week 5 - 31 januari 2024  - 272 Trugkèèke Durgaon of nie? Op de oproep van de heer Van Loon om te stoppen met deze rubriek zijn zo veel reacties binnengekomen, dat ik ze niet allemaal kwijt kon in twee afleveringen. Daarom plaats ik er hier nog enkele.

Jan Luysterburg

De heer Peter van Velthoven uit Woerden schrijft: 'Dat ik te laat ben, weet ik, maar ik wil toch laten horen dat ik (al 55 jaar weg uit Ostrecht), uw stukjes met heel veel plezier lees. Elk dialect is het waard om te blijven leven en u bent daar heel belangrijk in.'

En u heeft natuurlijk de bijdrage van Peter Borremans nog tegoed:

'Iek eb twij kaorte van meese uit Ostrecht ontvange, die wille ebbe, dat iek mej dialekt durgao. Femielie en bekende leeze de dialektrubriek ok.

Baaj Titurel laot iek de dialektrubriek ok leeze. Ze ebbe moejte mej 't leeze, toch waordere ze 't. Op straot wor iek amper aongesproke over de dialektrubriek.'

't Nivo van de veraole van mun volle neef Ad kan iek helaos niej evenaore.

Beste Gerard van Loon, ik heb zes jaar lang mijn verhalen in het Nederlands geschreven, dus klaag niet zo!'

Tot slot heeft Peter nog een stukje krant toegevoegd. Het is de kop van een column van Sjoerd Mossou, met de titel: 'Schijt hebben met een zachte G'. 

Tot hier de discussie over wel of niet doorgaan met deze rubriek. Ik dank iedereen die mij heeft gesteund bij mijn passie: het schrijven van deze rubriek.

Vuurwaarek (het woord van de vorige keer).

Monda van Diesen schrijft: 'Beste Jan, Bij deze mijn bijdrage over vuurwaarek.

Om jeerlek te zijn: iek vin het wel mwooi om te zien, mar iek zèn er gèn vurstaander van. Agge toch w’hoord wa d’un ongelukke da t’er wer gebeurd zèn. Ok kienders die gewond waore , da’s jelemaol aarg.

Iek em ok iemand gekend die dwoof gwuure was van een rotje da vlak bij heur afgieng. Om nog mar nie te spreke hoeveul geld da t’er uitgegeve wurd aon da spul.

Sommige meesse spaore er vur, em iek wel eens gewoord. Én dan ieneens vliegt al oeuw geld de lucht ien! Ge kun mar ergens pleazier ien emme!

Iek zèn er un vustaander van om oep een vast plak een gezaomelijk vuurwaarek af te steke. Dan zulle d’er ok gèn gewonde mjeer valle.

En de vuurwaarekverkwopers èn -maokers komme ok nog aon d’ur trekke.

Stel d’uw ies vur: een grwoot veld mèj jeel veul publiek, een grwoot geknal en dan een jeleboel aahs en oohs!'

Dat lijkt me inderdaad genieten, Monda!

Ook Richard Musters draagt weer zijn (vuur)steentje bij:

'Witte wa de ellende is? De goeie lije altij onder de kwaaie. Das meej alles zo. As alle meense normaol vuurwaarek af zouwe steeke en d’r rommel allemaol zelluf zouwe opruime, dan zou jil dieje diskussie d’r niej zèèn. 

Maor jah, sommigte meense kunne d’r eige niej gedraoge. Die motte gin normaol vuurwaarek emme, die motte van die bomme en andgranaote emme. En daor motte ze dan spulle van un aander meej opblaoze en ullepverljeeners meej gaon bestooke. Mar ok de zoowgenomd braove uisvaoder is niej altij zo netjes wur. Asse klaor zen meej afsteeke dan gaon ze snel wir naor binne, want ze emme laank genoeg in de kouw gestaon. Opruime das vur de gemeente. 

Mar verbieje da gaot alleenig as da vuurwaarek nerges mir verkocht maag worre. Dus ok niej in Bels of in Dutslaand, waant aanders rije ze daor naor toe om te kwoope en steeke ze ’t ier af. Nouw em iek niej de illusie da as al da vuurwaarek verbooje zou worre datter dan gin trammelaant mir is wur. Waant ok zonder vuurwaarek zulle d’r meense zen die de spulle van un aander vurrenoweere. Das iet wa iek njooit begreepe em. Kek iet weghaole das ok nie netjes, mar dan emme ze er nog wa aon. Mar iet vurrenoweere, daor et toch gin meens wa aon?'

Zo is dat, Richard! 

Het nieuwe woord

Van mijn neef Piet Clarijs uit Ossendrecht ontving ik het berichtje, dat hij door deze 'altijd leuke' rubriek vaak terugdenkt aan vroeger, als er sneeuw en vrieskou was.

'Ik herinner me dat we naar de Groote Meer gingen, samen met horden schaatsers die van verre kwamen. Hoe we naar school moesten, lopende en dik aangekleed voor de kou. Als het flink had gevroren dan gingen we langs de weg, die nog niet zo goed was aangelegd als nu, slibberend (glijden) op de bevroren stukjes plassen langs de weg naar school. Bibberend van de kou, met een natte broek, de gehele dag in de klas. Het was toen wel afzien maar we kijken er met plezier op terug.'

Kijkt u ook wel eens terug en wat herinnert u zich? Waar denkt u nog graag aan terug?

Uw verhalen zijn tot en met dinsdag 6 februari 2024 van harte welkom op het bekende adres: Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. . 

Ik wens u een goede gezondheid en graag tot volgende week!

Geschreven door: Jan Luysterburg