 247 Ziekenuis 2 Yvonne Rijk graaft in haar geheugen om ziekenhuiservaringen op te diepen: '"Ziekenuis". Ze zeggen altij dagge daor ut beste weg kuunt blijve. Mar da kan nie altij. En agget nwoodig ies dan zijde toch blij datter een ziekenuis ies.

Jan Luysterburg

Un paor jaor geleeje kwam iek er jeel veul. Nen jeele tijd iedere week. En iek zeg jeerlek: iek gieng er nwooit mej teegezien naor toe. Ut was er altij jeel gezellieg en ge woort er echt ien de watte gelegd.

Iek begrijp nie zo goed datter meese zen die atter aanders over deenke. Toen iek zes jaor was emmek ies zes weeke ient ziekenuis geleege. Iek ooij toen un longontsteeking. Jao, daor moeste toen zo laank veur ient ziekenuis liege. Teegeworrig losse ze da mej un paor pielekes oep. Wa d'ies de tijd tog veraanderd.

Da ziekenuis in Baarege weette toen ut Algemeen Burger Gasthuis. Iek weet daor nie zo jeel veul mjeer van. Mar iek em nog wel jeel veul kaortjes die ak toen ammel gekreegen em. Wie wa bewaort die j'è wad eej.

Wa'k me wel nog eriener van vroeger da d'ies dagget ien un ziekenuis altij zo naor eeter stonk. Der waore zelfs meese die nie teege die luugt konne. Iek gieng ies oep bezoek bij iemand. We waore mej zen twejje. We waore aamper biene en diegeene die bij mijn was die viel flaauw. Ze waore da toen ient ziekenuis wel gewend. Da gebeurde mjeer zeeje ze.

Nou zen ze der over beezeg oem un nieuw ziekenuis te gaon bouwe. Da ziekenuis moet dan ien Rwoozendael komme. Iek vraog mun eige af oef da ta nou wel nwoodig ies. Mar de "geljeerde" zuule ut wel weete deenk iek dan mar.'

Ad Borremans heeft natuurlijk ook weer een prachtig verhaal:

'Ziekenuis bakske

Ient ziekenuis em iek geluukeg nog nie vuul geleege, da’s alles bij mekaore mar dreej kjeere. D’n jirste kjeer was toen da’k nog mar ’n jaor of vier waor, om mijn amaandels te laote kniepe, mar daor weet iek eigeluk nie vuul mjeer van. D’n twidde kjeer da'k daor loog was toen dasse mijn gesterreliezeerd emme, mar da ies dan ok mar ’n dag opnaome. S’morgens loopt te daor as ’n kieviet nor bienne en smiedags loopt, as d’n dokter z’n kniepwaarek gedaon et, nor buite as unnne voetballer die pas ’n bal teege z’n uisouwe gat et, wijdbjeens en wa moejluk kijkend van de pijn. Mar da was ok wir oover bienne ’n paor daoge. De derde kjeer was toen dasse bij mijn ’n peesmeeker geplotst emme, zes jaor geleeje. Daor motte dan ’n dag vur de ooperaatie zijn, zoow dasse d’n aandere dag op tijd kunne begienne. En daornor motte nog ’n naacht blijve om te kijke of da alles goed gaot. En nouw kom iek ok nog bekaant wel weekeluks ient ziekenuis dur jeel Neederlaond, mar da d'ies dan nie vur m’n eige wur. Neeje da’s omdat iek al zoow ’n jaor of neege taksiesjeffeur zen. Twij daoge ien de week en dan breng iek de meesse nor ’t ziekenuis of iek aol ze daor wir op om nor uis te brenge. Ondertusse kende dan die gebouwe wel van bienne en van buite en witte precies waor dagge de weecees kunt vienne, want da’s ok wel ies nwoodig aaf en toow. En ok witte dan waor dagge ’n bakske koffie kunt aole zonder daor vur te betaole want daor ien die ziekenhuize weette ze ok van prijs wur,en profieteere ze van de meesse die daor motte zijn. Mar unne taksiesjeffeur vange ze daor nie meej, want die wit waor dattie mot zijn. Dus agge ies nor ’t ziekenuis zouw moette en ge ziet bij mijn in de taksie zeg iek wel waor dagge mot zijn vur ’n ziekenuis bakske koffie of tij.'

Peter Borremans stond op maandagavond ook weer vrolijk wuivend voor mijn raam, nadat hij opnieuw trouw zijn studiebevindingen in mijn brievenbus had gestopt. En zijn envelop was weer minstens zo dik als anders. Er waren kopieën bij van erg leuke ziekenhuisverhaaltjes, maar die kan ik helaas niet plaatsen omdat ik niet weet in welk boek hij ze heeft gevonden.

Gelukkig heeft hij daarnaast vele blaadjes volgeschreven met teksten waarvan hij wèl de bron vermeldt. Maar we beginnen met zijn eigen ziekenhuis- en andere dokterservaringen:

'Ien 't ziekenuis van Rwoozendaol eb iek twij jaor geleeje m'n ore laote uitspuite, waant 't vuil zaat er diep in.

Ien de negetiger jaore van de veurige eeuw laag iek daor op bed meej uitdrogingsverschijnselen nao de alve maraton.

Ien 't ziekenuis van Baarege ben iek ok geweest, naomelijk veur m'n handicap en veur m'n liengse knie.

Bij fysiotherapeut/fottoograaf en accordionist Adrie van den Eijnden eb iek veul op de massagetaofel geleege.

Bij de tandarts kwaam iek vroeger veul, mar da d'ies miender geworre.

Bij de uisarts ben iek ok verschillende kere geweest, en vroeger bij de bedrijfsarts.

Logopedie eb iek ok nog steeds.'

Bedankt, Peter, voor je openhartigheid.

Geschreven door: Jan Luysterburg